Τα δημοσιεύματα στον κομμουνιστικό - αριστερό Τύπο συνεχίζονται όλο το καλοκαίρι του 1947 και πληθαίνουν με την έναρξη του φθινοπώρου. Εν τω μεταξύ στις 7 Σεπτέμβρη είχε μεσολαβήσει κυβερνητική αλλαγή, η οποία ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας του Κέντρου και της Δεξιάς. Πρωθυπουργός είχε οριστεί ο γηραιός κεντρώος πολιτικός Θ. Σοφούλης. Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είχε αναλάβει ο αρχηγός του δεξιού "Λαϊκού Κόμματος" Κ. Τσαλδάρης, ο οποίος κρατούσε και το υπουργείο των Εξωτερικών. Επίσης στο κυβερνητικό σχήμα συμμετείχαν 10 στελέχη του κόμματος των Φιλελευθέρων και 14 από το "Λαϊκό Κόμμα". Ο Σοφούλης μόλις ανέλαβε την πρωθυπουργία διακήρυξε ότι θα ακολουθήσει πολιτική "κατευνασμού". Στην πραγματικότητα όμως συνέχισε και ενέτεινε την αντιλαϊκή πολιτική της ντόπιας αντίδρασης και των Αμερικανών που αν μη τι άλλο έσπρωχνε πιο βαθιά στη δίνη του εμφυλίου πολέμου. Ετσι στα πλαίσια αυτής της πολιτικής συνεχίστηκαν και εντάθηκαν οι διώξεις κατά των κομμουνιστών - αριστερών και δημοκρατικών πολιτών, οι οποίοι γέμιζαν καθημερινά τις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το κάτεργο της Μακρονήσου συνέχιζε να αλέθει ψυχές και σώματα αγωνιστών.

Ο "Ριζοσπάστης" στις 13/9/1947 καταγγέλλει ότι στο άλεσμα προστίθεται νέο υλικό.: "Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΟΦΟΥΛΗ ΕΚΤΟΠΙΖΕΙ 34 ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ", ήταν ο τίτλος του σχετικού θέματος στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας. Να και το περιεχόμενο του: "Τριάντα τέσσερις ανώτεροι και κατώτεροι αξιωματικοί του ΕΛΑΣ και της Μέσης Ανατολής που ανήκουν στον πίνακα β μεταφέρονται την προσεχή Δευτέρα στο Μακρονήσι... Ας σημειωθεί ότι τη διαταγή την υπέγραψε ο υπουργός των Στρατιωτικών κ. Στράτος στις 7 Σεπτεμβρίου και πριν ακόμα ορκισθεί η νέα κυβέρνηση του υπερδυναμικού κατευνασμού. Πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι η νέα κυβέρνηση του κ. Σοφούλη ενέκρινε τη διαταγή για την εκτόπιση των αξιωματικών... " (σ. σ. η υπογράμμιση στο πρωτότυπο). Πρέπει να σημειώσουμε ότι την είδηση αυτή είχε δώσει μια μέρα πριν η εφημερίδα του ΕΑΜ "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ" με τον τίτλο: "Η "ΑΜΝΗΣΤΙΑ" ΣΟΦΟΥΛΗ: 34 δημοκρατικοί αξιωματικοί εκτοπίζονται στη Μακρόνησο".

Τα δημοσιεύματα για τη Μακρόνησο πέφτουν βροχή: Στο "Ρίζο της Δευτέρας" (15/9/47) δημοσιεύεται άρθρο του Σπ. Λιναρδάτου με τίτλο "Αουσβιτς, Νταχάου, Μπέλσεν και... ΜΑΚΡΟΝΗΣΙ", όπου καταγράφονται πληροφορίες για τη ζωή και τα βασανιστήρια των εκτοπισμένων στο διαβολονήσι. Στην "Ελεύθερη Ελλάδα", την επομένη, στην πρώτη σελίδα κάτω από τον τίτλο - αίτημα "Να διαλυθεί το παράνομο "Σύνταγμα" στρατόπεδο", δημοσιεύεται η είδηση: "ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΗΣΑΝ ΤΗ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ: Εκατοντάδες πυροβολισμοί και ριπές αυτομάτων κατά των κρατουμένων στις φυλακές του στρατοπέδου. Σε κίνδυνο η ζωή ενός από τους τραυματίες". Στην εισαγωγή του θέματος η εφημερίδα αναφέρει: "Δημοσιεύουμε πιο κάτω μια είδηση που δίνει την εικόνα του καθεστώτος τρόμου που βασιλεύει στη Μακρόνησο. Ριπές αυτομάτων και πυροβολισμοί, μια ολόκληρη εγκληματική επίθεση είχε σαν αποτέλεσμα πολλούς τραυματισμούς. Δύο από τα θύματα είναι σε κατάσταση απελπιστική. Πέρα από τη διάθεση εξοντώσεως των δημοκρατικών κρατουμένων της Μακρονήσου, εδώ γίνεται φανερό όχι μόνο ότι υπάρχει αλλά ότι η χρησιμοποιούμενη τρομοκρατία των αρχών έχει τελειοποιήσει τις μεθόδους της με το συνδυασμό της τρομοκρατίας "από τα κάτω". Οι μέθοδοι αυτές και τα τραγικά αποτελέσματά τους βάζουν πια μπροστά στην κυβέρνηση καθαρά το ζήτημα: Να διαλυθεί το στρατόπεδο της Μακρονήσου. Είναι έξω από κάθε ηθική, έξω από κάθε νόμο". Στις 23 Σεπτεμβρίου ο "Ρ" δημοσίευε την είδηση, στην πρώτη του σελίδα, ότι ξεκίνησε "ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΟ ΜΑΚΡΟΝΗΣΙ". Δημοσιεύματα υπήρξαν και στο επόμενο χρονικό διάστημα.

Τα συνεχή δημοσιεύματα του κομμουνιστικού και αριστερού Τύπου για την κατάσταση στη Μακρόνησο, οι σκόρπιες, αλλά αποκαλυπτικές, πληροφορίες που φτάνουν ως τη δημοσιότητα από αυτόν τον τόπο εξορίας για την κατάσταση που επικρατεί στο στρατόπεδο και οι συνεχείς εκτοπίσεις δημοκρατικών φαντάρων και στρατιωτικών στο νέο αυτό Νταχάου αναγκάζουν την κυβέρνηση να προχωρήσει σε δημόσιες δηλώσεις διάψευσης όσων γράφονται, με αποτέλεσμα, αντί να κατευνάσει τις αντιδράσεις, να τις εντείνει ακόμη περισσότερο. Ετσι εμφανίζονται και στον αστικό Τύπο - που μέχρι τότε κρατούσε στάση σιωπής - δημοσιεύματα που επιβεβαιώνουν ότι το Μακρονήσι δεν είναι τίποτα άλλο από ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης δημοκρατικών οπλιτών και στρατιωτικών, οι οποίοι δεν ήταν - λόγω των ιδεών τους - αρεστοί στο καθεστώς.

Στις 16 Σεπτεμβρίου 1947 ο υπουργός των Στρατιωτικών Γ. Στράτος προβαίνει στην ακόλουθη - άκρως προκλητική από κάθε άποψη - δήλωση: "Η Μακρόνησος δεν είναι στρατόπεδο αλλά στρατιωτική μονάς εις την οποίαν γίνονται γυμνάσια και στρατιωτική εκπαίδευσις, διά να γυμνάζωνται εκεί αξιωματικοί και στρατιώται και να μεταφερθούν εις το μέτωπο". Δύο μέρες μετά ξεσπούν οι αντιδράσεις και από τον αστικό Τύπο. Να τι έγραψε το "ΒΗΜΑ" στις 18/9/1947: "Ο κ. υπουργός των Στρατιωτικών δεν υπήρξε πάντοτε ευτυχής εις τας προς τον Τύπο ανακοινώσεις του και θα έπρεπε να τας αποφεύγει. Δε φαίνεται όμως να του είναι δυνατόν ενώπιον του πειρασμού της δημόσιας δικαιολογίας ωρισμένων πραγμάτων, τα οποία δεν είναι εύκολα δικαιολογήσιμα. Ετσι ανακοίνωσε χθες ότι "η Μακρόνησος δεν είναι στρατόπεδον, αλλά στρατιωτική μονάς εις την οποία γίνονται γυμνάσια και στρατιωτική εκπαίδευσις, διά να γυμνάζονται εκεί αξιωματικοί και στρατιώται και να μεταφερθούν εις το μέτωπον". Αν αυτό πρόκειται να γίνη από τώρα και εις το εξής θα είμεθα ευτυχείς να το διαπιστώσωμεν εις τα πράγματα. Εως τώρα όμως δεν ήτο αυτό η αλήθεια. Γυμνάσια και στρατιωτική προπαίδευσις, μπορεί και να γίνονται εις τη Μακρόνησον. Αλλά ήδη το νησί αυτό απέκτησε την ιστορία και τη φήμην του ως στρατόπεδον συγκεντρώσεως υπόπτων αξιωματικών και οπλιτών, οι οποίοι πρέπει να ασχολούνται με κάτι όπως εις όλα τα στρατόπεδα, αλλά δυστυχώς όχι με την προοπτικήν να τους επιτραπή να φανούν χρήσιμοι εις την υπηρεσίαν της πατρίδας των".

Με τις δηλώσεις Στράτου ασχολήθηκε και η εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ", η οποία την ίδια μέρα έγραφε: "Ο κ. υπουργός των στρατιωτικών εδήλωσε προχθές ότι η Μακρόνησος δεν είναι στρατόπεδον αλλά έδρα στρατιωτικής μονάδας εις την οποία γίνονται γυμνάσια και στρατιωτική προπαίδευσις. Δε νομίζομεν ότι τοιούτοι ισχυρισμοί είναι προωρισμένοι ν' αυξήσουν το κύρος του κράτους. Υπάρχουν χιλιάδες γονέων και συγγενών, οι οποίοι γνωρίζουν από επιστολάς και επί τόπου επίσκεψιν ότι πρόκειται περί ενός τεράστιου "πειθαρχικού ουλαμού" όπου ταπεινώνονται και υφίστανται παντοειδείς προπηλακισμούς όλοι οι κατά τη λαοπρόβλητον νοοτροπίαν "δευτέρας τάξεως" στρατεύσιμοι πολίται".