Θέλεις να είσαι εσύ ο καραβοκύρης στη θάλασσά μας κι εμείς οι μούτσοι. Απαιτείς να σεργιανούν τα πολεμικά του στόλου σου στα νερά μας, για να διαφεντεύεις στην περιοχή μας. Ζητάς ν' αφήσουμε τις πολυεθνικές σου να ληστεύουν τον υποθαλάσσιο πλούτο μας, χωρίς καν να μας ρωτάνε. Προσπαθείς να πληγώσεις την εθνική μας υπερηφάνεια. Να ταπεινώσεις την ψυχή μας.

Διότι αυτή η θάλασσα είναι η ψυχή μας. Η αύρα της γεμίζει τα πνευμόνια μας, δίνει παλμό στην καρδιά μας. Το ιώδιό της γιατρεύει τις πληγές μας. Στα νερά της γεννήθηκε η φυλή μας και από κει το Πνεύμα μας ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι για να κατακτήσει την ανθρωπότητα.

Αγαπάμε τα ξερονήσια της. Μπορεί για σένα να είναι απλά βράχια, αλλά για μας αποτελούν αποκούμπι ζωής. Σ' αυτά ξαποσταίνουμε, παίρνουμε μερικές ανάσες, για να συνεχίσουμε στη ρότα της ύπαρξής μας. Χιλιάδες εξόριστοι εκεί σύντροφοί μας κράτησαν ζωντανές τις ελπίδες μας για ένα καλύτερο κόσμο. Ο Ρίτσος έθαψε ποιήματά του, για να γίνουν κτήμα της οικουμένης.

Αλλά πώς να επικοινωνήσεις εσύ, μίστερ, με ποιήματα; Πώς να καταλάβεις την ελληνική ψυχή, που πάλλεται αισιόδοξα ακόμα και όταν εξορίζεται; Πώς να νιώσεις την αγαλλίασή μας τη στιγμή που βλέπουμε τις ανταύγειες του ήλιου να χρυσίζουν το Αιγαίο;

Εσύ ξέρεις μόνο το χρώμα των ντόλαρς και τις ανταύγειες των πυροβόλων. Επικοινωνείς μόνο με τις άναρθρες κραυγές των "Ράμπο" και δε σκαμπάζεις "γρι" από ποίηση.

Μικρός λαός, με μακραίωνη, ένδοξη ιστορία και θαυμαστό πολιτισμό.

Αλλά τι να ξέρεις εσύ, μίστερ, από ιστορία και πολιτισμό; Πότε να προλάβατε οι Αμερικανοί - στα διακόσια μόνο χρόνια της ύπαρξής σας ως έθνος - να δημιουργήσετε ιστορία και πολιτισμό; Κι ύστερα, είναι ποτέ δυνατό να δημιουργήσουν πολιτισμό οι "Ράμπο";

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ