Την επιμονή της στα σχέδια που οδηγούν τουλάχιστον 150 εργαζόμενους της «ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ 3Ε» στην ανεργία μετέφερε η εργοδοσία σε χτεσινή συνάντηση που είχε μαζί τους, την ίδια στιγμή που ανακοινώθηκε νέα αύξηση των κερδών της επιχείρησης κατά 20% το 2005! Το σωματείο απ' τη μεριά του υπογράμμισε και πάλι ότι δεν πρόκειται να συναινέσει στις απολύσεις, ενώ την επόμενη Τρίτη, 21 Φλεβάρη, οι εργαζόμενοι προχωρούν σε νέα Γενική Συνέλευση.

Κατά τη χτεσινή παρουσίαση των οικονομικών αποτελεσμάτων της εταιρίας για το 2005, με κύριο στοιχείο τη σημαντική αύξηση των καθόλου ευκαταφρόνητων κερδών της εταιρίας που αντιστοιχούν σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ο διευθύνων σύμβουλος της «ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ 3Ε» Δ. Κωνσταντίνου σημείωσε ότι «η δημιουργία αξίας για τους μετόχους θα συνεχίσει να αποτελεί βασικό στόχο των προσπαθειών μας στο μέλλον».

Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον κερδοφορίας, βελτίωσης όλων των δεικτών, εξαγορών που έγιναν και πρόκειται να γίνουν, η αναμενόμενη απόλυση 150 εργαζομένων, που ξαφνικά εμφανίζονται ως «βάρος» στην εταιρία, δείχνει το αδίστακτο πρόσωπο της πολυεθνικής και την ανελέητη στάση της ακόμη και για κέρδη που φαντάζουν ψίχουλα μπροστά στη γενικότερη εικόνα που παρουσιάζει.

Συγκεκριμένα, τα λειτουργικά κέρδη της επιχείρησης το 2005 εμφανίζονται αυξημένα κατά 11% (15% εάν συμπεριληφθούν οι εξαγορές) έναντι του 2004, στα 481 εκατ. ευρώ! Τα καθαρά κέρδη αυξήθηκαν κατά 20% στα 304 εκατ. ευρώ. Τα κέρδη ανά μετοχή αυξήθηκαν κατά 20% στο 1,28 ευρώ, ενώ ο δείκτης απόδοσης κεφαλαίου έφτασε το 9,4% και για πρώτη φορά ξεπέρασε το δείκτη του μέσου σταθμισμένου κόστους κεφαλαίου της εταιρίας. Ο όγκος πωλήσεων αυξήθηκε το 2005 κατά 9%.

Ολα αυτά οδήγησαν τη διοίκηση της εταιρίας να δηλώσει ότι το 2005 ήταν «έτος - σταθμός», όπου συνεχίστηκε η επιτυχής υλοποίηση της στρατηγικής της. Εξάλλου το 2005, μαζί με τη μητρική εταιρία εξαγόρασαν μια ρωσική εταιρία χυμών και δύο εταιρίες εμφιαλωμένου νερού στη Σερβία - Μαυροβούνιο και τη Βουλγαρία. Εκκρεμεί επίσης η εξαγορά μιας ιταλικής εταιρίας, κάτι που καταδεικνύει το συμφέρον των εργαζομένων να παλέψουν ενωμένοι - ανεξάρτητα από εθνικότητα - απέναντι στον κοινό εργοδότη - εκμεταλλευτή τους.