Το μέγεθος της παραγωγικής υποβάθμισης, στην οποία έχει ξεπέσει η χώρα μας, αποκαλύπτει και το γεγονός ότι ξοδεύουμε, με ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς, μεγάλα ποσά για να εισάγουμε... φελλό, σπίρτα, σφουγγάρια, σπάγκο, ηλεκτρικούς λαμπτήρες και άλλα παρόμοιας σημασίας είδη. Μια ματιά στα αναλυτικά στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας αρκεί για να αποδείξει του λόγου το αληθές.

Τα παρακάτω στοιχεία για τη συναλλαγματική αιμορραγία στο εφτάμηνο Γενάρης - Ιούλης 1995 είναι αποκαλυπτικά. Κάθε χρόνο, βγαίνουν από την Ελλάδα μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για εισαγωγές σπίρτων, φελλών, σφουγγαριών κτλ., που μέχρι το 1980 οι ανάγκες της ντόπιας αγοράς καλύπτονταν από την εγχώρια παραγωγή.

Στο εφτάμηνο Γενάρης - Ιούλης 1995, ξοδέψαμε για εισαγωγές σπίρτων,9,5 εκατομ. δολάρια, έναντι 8,7 εκατομ. δολ. το αντίστοιχο διάστημα του 1993 (αύξηση 9,2%). Φαίνεται ότι και η εγχώρια παραγωγή σε σπίρτα "πάει πακέτο" με τη φθίνουσα πορεία της ελληνικής καπνοβιομηχανίας, στα πλαίσια της... "αντικαπνιστικής" εκστρατείας που διατείνεται ότι ακολουθεί η κυβέρνηση (εξ ου και οι αυξήσεις στις τιμές των τσιγάρων... ).

Στο ίδιο εφτάμηνο, ξοδέψαμε για εισαγωγές φελλού 19,9 εκατομ. δολάρια, έναντι 17,7 εκατομ. δολ. το 1993 (αύξηση 12,4%), χάριν όσων... έχουν αναλάβει όλα αυτά τα χρόνια τη διακυβέρνηση της χώρας.

Μεγάλα ποσά ξοδεύτηκαν και για εισαγωγές φυσικών σφουγγαριών.Στο εφτάμηνο του 1995 δαπανήθηκαν συνολικά 1,8 εκατομ. δολ. έναντι 1,3 εκατομ. δολ. το 1993 (αύξηση 38,5%), διότι η ελληνική θάλασσα φαίνεται πως "δεν αρκεί" για να καλύψει τις ανάγκες μας στο συγκεκριμένο είδος ή εν πάση περιπτώσει οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες πιθανότατα να παράγουν... ποιοτικώς καλύτερα σφουγγάρια!

Η δαπάνη για εισαγωγή χαρτιού και χαρτονιών (εκτός εφημερίδων) έφτασε την ίδια περίοδο τα 173,5 εκατομ. δολ. έναντι 99 εκατομ. δολ. το 1993 (αύξηση 75,3%!), διότι το να γράφουν οι μαθητές μας σε ξένο χαρτί θέτει τις στοιχειώδεις βάσεις για αυτόν τον πολυπόθητο "εξευρωπαϊσμό" της ελληνικής παιδείας.

Μπορεί η παράδοση να λέει πως η Ελλάδα με τον πολιτισμό της έδωσε τα φώτα της σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου. Αυτά, όμως, στην Αρχαία Ελλάδα. Τώρα ισχύει η ρήση που λέει πως με τη συγκεκριμένη πολιτική επιτρέψαμε στους ξένους να... μας αλλάξουν τα φώτα.

Ετσι τουλάχιστον μαρτυρούν τα στοιχεία για το ισοζύγιο, που δείχνουν πως στο εφτάμηνο Γενάρης - Ιούλης 1995 ξοδέψαμε για εισαγωγές:

• Ηλεκτρικών λαμπτήρων 28,1 εκατομ. δολ. έναντι 18,2 εκατομ. δολ. το 1993 (αύξηση 54,4%), δείγμα και αυτό της εμμονής που δείχνουν οι ελληνικές κυβερνήσεις να "πάρουν τα φώτα" από τους Ευρωπαίους...
• Γουνών και γουναρικών, 17,2 εκατομ. δολ. έναντι 6,8 εκατομ. δολ. το 1993 (αύξηση...152,9%!), αποτέλεσμα και αυτό της καθυστέρησης με την οποία αναπτύσσεται η οικολογική συνείδηση στη χώρα μας (και την οποία βεβαίως αξιοποιούν με το αζημίωτο οι Ευρωπαίοι εταίροι μας).
• Μαχαιριών, πιρουνιών, κουταλιών κτλ., 11,8 εκατομ. δολ. έναντι 15 εκατομ. δολ. το 1993. Εδώ έχουμε μία μείωση της τάξης του 21,3%, δείγμα και αυτό των επιπτώσεων της εισοδηματικής πολιτικής "πείνας" που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια.

Η ίδια πολιτική επιτρέπει στους ξένους να μας δένουν χειροπόδαρα και μάλιστα με... εισαγόμενα σχοινιά και σπάγκους. Μόνο στο εφτάμηνο Γενάρης - Ιούλης 1995, ξοδέψαμε για εισαγωγές:

• Σχοινιών και σπάγκων, 9,4 εκατομ. δολ. έναντι 8,4 εκατομ. δολ. το 1993 (αύξηση 11,9%), συνέπεια και αυτό του ξεπεσμού στον οποίο έχει περιέλθει η εγχώρια βιομηχανική παραγωγή.

Τα παραπάνω συμπεράσματα μπορεί να εμπεριέχουν το στοιχείο της υπερβολής και της "κωμικοτραγικής" απόδοσης, δεν παύουν ωστόσο - δεδομένων των ίδιων των στοιχείων - να περιγράφουν παραστατικά το παραγωγικό "τέλμα", στο οποίο έχουν οδηγήσει τη χώρα οι εκάστοτε "γαλαζοπράσινες" κυβερνήσεις, με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές εξάρτησης από τους "ισχυρούς" της Ευρώπης.