Ο "εκσυγχρονισμός" είναι η μια λέξη, που μπήκε ορμητικά στη ζωή του Ελληνα πολίτη τελευταίως. Μεθ' επιτάσεως γίνεται η επίκληση του όρου από τους κυβερνώντες και όχι μόνο. Το ερώτημα είναι απλό: Θα ευδοκιμήσει η προσπάθειά τους να αποστεώσουν και αυτόν τον όρο, όπως επιχείρησαν με τόσους άλλους ("σοσιαλισμός", "Αλλαγή", "κοινωνικοποίηση" κλπ.); Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα πρέπει να σημειώσουμε το εξής: Η Ελλάδα πράγματι χρειάζεται εκσυγχρονισμό. Σε αυτή την αντικειμενική ανάγκη πατούν όσοι διαφημίζονται ως"εκσυγχρονιστές". Τι είναι όμως εκσυγχρονισμός και πώς αυτός ανταποκρίνεται στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα;

Δύσκολα θα βρεθεί κάποιος, που θα υποστηρίξει, ότι ο χώρος της παιδείας, για παράδειγμα, δε χρειάζεται εκσυγχρονισμό. Οτι δεν απαιτείται να βγει από τον αναχρονισμό των άχρηστων πτυχίων, της δήθεν δωρεάν παιδείας, της αδυναμίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων - αλλά και των εκπαιδευτικών - να λειτουργήσουν, της τεράστιας απόστασης της παρεχόμενης γνώσης από την πραγματική ζωή και τις παραγωγικές ανάγκες του τόπου. Ομως η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, δηλαδή η ντε φάκτο πλέον κατοχύρωση του "όποιος έχει να πληρώνει - μαθαίνει", είναι εκσυγχρονισμός; Οι προϋπολογισμοί που "παρέχουν" στα ΑΕΙ δισεκατομμύρια χρέη είναι εκσυγχρονισμός; Η υποταγή της παιδείας στο γνωστικό αντικείμενο που θέλουν οι "χορηγοί" βιομήχανοι είναι εκσυγχρονισμός ή επονείδιστος αναχρονισμός που υποβιβάζει το μέλλον του τόπου στα επιχειρηματικά σχέδια των πολυεθνικών;

Εκσυγχρονισμό χρειάζεται και ο χώρος της υγείας. Είναι όμως εκσυγχρονισμός ο υπέρογκος δανεισμός των νοσοκομείων και το βούλιαγμά τους στα χρέη; Είναι εκσυγχρονισμός η καταλήστευση του ΙΚΑ και οι αντιασφαλιστικοί νόμοι; Είναι εκσυγχρονισμός, τελικά, η μείωση των κοινωνικών δαπανών για την υγεία και η επίκληση των προβλημάτων της από εκείνους που τα δημιουργούν, ώστε να δικαιολογήσουν τα μέτρα διάλυσης του κράτους πρόνοιας και να παραδώσουν το χώρο της υγείας στους ιδιώτες;

Βεβαίως χρειάζεται εκσυγχρονισμός και προοδευτικά μέτρα στον τομέα των εργασιακών σχέσεων. Σε μια εποχή που η τεχνολογική επανάσταση αφήνει τεράστια περιθώρια για μείωση του χρόνου εργασίας - μέτρο που θα αποτελούσε βήμα και για την άμβλυνση της ανεργίας - ο κάλπικος εκσυγχρονισμός παρέχει μερική απασχόληση, μείωση αποδοχών και "Λευκή Βίβλο". Καίριο είναι το αίτημα για τον εκσυγχρονισμό και την ενίσχυση της παραγωγικής βάσης του τόπου. Πολύ περισσότερο που η Ελλάδα παράγει, εν έτη 1996, σε επίπεδα κάτω του 1981. Την ίδια ώρα ο "εκσυγχρονισμός" των Βρυξελλών ισοδυναμεί με μαρασμό, ξεπούλημα και διάλυση των υφιστάμενων παραγωγικών μονάδων του τόπου, ενώ ούτε λόγος να γίνεται για παραγωγικές επενδύσεις σε μια σειρά στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.

Ο "εκσυγχρονισμός" που επαγγέλλονται οι κυβερνώντες είναι στην πραγματικότητα αναχρονισμός και πισωγύρισμα για τη χώρα. Πισωγύρισμα σε όλους τους τομείς. Επαγγέλλονται το "μέλλον" και την ίδια ώρα με τα "ευχαριστώ" στους Αμερικανούς ζωντανεύουν μνήμες της εποχής Πιουριφόι. Επικαλούνται την αλήθεια και πουλούν το ψέμα σε άφθονες ποσότητες. Μιλούν για "νέο" ήθος και έφτασαν να εκπροσωπούν τις χειρότερες εκδοχές του ρουσφετιού, μοιράζοντας προεκλογικά μέχρι και εισόδους στα ΑΕΙ! Ο "εκσυγχρονισμός" τους είναι, τελικά, το ενδοεπικοινωνιακό τους παρασύνθημα για τη νέα λαίλαπα που ετοιμάζουν και πρέπει να σαρωθεί από τον πραγματικό εκσυγχρονισμό, που θα τον επιβάλουν οι λαϊκές μάζες.