Ενας παππούς... Παπούα

Από το χοντρό, χαρτόδετο εξώφυλλο αρχίζει η ομορφιά του. Χαρά της αφής το βελουδένιο χαρτί του. Χαρά της όρασης η εικαστική καλαισθησίατου εξωφύλλου. Εικόνα τρυφερότητας, με τον παππού... Παπούα που έχει καλιακούτσα τον εγγονούλη του, ίσως, Παπούα. Μικρός ή μεγάλος, όποιος αναγνώστης αντικρίζει τα αθώα μάτια τους, αμέσως διαισθάνεται πόσο ωραίος θα είναι ο περίπατος, στον οποίο τον καλούν, σελίδα τη σελίδα, με εικονογραφημένες "ιστορίες και ποιήματα για μικρούς και μεγάλους". Κι όταν χορτάσει την ομορφιά του εξωφύλλου, ε, τότε, ανοίγει το βιβλίο "Ο παππούς μου ο... Παπούα",που εξέδωσε η "Σύγχρονη Εποχή" και δε... γλιτώνει από τη χάρη και ομορφιά των σελίδων. Μαγεύεται από τις εικόνες και το λόγο. Εικόνες και λόγος, αληθινά δημιουργήματα τέχνης, που απευθύνονται στα παιδιά. Λόγος πολύτροπος μορφολογικά, χυμώδης γλωσσικά, ευφάνταστος θεματικά, ευρηματικά και ευχάριστα διδακτικός για τα παιδιά, γραμμένος από τον Δημήτρη Μανθόπουλο,έμπειρο εκπαιδευτικό και συγγραφέα με πλούσιο έργο. Εικόνες "οργιαστικού" παιγνίου, εικόνες αισθητικής αρτιότητας και ωριμότητας, που επιπλέον, με τη συνειδητή "παιδική αφέλειά" τους, αντανακλούν τη "σοφία" της δημιουργού τους, Εύας Μελά,όσον αφορά στην εικονογράφηση βιβλίων, ιδιαίτερα των παιδικών βιβλίων.

Οπως "ένας παππούς, και μάλιστα "παππούς - παππούς", είναιπράμα δυσεύρετο στις μέρες μας", όπως λέει, αρχίζοντας, η πρώτη ιστορία του Δ. Μανθόπουλου, έτσι κι εμείς λέμε ότι όμορφα βιβλία για παιδιά σαν κι αυτό είναι δυσεύρετα στις μέρες μας. Ακόμα πιο δυσεύρετα είναι τα παιδικά βιβλία που εξοικειώνουν τα παιδιά με την ιδιαιτερότητα του στίχου, της ποίησης. Αρκετοί, πλέον, περί το παιδικό βιβλίο, αναρωτιούνται γιατί δε γράφονται ποιήματα στα παιδικά βιβλία. Κι οι απαντήσεις στο ερώτημα, που δεν είναι της στιγμής, είναι πολλές. Ενα από τα πολλά προσόντα του βιβλίου του Δ. Μανθόπουλου είναι ότι αρκετές από τις μικρές, αλληγορικές αλλά και "οικείες" στα παιδιά ιστορίες του, είναι γραμμένες με στίχο ή με συνδυασμό πεζού και στίχου. Στίχου παιχνιδιάρικου, που και γελά και σοβαρεύεται, σαρκάζοντας τα στραβά κι ανάποδα της ζωής και των ανθρώπων. Παράδειγμα: "Ολα τα στραβά κι ανάποδα. / τα δίποδα, τετράποδα. / Τα "σερπετά" φτεροκοπούν/ και τα "πουλιά" χαμολογούν. / Στα τιποτένια κι άσημα, / παράτες και παράσημα".

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ