Με μια ευχή άρχισε το χαιρετισμό της η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα. Την ευχή και την ελπίδα ότι «το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, με την όποια εμπειρία έχει κατακτήσει σ' αυτό το διάστημα που υπάρχει και ιδιαίτερα με τη μεγαλύτερη ωριμότητα και αποφασιστικότητα που μπορεί να αποκτήσει, να παρέμβει στην πάλη, που πρέπει να διεξαχθεί για την υπεράσπιση, αλλά και για τη διεύρυνση του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος».

Αναφερόμενη, ειδικότερα, στα ζητήματα της κοινωνικής ασφάλισης, σημείωσε: «Αναμφισβήτητα, έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία αυτό που λέει το σύνθημα "με αγώνες έχει γίνει η ασφάλιση, δεν είναι για παζάρια και διάλυση". Είναι το αρχικό ενοποιητικό στοιχείο για όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα αν σήμερα όλοι αισθάνονται ώριμοι ή όλοι είναι αποφασισμένοι να βάλουν πλάτες σ' αυτή την πολύ σκληρή σύγκρουση. Είναι, όμως, ένα ενοποιητικό στοιχείο, γιατί πατάει στις εμπειρίες των εργαζομένων».

«Η αναμέτρηση, συνέχισε, θα 'ναι πάρα πολύ σκληρή. Και η πείρα μας λέει ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να ακούν την αλήθεια, να ξέρουν τι δρόμο έχουν μπροστά τους. Από μια άποψη, αυτό το κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα, που υπάρχει σε όλη την Ευρώπη, το οποίο έγινε με θυσίες, με ταξική πάλη κι όχι με συναινέσεις και συμβιβασμούς, ενδεχομένως - το λέω με μία επιφύλαξη - να είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση που είχαν οι εργαζόμενοι στις συνθήκες του καπιταλισμού. Είναι ένα οχυρό, που δεν πρέπει να το πάρουν και αξίζει να κατατεθούν θυσίες».

Βεβαίως, συμπλήρωσε, να μην πάρουν αυτά που έχουμε. Εντελώς φυσιολογικό και εύλογο αίτημα. Ομως, σήμερα οι εργαζόμενοι πιστεύουμε ότι θα αποκτήσουν μια μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση σ' αυτό που ζητάνε, αν καταλάβουν τι τους ανήκει και ποιο σύγχρονο ασφαλιστικό σύστημα πρέπει να έχουν. Διότι είναι οι μόνοι, οι οποίοι το χρηματοδότησαν, αυτή η τριμερής χρηματοδότηση είναι και λίγο απατηλή από πολλές πλευρές. Κι αυτά που έδινε το κράτος, κι αυτά που έδινε η εργοδοσία, σαν υποχώρηση τα έδινε και σαν κατάκτηση των εργαζομένων και σαν υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων».

«Οι εργαζόμενοι, συνέχισε, πρέπει να μάθουν ότι αυτοί παράγουν τον πλούτο και αυτοί δικαιούνται, όχι μόνο να κρατήσουν τις κατακτήσεις, αλλά να τις "χάσουν", βάζοντας στη θέση τους πολύ μεγαλύτερες.

Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να συνεχίσει να υπάρχει η έννοια της ανταποδοτικότητας που λένε. Και νομίζω ότι καταλαβαίνουμε όλοι τι θέλει να πει. Τουλάχιστον εξίσωση, θα πρέπει να διεκδικηθεί, δε λέω ότι θα το πετύχεις σήμερα, αλλά είναι μια υποθήκη και για να αμυνθείς, αλλά είναι και μία υποθήκη για το αύριο. Πρέπει να αναδειχτούν τα πραγματικά δικαιώματα των εργαζομένων και αυτή η αντεπίθεση σε επιχειρηματολογία και στη διεύρυνση των διεκδικήσεων μπορεί να βοηθήσει και στην καλύτερη άμυνα, που κι αυτή έχει την αξία της και κανείς δεν μπορεί να την υποτιμήσει».

«Υπάρχει, είπε σε άλλο σημείο του χαιρετισμού, μία πάγια τακτική στο συνδικαλιστικό κίνημα, η οποία έχει καλλιεργηθεί πάρα πολλά χρόνια και δεν είναι εύκολο να φύγει από τη μέση. Εχουμε συνδικαλισμό του μηχανισμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κάθε κλάδος προσπαθεί να αναδιπλωθεί στο δικό του, να σώσει το δικό του. Μάλιστα, ο φορέας των συνταξιούχων που ήταν ενιαίος (ήταν και οι ΔΕΚΟ, ήταν κι οι δημόσιοι, ήταν και το ΝΑΤ και το ΙΚΑ), τώρα έχει χωριστεί στα δύο, όχι με ευθύνη, βέβαια, των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.

Σ' αυτόν τον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης, που είναι συνταξιοδότηση και υγεία, χωρίς να υποτιμούμε τις δυσκολίες, αν δε συνεργαστούν όσο γίνεται όλες οι δυνάμεις, αν δε χτυπήσουν όλοι μαζί τον κοινό αντίπαλο, ό,τι αγώνες και να έχεις και κατά κλάδο είναι χαμένοι.

Και από αυτή την άποψη, πιστεύω ότι το ΠΑΜΕ μπορεί να βοηθήσει στην ενοποίηση αυτής της αντίληψης, αυτό το ότι χτυπάμε όλοι μαζί. Κι έτσι, από καλύτερες θέσεις, επιδράς και στον κλάδο σου. Είναι πολύ σημαντικό αυτό και, μάλιστα, θα έλεγα και παραπέρα το λαϊκό κίνημα πρέπει να απλώσει χέρι και να έχει κοινή δράση και με τους μικρομεσαίους και με τους αυτοαπασχολούμενους. Εχουμε και νέες μορφές εργασίας που δεν καταγράφονται (από τα δελτία παροχής υπηρεσιών, νέοι άνθρωποι, η αγροτιά...)».

«Μιλάμε, είπε, για ενιαία ασφάλιση και ενιαίες υπηρεσίες υγείας, που είναι για όλους, για το λαό και οπωσδήποτε ένα ενιαίο σύστημα ασφάλισης.Αλλο αυτό το ενιαίο εξασφαλίζει τη συνάντηση, τη συσπείρωση όσο γίνεται περισσότερων δυνάμεων».

Καταλήγοντας, η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε και πάλι στο ΠΑΜΕ. «Το ΠΑΜΕ, είπε, πραγματικά μπορεί να αποδειχτεί ένα ιστορικό γεγονός. Μπορεί και πρέπει. Και οι δυνατότητές του, η πείρα που έχει κατ' αρχήν, η συσσωρευμένη με την έννοια των συστατικών του δεν προέκυψε με παρθενογένεση. Ηταν ένα ώριμο τέκνο της οργής για το συμβιβασμό. Από αυτήν την άποψη, η δική μας η στάση είναι αμέριστη στήριξη, απόλυτος σεβασμός του χαρακτήρα του. Και επειδή διάφορα λέγονται και γράφονται, εμείς οι κομμουνιστές έχουμε το ΚΚΕ, κόμμα αυτοτελές με τη δική του οντότητα. Δεν έχει ανάγκη το ΚΚΕ, ούτε θέλει, από δορυφόρους και από νόθα παιδιά. Αυτό που θέλει, είναι ένα γνήσιο ταξικό, πλατύ συνδικαλιστικό κίνημα».