Από κοντά, οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΣΥΝ, οι οποίες, την ώρα που η κυβέρνηση προχωρούσε σε αντιλαϊκά μέτρα, εξωθώντας στη φτώχεια και την εξαθλίωση μεγάλα τμήματα των λαϊκών μαζών, "φώναζαν" ότι δεν κάνει διάλογο μαζί τους! Τώρα, κάνουν προγραμματική ...κριτική στον προτεινόμενο από την κυβέρνηση διάλογο - απάτη.

Στο ίδιο μήκος κύματος, και οι πλειοψηφίες των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, οι οποίες έχουν ήδη στιγματιστεί για την προδοσία των λαϊκών συμφερόντων. "Ανησυχούν" για τη θεματολογία του "κοινωνικού διαλόγου" και τις κυβερνητικές προθέσεις (!), αλλά ταυτόχρονα θεωρούν "εκ των ων ουκ άνευ" τη συμμετοχή στον κυβερνητικό διάλογο.

Ολος αυτός ο συρφετός ανακάλυψε ξαφνικά το διάλογο ως "αξία", ως "ιερή διαδικασία", ενώ διαβεβαιώνουν σε όλους τους τόνους ότι είναι διάλογος "χωρίς προειλημμένες αποφάσεις" και έχει στόχο το "συμφέρον του κοινωνικού συνόλου". Φυσικά, πρόκειται για μια μεγάλη απάτη, η οποία στοχεύει στο να "τυφλώσει" τους εργαζόμενους, ώστε να διαπραχθεί, με όσο το δυνατόν λιγότερες αντιστάσεις και συνέπειες, το μεγαλύτερο έγκλημα σε βάρος τους: Το σάρωμα των εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, το σύρσιμο των εργαζομένων στα σκλαβοπάζαρα της "απελευθερωμένης αγοράς εργασίας".

***

Διακρίνουν πολύ καλά αυτό που οι ηγεσίες των κομμάτων του δικομματισμού και κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων προσπαθούν να "παραγνωρίσουν", ότι, δηλαδή, ο "διάλογος" γίνεται αποκλειστικά για την αφαίρεση των κατακτήσεών τους, για τη χειροτέρευση της κατάστασής τους, για το πόσο βαθιά θα οδηγηθούν στη φτώχεια και την ανεργία. Μια απλή ματιά στους 19 άξονες του κυβερνητικού πλαισίου, είναι αρκετή για να πειστεί και ο πλέον αφελής. Είναι ολοφάνερο ότι στο τέλος του "διαλόγου" δεν πρόκειται να έχει μείνει τίποτα όρθιο, τίποτα δε θα είναι όπως πριν. Ο βασικός μισθός θα έχει υπονομευτεί σοβαρά, το 8ωρο θα έχει "τελειώσει", η μερική απασχόληση θα έχει γίνει κυρίαρχη μορφή στο εργασιακό καθεστώς, καμία προστασία δε θα υπάρχει απέναντι στις απολύσεις, οι άδειες θα είναι "όνειρο απατηλό", η ασφάλιση και τα Ταμεία θα οδηγηθούν σε πλήρη διάλυση, κ.ο.κ. Γενικότερα, η υπερεκμετάλλευση θα έχει ενταθεί σε πρωτοφανή επίπεδα και οι εργαζόμενοι - μελλοντικοί"απασχολήσιμοι" - δε θα έχουν "πού την κεφαλήν κλίναι". Αυτή την εφιαλτική προοπτική, που ήδη έχει αρχίσει να γίνεται σκληρή πραγματικότητα, προτιμούν να μην τη "σκέφτονται" οι οπαδοί του "κοινωνικού διαλόγου".

Ομως, υπάρχουν πολλά ακόμα πειστήρια σε βάρος τους. Ο Κ. Σημίτης, δίνοντας το στίγμα των κυβερνητικών προθέσεων, τόνισε ότι "δεν μπορούν να υπάρξουν κεκτημένα σε συνθήκες που αλλάζουν".

Ταυτόχρονα, δεν έκρυψε τις κυβερνητικές επιδιώξεις μέσω του "κοινωνικού διαλόγου": "Ο κοινωνικός διάλογος είναι ένα στρατηγικός σχεδιασμός, που αφορά τη δημιουργία μιας συναίνεσης για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα. Είναι ένα μέσο να επιτύχουμε την ταχύτερη προσαρμογή της οικονομίας στα προβλήματα που θέτει η διεθνής εξέλιξη".

Αν χρειάζεται να αναφερθεί κάτι ακόμα, είναι χαρακτηριστική η ειρωνεία των εκπροσώπων της οικονομικής ολιγαρχίας (ΣΕΒ) απέναντι στις διαδικασίες διαλόγου, θεωρώντας τον περιττό, αφού "όλοι συμφωνούν" και ζητούν άμεσα μέτρα και αποτελέσματα, για "να μη χάνεται και χρόνος".

***

Σήμερα, λοιπόν, χρειάζεται να οργανωθεί η λαϊκή αντίσταση και αντεπίθεση. Είναι ανάγκη να πειστούν όλο και περισσότεροι ότι η επιχειρούμενη κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων δεν αφήνει κανένα απέξω. Κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι είναι "ασφαλής" και να "επαναπαύεται στις δάφνες του". Είναι βέβαιο ότι, αργά ή γρήγορα, θα έρθει και η σειρά του. Γι' αυτό χρειάζεται να απομονώσουν τους οπαδούς του "κοινωνικού διαλόγου" και να προχωρήσουν στην προετοιμασία και οργάνωση ενός σκληρού αγώνα, που θα αγκαλιάσει όλους τους χώρους και κλάδους. Αγώνας, που θα έχει στο στόχαστρό του την ίδια την αλλαγή του σημερινού συσχετισμού πολιτικών δυνάμεων, θα αποσκοπεί στην επιβολή φιλολαϊκών λύσεων.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Η κυβερνητική επιχείρηση "κοινωνικού διαλόγου" δεν πρέπει να έχει "ευτυχή κατάληξη" για τους εμπνευστές και διοργανωτές της. Γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα γενικότερα, θα βρεθούν μπροστά σε "τραγικές καταστάσεις"