Επικαλούμενοι τα στοιχεία για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας από την έκθεση του «Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ», αλλά και ορισμένες αντιθέσεις τους στο «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων», οι μεγαλοβιομήχανοι απαίτησαν χτες, για άλλη μια φορά, ακόμη σκληρότερα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα. Είναι ενδεικτικό ότι στα «κυριότερα συγκριτικά μειονεκτήματα» της Ελλάδας, όπως εμφανίζονται στην έρευνα, συμπεριλαμβάνονται η «ευελιξία» στον καθορισμό του μισθού και οι τακτικές προσλήψεων και απολύσεων!!! Φυσικά, η έρευνα, όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΕΒ Ο. Κυριακόπουλος στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου, έχει και «υποκειμενικό σκέλος», καθώς ορισμένα από τα συμπεράσματά της βασίζονται σε ερωτηματολόγια που συμπληρώνουν οι επιχειρηματίες. Από αυτήν την άποψη, οι διαπιστώσεις της αντανακλούν πιστότερα τις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου και την οπτική του για το τι είναι «ανταγωνιστικότητα».

Παρ' όλα αυτά, η «ανταγωνιστικότητα» της Ελλάδας βελτιώθηκε, καθώς το 2005 βρέθηκε στην 47η θέση από την 51η το 2004. Αντίστοιχα βελτιώθηκε και η «επιχειρηματική ανταγωνιστικότητα», όπως τη χαρακτήρισαν, στην 40ή θέση από την 41η. «Παραφωνία» αποτελεί η κατάταξη της «ανταγωνιστικότητας για την ανάπτυξη», όπου από την 37η θέση η Ελλάδα βρέθηκε στην 46η, κάτι που οφείλεται στην απαισιοδοξία των βιομηχάνων για την προοπτική της οικονομίας και την πίεση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Στο θέμα των μεταρρυθμίσεων, οι μεγαλοβιομήχανοι ήταν φειδωλοί, αλλά σαφείς. Ο αντιπρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος επισήμανε ότι το σχέδιο που παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση «απέχει αρκετά» από τις θέσεις τους για το τι πρέπει να γίνει, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι της στρατηγικής της Λισαβόνας μέχρι το 2010. Δίνοντας έμφαση στο θέμα της «κοινωνικής συναίνεσης», οι μεγαλοβιομήχανοι επιζητούν - θεωρώντας δικαίως ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα περάσουν τα σχέδιά τους - την ενεργητική συμμετοχή των εργαζομένων και του λαού γενικά στην υλοποίηση της αντιδραστικής πολιτικής!!! Στο «διά ταύτα», ζήτησαν από την κυβέρνηση να θέσει μετρήσιμους στόχους στο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων στα σημεία που υπάρχει συμφωνία όλων των «κοινωνικών εταίρων», τα οποία αποτελούν - όπως είπαν - το 80 με 85% των ζητημάτων. Στα σημεία της συμφωνίας απέφυγαν, ωστόσο, να τοποθετήσουν τα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων και κυρίως το Ασφαλιστικό.

Μέσα από τις ερωτήσεις, προέκυψε ότι οι βιομήχανοι είναι αρνητικοί στη δημοσιοποίηση των επιχειρήσεων που επιδοτήθηκαν και στη συνέχεια έκλεισαν, αν προηγουμένως δεν εξεταστεί το ζήτημα του δόλου από τη Δικαιοσύνη. Περιόρισαν, έτσι, για ευνόητους λόγους το ζήτημα της καταλήστευσης του δημόσιου χρήματος από «ευυπόληπτους» επιχειρηματίες σε νομικίστικο ζήτημα, που έχει να κάνει με τον αν πληρώθηκε το ΙΚΑ ή εάν επιστράφηκε μέρος της επιδότησης. Συνόδευσαν, μάλιστα, την τοποθέτησή τους με ευφυολογήματα, όπως ότι «δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει το κλείσιμο μιας επιχείρησης»!

Στο ίδιο πνεύμα, ο Ο. Κυριακόπουλος αρνήθηκε να σχολιάσει το ζήτημα του «γρηγορόσημου», που ανακινήθηκε με αφορμή τις δηλώσεις Ρεγκούζα, λέγοντας ότι δεν τις έχει υπόψη του.