Σάββατο 14 Σεπτέμβρη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Στο λαό οι φυσικές συμμαχίες του ΚΚΕ

Του Χρήστου ΘΕΟΧΑΡΑΤΟΥ

Το ΚΚΕ ούτε υπέρ του "απομονωτισμού είναι, - όπως το συκοφαντούν, - ούτε απομονωμένο αισθάνεται (παρά τις προσπάθειες του δικομματισμού και των δορυφόρων του), και ούτε πορεύεται μοναχικά, - χωρίς συμμάχους.

Διότι, το ΚΚΕ υπήρξε πάντα και παραμένει ο φυσικός σύμμαχος των πιο δυναμικών και παραγωγικών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας.

Του εργατικού, υπαλληλικού και αγροτικού κόσμου, της σπουδάζουσας και μη νεολαίας, των ναυτεργατών, των στρατιωτών, των απομάχων, των επαγγελματιών, των μικρομεσαίων και κάθε κοινωνικής ομάδας, που, με τον κακοπληρωμένο μόχθο της δημιουργεί τα σύγχρονα αγαθά.

Για όλους αυτούς τους συμμάχους του αγωνιζόταν πάντα και αγωνίζεται. Και για όλους αυτούς έχει γράψει - και γράφει - τόσες και τόσες εποποιίες από το 1918, μέχρι και σήμερα, - με πολλές θυσίες και με καμιά ιδιοτέλεια.

Και δεν αγωνίζεται, φυσικά, μια φορά στα τέσσερα χρόνια και, μάλιστα, γύρω από την πλατεία Συντάγματος - με ακίνδυνα συνθήματα, με απατηλές υποσχέσεις, με ψεύτικες αντιπαραθέσεις, με κατασκευασμένα διλήμματα, με φρούδες ελπίδες και με ψευδεπίγραφα οράματα.

Αγωνίζεται και τις 365 μέρες του χρόνου, σε κάθε σημείο της ελληνικής γης, - με όση ψυχή του δίνει η ιστορία του και με όσες δυνάμεις του δίνει ο λαός.

Αγωνίζεται παντού: Στις φάμπρικες, στα εργοτάξια, στα νοσοκομεία, στις δημόσιες επιχειρήσεις και υπηρεσίες, στις βιοτεχνίες, στα καταστήματα, στα ναυτεργατικά στέκια, στα τουριστικά καταλύματα και στα ξενοδοχεία, στις "ουρές" των συνταξιούχων, στις λαϊκές αγορές, στα πανεπιστήμια και στα σχολεία, στα χωράφια και στις στάνες, στις πόλεις και στα χωριά - και γενικά, αγωνίζεται ασυνθηκολόγητα, σε κάθε σημείο:

  • Οπου αδικείται ο εργάτης και ο υπάλληλος,
  • Οπου κακοποιείται η αξία του ανθρώπου,
  • Οπου εμπορευματοποιείται η υγεία,
  • Οπου υποβαθμίζεται - συνειδητά - η παιδεία,
  • Οπου κινδυνεύει η δημόσια περιουσία,
  • που ξεριζώνονται οι μικροκαλλιεργητές,
  • Οπου περιθωριοποιούνται οι μικρομεσαίοι,
  • Οπου ξηλώνονται οι εργασιακές εγγυήσεις,
  • Οπου τραυματίζεται ο κοινωνικός ιστός, και,
  • Οπου αυθαδιάζει η αγοραία ολιγαρχία...

Ολους αυτούς τους φυσικούς συμμάχους του (τους οποίους αποπροσανατολίζει, παγιδεύει και, συχνά, ακινητοποιεί ο δικομματισμός και οι δορυφόροι του), το ΚΚΕ δεν τους εγκατέλειψε ποτέ.

Δεν τους εγκατέλειψε ούτε στις πιο χαλεπές και μαρτυρικές ώρες του...

Οταν, - συκοφαντημένο, κυνηγημένο, εξουθενωμένο και παράνομο - ανέβαινε προμηθεϊκά τον Καύκασο της λαϊκής αρετής, με εκατόμβες, με βασανιστήρια, με εξευτελισμούς και με αίμα.

Ακόμη και τότε, το ΚΚΕ παρέμενε η ψυχή του συνδικαλιστή, η απαντοχή του απεργού, η κινητήρια δύναμη του γραφιά, το φοιτητή, του καλλιτέχνη, του αγρότη και του κάθε ταπεινού και καταφρονεμένου.

Γι' αυτή του τη διαχρονική και συνεχή προσφορά, το ΚΚΕ δε ζήτησε ποτέ από τους φυσικούς συμμάχους του ούτε οφίτσια, ούτε δημόσια αξιώματα, ούτε κηδεμονεύσεις, ούτε θώκους, ούτε παχυλές αντιμισθίες, ούτε εξουσία.

Πάντα ζητούσε λίγη δύναμη από τη δύναμή τους, προκειμένου, από ισχυρότερες θέσεις, να αγωνίζεται αποτελεσματικότερα για τα συμφέροντά τους.

Το ίδιο ζητεί και τώρα από τους φυσικούς συμμάχους του:

Να του δώσουν με την ψήφο τους την αναγκαία εκείνη δύναμη, η οποία θα τοκαταστήσει έναν ισχυρό πολιτικό πόλο Αντίστασης και Αποτροπής. Να του δώσουν με την ψήφο τους την αναγκαία εκείνη δύναμη, που θα του επιτρέψειν' αποτελέσει τον συνεπή πυρήνα ενός Μετώπου - πατριωτικού λαϊκού και αντιιμπεριαλιστικού.

Είναι καιρός να γίνει η ψήφος των φυσικών συμμάχων του ΚΚΕ πολιτική πράξη για μια νέα εποχή.

Ας μη χάσουν την ευκαιρία!


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ