Πέρα από τις οποιεσδήποτε μεγάλες δυσκολίες, που έχουν δημιουργηθεί σε παγκόσμια κλίμακα μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, εκφράζεται η δικαιολογημένη αισιοδοξία ότι τόσο στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, όσο και σ' ολόκληρη την Ευρώπη, η σημερινή κατάσταση δεν πρόκειται να μείνει όπως είναι. Κι αυτό για τον απλούστατο και μόνο λόγο: Οι εργαζόμενοι, οι οποίοι από μήνα σε μήνα διαπιστώνουν ότι πέφτει κάθετα το βιοτικό τους επίπεδο σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να υπομείνουν μοιρολατρικά τη δραματικά αυξανόμενη μαζική ανεργία, η οποία αυτή τη στιγμή στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχει ήδη ξεπεράσει τα 20 εκατομμύρια ανθρώπους. Ταυτόχρονα, φέρονται αποφασισμένοι να καταπολεμήσουν αποφασιστικά την ανερχόμενη φτώχεια, την αθλιότητα, που περισφίγγει όλο και περισσότερο το εκπαιδευτικό και υγειονομικό σύστημα, τη συνεχιζόμενη συντριβή του δικτύου της κοινωνικής πρόνοιας, που με τόσους σκληρούς αγώνες τα μεταπολεμικά χρόνια έχουν κατακτήσει. Θα αντιταχθούν στους πολεμικούς εξοπλισμούς, που συνεχίζονται το ίδιο ακόμα και μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου.

Οπως διαπιστώνουν, όλο και περισσότερο, οι Γερμανοί κομμουνιστές, αδιαμφισβήτητο είναι πλέον το γεγονός ότι η εμπιστοσύνη πολλών πολιτών της χώρας προς τον "καγκελάριο της ενότητας και τον κυβερνητικό συνασπισμό έχει ραγδαία μειωθεί... ". Ταυτόχρονα, εκφράζεται όλο και πιο ξεκάθαρα η επιθυμία για αλλαγή της σημερινής πολιτικής και οικονομικής κατάστασης, κάτι που το συνειδητοποιούν και το θεωρούν αναγκαίο.

Ετσι, λοιπόν, σήμερα, σύμφωνα πάντα με τις σχετικές δημοσκοπήσεις, που διενεργούν τα ίδια τα αστικά ινστιτούτα στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, πάνω από τα δυο τρίτα των ερωτηθέντων δηλώνουν δυσαρεστημένοι με τις πολιτικές εξελίξεις, που σημειώνονται τα τελευταία χρόνια στη χώρα και η πλειοψηφία θέλει μια πολιτική αλλαγή. Παράλληλα, μεγαλώνει ο αριθμός εκείνων, οι οποίοι θεωρούν σωστό να μιλούν για ταξική πάλη "επειδή επιχειρηματίες και εργαζόμενοι έχουν εντελώς διαφορετικά συμφέροντα. διαπιστώνουν ότι "κάτι έχει τεθεί σε κίνηση...".

Πιο συγκεκριμένα: Κατά τη διάρκεια του 1997 οι εργάτες ορυχείων πραγματοποίησαν στους τόπους δουλιάς μαζικές κινητοποιήσεις, καθώς και μαχητική πορεία στη Βόννη κατευθυνόμενοι προς την έδρα της κυβέρνησης. Στη μελλοντική πρωτεύουσα της Γερμανίας, στο Βερολίνο, οι οικοδόμοι κατέβηκαν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Σχετικά θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι στο βιομηχανικό αυτό κλάδο από καιρό τώρα υπάρχει πολύ μεγάλη κρίση, αφού έχει χτυπηθεί περισσότερο από την ανεργία. Και η κατάσταση, μάλιστα, είναι τόσο ανησυχητική, ώστε οι ειδικοί να τονίζουν ότι "υπάρχει ζήτημα επιβίωσης για τους οικοδόμους... ". Αυτή τη στιγμή άλλοι 100.000 οικοδόμοι πρόκειται να πεταχτούν στο δρόμο. Οι χαλυβουργοί πραγματοποίησαν πορεία, η οποία και κατέληξε μπροστά στις μεγάλες τράπεζες της Φραγκφούρτης του Μάιν.

Παράλληλα, έχουν διενεργηθεί από το Κίνημα Ειρήνης 200 ψηφοφορίες σε 90 γερμανικές πόλεις με στόχο τη ματαίωση της προγραμματισμένης κατασκευής των 180 Ευρωκαταδιωκτικών, τα οποία θα κοστίσουν 30 δισεκατομμύρια μάρκα. Στις ψηφοφορίες αυτές συμμετείχαν πολλές δεκάδες χιλιάδες Γερμανοί πολίτες, εκφράζοντας έτσι τη ριζική τους αντίθεση με την παραγωγή "του τρομερού αυτού εργαλείου θανάτου", απαιτώντας έτσι το τεράστιο αυτό χρηματικό ποσό να διατεθεί για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αφού η ανεργία στην πλουσιότερη χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης εξακολουθεί να προσλαμβάνει όλο και μαζικότερες διαστάσεις. Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, οι άνεργοι ανέρχονται σε 4,5 εκατομμύρια άτομα και αντιστοιχούν στο 11,3% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας. Στην πραγματικότητα, όμως, ο αριθμός των ανέργων είναι πολύ υψηλότερος, γιατί στους επίσημους καταλόγους δε συμπεριλαμβάνονται εκείνοι οι άνεργοι, που δεν έχουν δηλωθεί στα Γραφεία Εργασίας.

Επίσης, θα πρέπει ν' αναφερθούμε στις πρόσφατες φοιτητικές κινητοποιήσεις στα περισσότερα γερμανικά πανεπιστήμια με κεντρικό αίτημα να εξαλειφθεί η αθλιότητα που υπάρχει στο εκπαιδευτικό σύστημα και να τεθεί τέρμα στην περικοπή των φοιτητικών οικονομικών επιδομάτων. Και πριν απ' όλα βέβαια, δε θα πρέπει να λησμονεί κανείς τις μαζικές διαδηλώσεις που είχαν πραγματοποιηθεί στο Αμστερνταμ και του Λουξεμβούργου ενάντια στην πολιτική σκληρής λιτότητας, που επιβάλλει η Συνθήκη του Μάαστριχτ σ' όλες ανεξαίρετα τις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Στο Αμστερνταμ, λοιπόν, καταγγέλθηκε ότι "η Ευρώπη της Ευρωπαϊκής Ενωσης" σύμφωνα με τους στόχους που θέτει η Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποτελεί τη "λύση" ουσιαστικών μελλοντικών προβλημάτων προς όφελος του χρηματιστικού κεφαλαίου. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για την αντικατάσταση του καπιταλιστικού μοντέλου που είχε επιβληθεί στη μεταπολεμική περίοδο από ένα νέο μοντέλο με το βλέμμα στραμμένο στον επόμενο αιώνα. Από την άποψη αυτή, η Διάσκεψη Κορυφής στο Αμστερνταμ αποτέλεσε έναν ενδιάμεσο σταθμό. Ετσι, λοιπόν, όλα δείχνουν ότι η σχεδιαζόμενη Νομισματική Ενωση έρχεται. Κι όπως έχει διαμορφωθεί ο συσχετισμός των δυνάμεων, αυτός ευνοεί τις μεγάλες τράπεζες και τα πολυεθνικά κοντσέρν.

Οι κύριοι αυτοί μαζικοί και μαχητικοί αγώνες, όπως διαπιστώνουν οι Γερμανοί κομμουνιστές, έχουν δώσει νέα ώθηση στις συνεπείς αριστερές δυνάμεις της χώρας, ώστε ν' ατενίζουν με περισσότερη αισιοδοξία το νέο χρόνο. Από πολιτική άποψη, πρόκειται για έναν πάρα πολύ κρίσιμο χρόνο, αφού το Φθινόπωρο θα διενεργηθούν οι ομοσπονδιακές κοινοβουλευτικές εκλογές, οπότε θα πρέπει να γίνουν τα πάντα, προκειμένου να φύγει από την εξουσία η σημερινή κυβέρνηση των Κολ - Κίνκελ, γεγονός που θα δώσει τη δυνατότητα να εφαρμοστεί μια άλλη πολιτική στη Γερμανία. Για το λόγο αυτό, τονίζεται ιδιαίτερα η αναγκαιότητα να δυναμώσει ακόμα πιο αποφασιστικά η εξωκοινοβουλευτική δράση των δημοκρατικών δυνάμεων. Κι όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, τα πάντα συνηγορούν υπέρ της διαπίστωσης ότι θα συνεχιστούν οι μαζικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των σπουδαστών. Μαζικότερες αναμένεται να είναι οι παρεμβάσεις του συνδικαλιστικού κινήματος και του Κινήματος Ειρήνης, το οποίο το τελευταίο χρονικό διάστημα γνωρίζει και πάλι νέα άνοδο...

Ολα αυτά θα αποτελέσουν την εγγύηση για την εφαρμογή μιας νέας οικονομικής πολιτικής, της οποίας κύρια σημεία θα είναι: Η υλοποίηση ενός αμέσου προγράμματος για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την ενίσχυση της επαγγελματικής εκπαίδευσης, τη μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς την ταυτόχρονη μείωση των μισθών. Αναγκαία είναι μια νέα φορολογική πολιτική, η οποία θα ανακουφίσει τα πλατιά στρώματα των εργαζομένων και να κληθούν να πληρώσουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Επιβάλλεται η εφαρμογή μιας νέας κοινωνικής πολιτικής, η οποία θα αποσκοπεί στην ανακατανομή των εισοδημάτων από τα κάτω προς τα πάνω. Να τεθεί τέρμα όχι μόνο στις συνεχιζόμενες δραστικές περικοπές των κοινωνικών παροχών, αλλά να δοθούν πίσω οι ήδη καταληστευμένες από την πολιτική της σκληρής λιτότητας που επιβάλλει η Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Επιβάλλεται η κατάργηση όλων των εχθρικών προς τη δημοκρατία μέτρων, που έχει πάρει ο σημερινός κυβερνητικός συνασπισμός της Βόννης, καθώς και η απαγόρευση όλων των ναζιστικών και άλλων δεξιών εξτρεμιστικών οργανώσεων. Στο στρατιωτικό τομέα απαραίτητη είναι η δραστική μείωση των συνεχιζόμενων πολεμικών εξοπλισμών με πρώτο βήμα τη ματαίωση του προγράμματος κατασκευής των Ευρωκαταδιωκτικών. Ταυτόχρονα, αναγκαία είναι και η μείωση των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων και η άμεση διάλυση των ειδικών δυνάμεων επέμβασης. Από την άποψη αυτή, βαθιά ανησυχία προκαλούν στη δημοκρατική κοινή γνώμη της Γερμανίας οι δεξιές εξελίξεις, που παρατηρούνται στην Μπούντεσβερ με χαρακτηριστικό παράδειγμα το σκάνδαλο που έχει προκληθεί από τη διάλεξη που έκανε ο νεοναζί, Μάνφρεντ Ρέντερ, στην Ανώτατη Στρατιωτική Ακαδημία και που είδε το φως της δημοσιότητας ύστερα από πάρα πολύ καιρό... Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ