Τραγικά περιστατικά που συνδέονται με την ανεργία, ίσως, είναι χρήσιμες αφορμές για επίκαιρα αφιερώματα του Τύπου και συγκινητικές αναφορές. Πολύ περισσότερο όμως, συνιστούν τη δραματική απόδειξη της εξαθλίωσης που βιώνουν, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, όλο και πλατύτερα τμήματα των εργαζομένων. Καταδείχνουν, με το χειρότερο τρόπο, τα αδιέξοδα που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα, ιδιαίτερα σε καιρούς όξυνσης της ταξικής αντιπαράθεσης, σε εποχές εφόρμησης του καπιταλιστικού οδοστρωτήρα. Σήμερα ο Μινώταυρος της ανεργίας έφτασε να τρώει, όχι μόνο θέσεις εργασίας, αλλά και ανθρώπινες ζωές. Ενας άνθρωπος βρέθηκε νεκρός, επειδή, όπως ο ίδιος ανέφερε σε σημείωμά του, ήταν άνεργος και "δεν ήθελε να ζήσει". Εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι παραμένουν ζωντανοί, προσπαθώντας ακόμα να αλλάξουν τα πράγματα, αξιώνοντας μια καλύτερη θέση στη ζωή, το δικαίωμα στη δουλιά. Οι περισσότεροι, όμως, δεν κατορθώνουν να ανατρέψουν αυτήν την κατάσταση, τουλάχιστον όχι μόνιμα, όχι με ασφάλεια και σιγουριά για το αύριο. Ετσι, στη χώρα μας, το 51,2% των ανέργων είναι μακροχρόνια άνεργοι, είναι δηλαδή χωρίς δουλιά πάνω από 12 μήνες και επιπλέον βρίσκονται χωρίς επιδότηση της ανεργίας τους. Οι άνεργοι όλο και αυξάνονται σε όλες τις κατηγορίες, νέοι, γυναίκες, ηλικιωμένοι, πρωτοεμφανιζόμενοι στην αγορά εργασίας. Οι περισσότερες οικογένειες έχουν και από ένα δικό τους άνεργο, τον σύζυγο, το παιδί, τον αδελφό, τον πατέρα. Πολλές φορές, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Ολόκληροι άντρες "χαρτζιλικώνονται" ή αναζητούν δανεικά. Νέα παιδιά γυρνούν εδώ κι εκεί αναζητώντας δουλιά άσκοπα. Ιδιωτικά "γραφεία εργασίας" επιδίδονται ανεμπόδιστα σε σύγχρονο δουλεμπόριο. Τηλεοπτικές εκπομπές εξαργυρώνουν με κάποια πρόσκαιρη βοήθεια την περιγραφή, από τον ίδιο τον παθόντα, των βασάνων της ανεργίας. Χιλιάδες νέοι έτρεξαν να παραλάβουν τις αιτήσεις για τη συμμετοχή στον πρόσφατο διαγωνισμό του δημοσίου, για πολύ λιγότερες θέσεις.

Απέναντι σ' αυτήν την πραγματικότητα - αποτέλεσμα των φιλότιμων προσπαθειών του κεφαλαίου να πισωγυρίσει τον κόσμο κατά αιώνες και να τον πάει στην εποχή του κοινωνικού, εργασιακού σκοταδισμού - ορθώνεται, απωθητική, η κυβερνητική διαπίστωση ότι οι άνεργοι έχουν μερικές φορές περισσότερα κίνητρα να μείνουν άνεργοι παρά να εργαστούν, όπως είχε ισχυριστεί ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης. Δίπλα της, συντάσσεται η απειλητική πολιτική της "Λευκής Βίβλου", η προοπτική του εργασιακού "Μεσαίωνα", που κατατρώει ένα ένα, αργά και σταθερά τα δικαιώματα των εργαζομένων, αφαιρεί κατακτήσεις, αλλάζει προς το χειρότερο τους κανόνες στον τρόπο δουλιάς, αμοιβής, μάθησης. Η "ευελιξία" της εργασίας και των εργαζομένων, η συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η ενίσχυση της μερικής απασχόλησης και η προώθηση των άτυπων μορφών εργασίας, είναι μερικοί από τους νέους θεσμούς που γίνονται πράξη σε παγκόσμιο επίπεδο, με πρόσχημα την περιβόητη "παγκοσμιοποίηση". Οι εργαζόμενοι θεωρούνται άψυχα αντικείμενα και οι άνεργοι ο καταλύτης για την επιτυχία της χημικής ένωσης, που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερο κέρδος, έστω και αν τα "υλικά" αναλωθούν. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση, οι άνεργοι κατέχουν σημαντική θέση. Βρίσκονται σταθερά στον προσανατολισμό της πολιτικής του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, το οποίο προσπαθεί να βρει τον καλύτερο τρόπο για να καθυποτάξει τα περισσότερα από 20 εκατ. άνεργους, ώστε να αποφευχθεί η "κοινωνική σύγκρουση", ο φόβος και ο τρόμος της εξουσίας και να διατηρηθεί η "κοινωνική συνοχή", που μεταφράζεται, στους δύσκολους αυτούς καιρούς της ανέχειας, σε "κοινωνική" και "εργασιακή ειρήνη".

Κόντρα στα σχέδια των Βρυξελλών, δεν μπορεί παρά να βρεθούν δίπλα δίπλα οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, σάρκα από τη σάρκα της εργατικής τάξης, που με συντονισμένους και σκληρούς αγώνες είναι δυνατό να χαράξουν πορεία ανατροπής των σχεδίων του κεφαλαίου. Το παράδειγμα της Γαλλίας, της οποίας οι άνεργοι αυτές τις μέρες βρίσκονται στο δρόμο του αγώνα, αντιμέτωποι με την πολιτική βία της κυβέρνησης και τα λαστιχένια ρόπαλα των αστυνομικών, δείχνει και τη μοναδική επιλογή που έχουν οι καταπιεσμένοι. Δεν είναι τυχαίο ότι η σύγκρουση εκδηλώνεται με σφοδρότητα στη Γαλλία, χώρα μεγάλων κατακτήσεων της εργατικής τάξης. Αυτές τις κατακτήσεις έχει βάλει στόχο η οικονομική ολιγαρχία και σ' αυτήν τη χώρα, των 3.200.000 ανέργων όπου το ποτήρι ξεχείλισε. Φυσικά, οι αγώνες και θα συνεχιστούν και θα εκδηλωθούν και σε άλλες χώρες με ανάλογη ένταση, αφού η επίθεση είναι ταυτόχρονη και ο στόχος ίδιος. Αντίστοιχη είναι η επίθεση που εκδηλώνεται στους εργαζόμενους και άνεργους της χώρας μας, με την προσπάθεια αφαίρεσης των κατακτήσεών τους και την επιχείρηση καθυπόταξής τους. Η μόνη επιλογή και εδώ είναι ο αγώνας. Αγώνας συντονισμένος, στην κατεύθυνση δημιουργίας ενός ευρύτερου μετώπου με άλλα καταπιεζόμενα τμήματα του λαού, με αντιιμπεριαλιστικά, αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά, που θα αντιμετωπίσει με επιτυχία την εφαρμοζόμενη πολιτική και θα βάλει τις βάσεις για την εφαρμογή μιας άλλης εντελώς διαφορετικής, στην υπηρεσία του λαού.