Για άλλη μια φορά με αφορμή τον πόλεμο στο Λίβανο οι εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού χύνουν κροκοδείλια δάκρυα στο όνομα της «ειρήνης» και του τάχα «τέλους των εχθροπραξιών». Φυσικά για άλλη μια φορά αυτό που θέλουν να κρύψουν για χιλιοστή φορά είναι η προσπάθειά τους να μπορέσουν ανενόχλητοι να συνεχίσουν το έγκλημά τους και στη Μέση Ανατολή. Αφού στήριξαν άμεσα ή έμμεσα τη βάρβαρη επίθεση που εξαπέλυσε η μιλιταριστική κυβέρνηση του Ισραήλ στο Λίβανο και στο λαό της Παλαιστίνης, τώρα με δεδομένους τους σημερινούς συσχετισμούς στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ επιδιώκουν ουσιαστικά την εδραίωση της κατοχής από τη λεγόμενη «ειρηνευτική δύναμη».

Επιδιώκουν δηλαδή να ολοκληρώσουν το έγκλημα που ξεκίνησε ο στρατός του ισραήλ, σε μια προσπάθεια να υποτάξουν το λαό του Λιβάνου, να αποκλείσουν κάθε δυνατότητα αντίστασής του στα σχέδιά τους για τη λεγόμενη «Ευρεία Μέση Ανατολή». Φυσικά όλα αυτά ποτέ δεν ομολογούνται άμεσα από τους εκπροσώπους του ιμπεριαλισμού. Αντίθετα, κλείνουν τη λέξη «ειρήνη» σε όλες τις πτώσεις όπως άλλωστε έκαναν και σε όλα τα προηγούμενα εγκλήματά τους (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ μερικά από τα πιο πρόσφατα).

Ολα αυτά φέρνουν στην επικαιρότητα τη σύγχυση που έχουν δημιουργήσει οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης γύρω από τους όρους του πολέμου και της ειρήνης, όπου είναι καλοί και άγιοι οι πόλεμοι που αυτοί δημιουργούν για να υποτάξουν τους λαούς και κακοί οι λαοί που εννοούν να αντιστέκονται με ό,τι μέσα διαθέτουν στα ιμπεριαλιστικά σχέδιά τους.

Ο «Ριζοσπάστης» σήμερα, για να θυμίσει τον ιστορικό ταξικό χαρακτήρα των πολέμων, αναδημοσιεύει απόσπασμα από το έργο του Β.Ι.Λένιν «Για τους δίκαιους και άδικους πολέμους». Το απόσπασμα έχει γραφτεί με αφορμή τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο του 1914-15 και περιέχει πολλά στοιχεία για το πώς οι πραγματικοί επαναστάτες κρίνουν κάθε πόλεμο στην ιστορικότητά του.