Στο ΠΑΣΟΚ, χαρακτηριστική είναι η ακύρωση της "γραμμής" της κομματικής ηγεσίας σε ό,τι αφορά ποια πρόσωπα θα στηριχτούν για την επάνδρωση θέσεων στις Διαρκείς Επιτροπές της Βουλής. Περιστατικό που έδειξε ότι το κλίμα αποκατάστασης της "ηρεμίας" στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, όπως θέλησαν οι "εκσυγχρονιστές" να το εμφανίσουν, ήταν τεχνητό. Γνωστή, επίσης, είναι και η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με τις θέσεις που εκφράζουν γύρω από τα Ελληνοτουρκικά στελέχη ακόμα και του ΕΓ του κόμματος. Από την πλευρά της ΝΔ, ο Κοντογιαννόπουλος αμφισβητεί την επάρκεια της ηγεσίας του κόμματος. Ο Σουφλιάς δηλώνει "παρών" και έμπλεος φιλοδοξιών. Ηδη ακούγονται φωνές για τη σύγκληση συνεδρίου, ούτε ένα χρόνο από το προηγούμενο συνέδριο - παρωδία. Διάφορα στελέχη δηλώνουν είτε "απογοητευμένοι", είτε "περιθωριοποιημένοι", είτε "μετέωροι" από τη νέα ηγετική τάξη και τις νέες συμμαχίες μεταξύ των διαφόρων πτερύγων του κόμματος.

***

Κάθε άλλο. Το μεγάλο κεφάλαιο και τα πολυεθνικά κέντρα γνωρίζουν άριστα πού θέλουν να οδηγήσουν τα πράγματα στην Ελλάδα. Θέλουν μια Ελλάδα δεμένη χειροπόδαρα στο άρμα της "νέας τάξης", απόλυτα υποτελή στον ευρω - ατλαντισμό,"συνθλιμμένη" στον Προκρούστη της ΟΝΕ με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Με λίγα λόγια, θέλουν μια Ελλάδα προσαρμοσμένη στον ανταγωνισμό μεταξύ των πολυεθνικών και των ιμπεριαλιστικών κέντρων και "οργωμένο γήπεδο", όπου, αυτός ο ανταγωνισμός θα διεξάγεται με τους ίδιους κανόνες, όπως σε κάθε άλλο εξαρτημένο "χωράφι" τους, στα πλαίσια της διεθνοποιημένης κεφαλαιοκρατικής ασυδοσίας.

Η καθαρότητα της στόχευσης και της στρατηγικής του μεγάλου κεφαλαίου, αποτυπώνεται και στις περιπτώσεις που παρουσιάζονται "διαφωνίες" ή "διαφορετική γλώσσα" στο εσωτερικό των αστικών κομμάτων.

Για παράδειγμα, οι φωνασκίες είτε των "32" είτε των "22" εντός του ΠΑΣΟΚ, δε θίγουν ούτε κατ' ελάχιστο το... άβατο του ευρω - ατλαντισμού. Τα όποια φληναφήματα περί "κοινωνικής ευαισθησίας" ούτε κατά διάνοια δεν αμφισβητούν το Μάαστριχτ.

Οσο για τη ΝΔ, ο "φιλόδοξος" Σουφλιάς δηλώνει "πνευματικός πατέρας" (!) των εκθέσεων Σπράου. Ο Κοντογιαννόπουλος νιώθει "δικαιωμένος" με την αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Αρσένη. Η επίσημη, δε, γραμμή του κόμματος, είναι μνημείο.... αντιπολίτευσης! Ο υπεύθυνος για τα οικονομικά ζητήματα της ΝΔ, ασκεί "κριτική" στην κυβέρνηση, γιατί... αργεί να ισοπεδώσει τα πάντα. Οι αρμόδιοι περί των θεμάτων Τοπικής Αυτοδιοίκησης αναθεματίζουν τον "Καποδίστρια", αλλά σημειώνουν με νόημα ότι οι οπαδοί της ΝΔ δεν έχουν καμιά δουλιά στους δρόμους και στις κινητοποιήσεις. Η εφημερίδα της παράταξης, ο "Ελεύθερος Τύπος", διαπιστώνει θλιμμένα ότι η ΝΔ είναι "η πολιτική ασπίδα της κυβέρνησης στα εθνικά θέματα". Οσο για τον Κ. Μητσοτάκη όπου σταθεί χειροκροτεί τον Σημίτη...

***

Οχι. Η βασική αιτία αυτών των φαινομένων βρίσκεται στο γεγονός ότι το μεγάλο κεφάλαιο μπορεί να έχει στην Ελλάδα ξεκάθαρη στρατηγική για το πού θέλει να πάει, αλλά η τακτική για το πώς θα φτάσει στο στόχο του δε φαίνεται μία και μοναδική. Αλλωστε, υπάρχουν διαφορετικές τακτικές διαχείρισης. Η αυταρχική "αποφασιστικότητα" που επιδεικνύει ο Σημίτης δε συνιστά τακτική. Αποτελεί το έσχατο καταφύγιο μιας βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής, και ούτε ο ίδιος ξέρει πού θα καταφύγει όταν αυτή μέθοδος υποστεί το πρώτο νικηφόρο πλήγμα από την πλευρά του λαϊκού παράγοντα.

Η αδυναμία της ολιγαρχίας και των κομμάτων της να συντονίσουν τα βήματα τακτικής τους, προκύπτει από μια υπαρκτή αδυναμία: Την αδυναμία να καθορίσουν τη συμπεριφορά τους απέναντι σε έναν απρόβλεπτο παράγοντα: Το λαϊκό κίνημα.

Καθώς η ολιγαρχία επιχειρεί στην Ελλάδα μια αντιλαϊκή επιδρομή πρωτοφανή σε ένταση και επιθετικότητα, είναι αυτονόητο ότι όσο πρωτόγνωρη είναι η δική της δράση, εξίσου πρωτόγνωρη και απρόβλεπτη αναμένεται η λαϊκή αντι - δράση. Αλλωστε, από καιρό έχουν ομολογήσει οι ταγοί του τόπου ότι οι περσινές μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, σε μια σειρά χώρους, τους έπιασαν στον ύπνο.

Στο παραπάνω στοιχείο θα πρέπει να προστεθεί η πλήρης επίγνωση που έχουν ότι η κοινωνία δυσανασχετεί, αγκομαχά και αγανακτεί. Αυτά τα "προβλήματα συνοχής", σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αποτελούν, σε μεγάλο βαθμό, αντανάκλαση της λαϊκής δυσαρέσκειας απέναντι στην πολιτική τους, η οποία επιδρά στο εσωτερικό τους.

***

Πρόκειται για μια ρευστότητα που έχει αντικειμενικό χαρακτήρα. Το μεγάλο κεφάλαιο επιχειρεί μια αντιδραστική αναδιάρθρωση στην οικονομία και σε όλες τις πλευρές της ζωής που αφορούν τόσο τα θεμέλια όσο και το εποικοδόμημα του αστικού καθεστώτος (αντιδραστικοποίηση θεσμών, εμπλουτισμός του αντιλαϊκού νομικού οπλοστασίου, προπαγάνδιση "αποδεκτών" κανόνων πολιτικο - κοινωνικής συμπεριφοράς κλπ.). Το πολιτικό σχήμα που θα καθοδηγήσει την πορεία και, πολύ περισσότερο, θα διαχειριστεί το αποτέλεσμα αυτής της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης, δε φαίνεται και τόσο σταθερό όσο θα το ήθελαν. Ακόμα παραπέρα: Οχι μόνο δοκιμάζεται η λειτουργία του πολιτικού συστήματος που αντιστοιχεί στις υπό διαμόρφωση, ακόμα αντιδραστικότερες, συνθήκες δράσης του κεφαλαίου, αλλά το όλο αντιλαϊκό εγχείρημα αμφισβητείται εν τη γενέσει του από το λαϊκό παράγοντα. Οσοι δε διακρίνουν στη γενική δυσαρέσκεια - που ήδη έχει δώσει τα πρώτα δείγματα λαϊκής αντεπίθεσης - την αυριανή έκρηξη, απλώς κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.

***

Την ώρα που το πολιτικό σκηνικό εμφανίζει έντονα σημάδια δυσλειτουργίας των αστικών κομμάτων, που υπάρχει στασιμότητα την πραγμάτωση των "κεντροαριστεροδέξιων" σεναρίων - τώρα η ελπίδα της εξόδου από το τέλμα έχει ανατεθεί σε τεχνητές ενέσεις εν όψει των δημοτικών εκλογών - η ολιγαρχία αισθάνεται ακόμα μεγαλύτερη την ανάγκη να θέσει στο στόχαστρο το ΚΚΕ.

Το ΠΑΣΟΚ, αφού το παραμύθι περί "απομονωμένου ΚΚΕ" δεν πέρασε, αφού η κατασυκοφάντηση περί "αντικοινωνικού ΚΚΕ" έσπασε στα μπλόκα του αγώνα, αφού οι αστειότητες περί "απόντος ΚΚΕ" γελοιοποιήθηκαν πλήρως στο τραπέζι της απάτης του "κοινωνικού διαλόγου", επιδίδεται σε άλλη μέθοδο, με δυο παρακλάδια:

Πρώτον, επιχείρηση τρομοκράτησης των κομμουνιστών (κάτι τα "ιδιώνυμα", κάτι οι χαφιέδες, κάτι οι επισκέψεις ασφαλιτών με προτεταμένα τα όπλα σε συγκεντρώσεις του κόμματος κλπ.) και δεύτερον - επειδή ξέρουν ότι εδώ τα τραμπούκικα δεν πιάνουν - έναρξη προπαγάνδας του τύπου "το ΚΚΕ είναι... σαν τα μούτρα μας"! Που σημαίνει, αν εμείς στις δημοτικές συνεργαζόμαστε με τον ΣΥΝ, ε, και το ΚΚΕ συνεργάζεται με τη ΝΔ...

Βεβαίως, ότι το ΚΚΕ δεν είναι σαν... τα "μούτρα τους", είναι γνωστό. Αυτό πουεπίσης θα καταλάβουν καλά είναι ότι το ΚΚΕ έχει τα μέσα και τις δυνάμεις και τη ρευστότητα του πολιτικού τους σκηνικού να παρατείνει, αλλά και τις αντιδραστικές τους επιλογές να ανατρέψει, στηρίζοντας το λαϊκό κίνημα και πρωτοστατώντας στη συγκρότηση του αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού δημοκρατικού μετώπου πάλης του λαού, πως έχει την ικανότητα να ακυρώσει αντιλαϊκές διεργασίες, τόσο στη βάση όσο και στο πολιτικό εποικοδόμημα του αστικού κράτους.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ