Ο τουρισμός γνωρίζει ιδιαίτερη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, όχι στο σκέλος που αφορά την απασχόληση και την ορθολογική αναπτυξιακή εκμετάλλευση της περιουσίας του ΕΟΤ, αλλά τα ταμεία των ισχυρών του χώρου. Κι αυτό, χάρη στην πολιτική των κυβερνήσεων, που έδωσαν και δίνουν "γην και ύδωρ" στους μεγαλοκαρχαρίες του κλάδου. Πίσω από το πρόσχημα ότι "το Δημόσιο δεν μπορεί να είναι επιχειρηματίας", ξεπουλιούνται τα φιλέτα της περιουσίας του ΕΟΤ - στερώντας του τη δυνατότητα άσκησης ουσιαστικού ρόλου στην κατεύθυνση ανάπτυξης του τουρισμού για τον τόπο, το λαό, προς όφελος της εθνικής οικονομίας - και ανοίγεται ο δρόμος για τον έλεγχο του κλάδου από το πολυεθνικό κεφάλαιο.

Αυτό, απαιτεί εκτός των άλλων, φτηνό και "ευέλικτο" εργατικό δυναμικό, απαίτηση που σπεύδει να ικανοποιήσει πλήρως η κυβέρνηση, εφαρμόζοντας με ευλαβική συνέπεια τις αντεργατικές επιταγές της "Λευκής Βίβλου" που καθιστούν τα εργασιακά δικαιώματα, βορά στην αδηφαγία των μεγαλοεπιχειρηματιών. Στην κατεύθυνση αυτή, δικαιώματα τίθενται υπό αμφισβήτηση με διαδικασίες τύπου "κοινωνικού διαλόγου", καταργούνται με αντιλαϊκούς νόμους ή καταπατούνται στην πράξη από τους εργοδότες, οι οποίοι έχουν εξασφαλισμένη την ανοχή, αν όχι τη συγκατάθεση της κυβέρνησης και την αδράνεια των πλειοψηφιών στις ανώτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Η επίθεση ενάντια σε ό,τι στέκει εμπόδιο στην αύξηση των κερδών των μεγαλοξενοδόχων και στην επέκταση των πολυεθνικών που ελέγχουν την τουριστική κίνηση σε παγκόσμιο επίπεδο, θα ενταθεί, ενόψει και της διοργάνωσης από τη χώρα μας των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004, που αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την ικανοποίηση της ακόρεστης απληστίας τους.

Ηδη, το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο και η Ομοσπονδία Ξενοδόχων με υπόμνημά τους προς τον υφυπουργό Εργασίας, υπό τη μορφή παρατηρήσεων στο "Σύμφωνο Εμπιστοσύνης προς το 2000" θέτουν υπόψη του τα "αιτήματά" τους, τα οποία εν ολίγοις αφορούν τη θεσμοθέτηση ενός μεσαιωνικού εργασιακού καθεστώτος στα ξενοδοχεία.

Μπροστά σε όλα αυτά για τους εργαζόμενους του κλάδου τίθεται πλέον επιτακτικά η ανάγκη της συσπείρωσής τους και του συντονισμού της δράσης τους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, για τη διεκδίκηση μιας σωστής τουριστικής πολιτικής, στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης των δικών τους συμφερόντων και της χώρας και όχι αυτών του μεγάλου τουριστικού κεφαλαίου.