Θλιβερά και υποκριτικά, γι' αυτό και εξοργιστικά, τα αφιερώματα και κυρίως τα διδάγματα των περισσότερων εφημερίδων για τα τριάντα χρόνια από τη χούντα. Κοινός παρονομαστής, ότι η αμερικανοκίνητη δικτατορία ήταν μια "κακιά στιγμή", μια "άσχημη παρένθεση" και ευτυχώς σήμερα που έχουμε δημοκρατία, η οποία είναι το καλύτερο καθεστώς που μπορεί να υπάρξει.

"Η δημοκρατία της μεταπολίτευσης πέτυχε την πλήρη ελευθερία" (!) διαπιστώνει πομπωδώς η "Ελευθεροτυπία". Είναι ολοφάνερο ότι σκόπιμα στέκονται μόνο στο περίβλημα, στη μορφή του σημερινού πολιτεύματος και αποφεύγουν να υπεισέλθουν στην ουσία. Αλλά για ποια ελευθερία μιλούν; Για την ελευθερία να διαλέξεις ανάμεσα στον "κοινωνικό διάλογο" και στα μονομερή μέτρα της κυβέρνησης, σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα αφαιρεθούν κατακτήσεις δεκαετιών, που ούτε η χούντα δεν άγγιξε; Για την ελευθερία του "απασχολήσιμου";

Αλήθεια, μήπως πιστεύουν ότι σήμερα - σε εποχή που εδραιώνεται η δικτατορία των ΜΜΕ - υπάρχει μεγαλύτερη δυνατότητα έκφρασης και διακίνησης ιδεών; Ξεχνούν ότι η μεταπολιτευτική δημοκρατία, όταν "οι περιστάσεις το απαιτούν", καταφεύγει σε αυταρχικές μεθόδους που "δίδαξε" η χούντα; Ξεχνούν τη νεκρανάσταση των χουντικών νόμων από την κυβέρνηση Σημίτη ενάντια στους αγρότες;

Μήπως μιλούν για την ελευθερία, να προτείνουμε εμείς στους Αμερικάνους τους τρόπους συγκυριαρχίας και διχοτόμησης του Αιγαίου ή της νομιμοποίησης της εισβολής του Αττίλα, αντί να μας τα επιβάλλουν απευθείας;

Ας σταματήσουν, λοιπόν, να εκθειάζουν τη δημοκρατία τους. Είναι δημοκρατία των ελαχίστων.