Η Νομαρχιακή Επιτροπή της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης του Νομού Πιερίας οργάνωσε εκδρομή στις 21 και 22 του Ιούνη στο Γράμμο, για να τιμήσει τους ηρωικούς μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ, που σκοτώθηκαν στις μάχες που δόθηκαν στο Βίτσι - Γράμμο - Κλέφτη την περίοδο 1948-49.

Οι επιζώντες αγωνιστές του ΔΣΕ, που πήραν μέρος στην εκδρομή, ξεκίνησαν το Σάββατο το πρωί 21 Ιουνίου από την πλατεία "Ελευθερίας" της Κατερίνης και ακολούθησαν το δρομολόγιο Αη Δημήτρη - Ελασσόνα - Δεσκάτη - Μέτσοβο - Γιάννενα - Κόνιστα. Σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής, οι ιστορίες από τα χρόνια του αγώνα κρατούσαν παρέα στους ασπρομάλληδες πλέον αγωνιστές του ΔΣΕ. Η πρώτη στάση ήταν η Κόνιστα, εκεί οι εκδρομείς συζήτησαν με τους κατοίκους της περιοχής και ζήτησαν να τους "μεταφέρουν" τις δικές τους αναμνήσεις από τα χρόνια του εμφυλίου. Η δεύτερη μέρα του οδοιπορικού είχε προορισμό την Καστοριά. Στη διαδρομή ανάμεσα στην Κόνιτσα και την Καστοριά, βρέθηκαν στο κέντρο του Γράμμου. Το μυαλό γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Τα υψώματα Κόλιο και Κάμενικ και πιο δίπλα τα Πατωμάτα είναι κομμάτια γης ποτισμένα με το αίμα χιλιάδων αγωνιστών. Πάνω εκεί ο ΔΣΕ έδωσε τις πιο σκληρές μάχες. Η στάση απαραίτητη, η αφήγηση από έναν άνθρωπο που βρέθηκε εκεί, ακόμα πιο πολύ. Ο Γ. Τσιάρας εξήγησε στους συντρόφους του ότι πάνω σ' αυτά τα βουνά δόθηκαν μάχες που ξεπερνούν την ανθρώπινη λογική. Μάχες που χάθηκαν, όταν ο στρατός χτύπησε τους μαχητές του ΔΣΕ "πισώπλατα", περνώντας μέσα από την Αλβανία.

Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο Δ. Τζαλόπουλος,που αναφέρθηκε στις μάχες του Κλέφτη, μάχες που κράτησαν 40 μέρες και ανέτρεψαν τα σχέδια του Τσακαλώτου και του Παπάγου, που πίστευαν ότι θα πάρουν το ύψωμα σε τρεις μέρες. Ισως να μην το έπαιρναν και ποτέ - το τμήμα του ΔΣΕ αναγκάστηκε να συμπτυχθεί - αν όπως χαρακτηριστικά είπε ο Δ. Τσαλόπουλος, "δεν τελειώνανε τα βόλια". Στη συνέχεια του οδοιπορικού, οι εκδρομείς βρέθηκαν στα λημέρια του ΕΛΑΣ. Βρέθηκαν σε σημεία όπου τμήματα του ΕΛΑΣ είχαν πετύχει σημαντικά χτυπήματα στον κατακτητή και στους ντόπιους συνεργάτες. Αντίκρισαν όμως και προτομές ανθρώπων που ήταν συνεργάτες των κατακτητών να δεσπόζουν σε διάφορα σημεία πάνω σε κείνα τα βουνά.

Κάπου εδώ τελείωσε και το οδοιπορικό. Δίπλα σε τούτα τα τιμημένα και ποτισμένα με αίμα βουνά της χώρας, κανείς δεν μπορεί να προσπεράσει χωρίς να φέρει στη μνήμη τους χαμένους συντρόφους. Και να ορκιστεί ότι ο αγώνας για κείνα τα ιδανικά είναι αγώνας που συνεχίζεται και σήμερα.