Το ισοσκελές, βαθιά αντιλαϊκό και αντεργατικό «τρίγωνο» που σχηματίζουν οι μεγαλοβιομήχανοι, η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, έγινε διακριτό και από τις χτεσινές τοποθετήσεις τους στην ετήσια Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων. Η συνέλευση ανέδειξε νέο πρόεδρο τον Δ. Δασκαλόπουλο στη θέση του Ο. Κυριακόπουλου, προχώρησε σε εκτεταμένη αναδιάρθρωση του ΔΣ και έθεσε τις νέες επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου για την επόμενη περίοδο. Μέσα από την ομιλία του νέου του προέδρου, η ηγεσία του ΣΕΒ απαίτησε με πολύ συγκεκριμένο τρόπο:

• Νέες θυσίες από τους εργαζόμενους για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας».
• Συναίνεση που, όμως, δε θα αποτελεί άλλοθι για απραξία.
• Αναγωγή της «επιχειρηματικότητας» σε ...κοινωνικό πρότυπο.

Ο ΣΕΒ αυτοανακηρύχτηκε επίσης - διά στόματος του νέου προέδρου - κύριος εκπρόσωπος «των δυνάμεων της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που παράγουν πλούτο και εργασία». Ο Δ. Δασκαλόπουλος έδωσε στις τοποθετήσεις του ιδιαίτερη έμφαση στο θέμα της «συνεννόησης» της κοινωνίας για την αποδοχή των «θυσιών» που κρίνονται απαραίτητες από τους μεγαλοβιομήχανους για να ενισχυθεί η «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων, που κατ' αυτούς αποτελεί μοναδική προϋπόθεση για την ανάπτυξη της οικονομίας και τη γενικότερη ευημερία. Δεν πρόκειται για νέες θεωρίες, ωστόσο τονίστηκε ενδεικτικά ότι «οι καιροί δεν προσφέρονται για μάχες χαρακωμάτων» και ότι «δεν έχουμε άλλα περιθώρια ολιγωρίας», καθώς και ότι «πρέπει να αποδεχτούμε συνειδητά την πρόκληση της εθνικής παραγωγικής αναπροσαρμογής». Οι συγκεκριμένες παραινέσεις για σκληρότερη πολιτική βρήκαν πρόθυμους αποδέκτες τον Κ. Καραμανλή που μίλησε για την ανάγκη «σύμπραξης όλων», εκθειάζοντας το κυβερνητικό έργο για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» και τον Γ. Παπανδρέου που δε δίστασε να μιλήσει για διεύρυνση της «ελαστικής» εργασίας.

Ο Δ. Δασκαλόπουλος, εμπνευστής της περσινής Χάρτας Δικαιωμάτων και Υποχρεώσεων των Επιχειρήσεων, επιδόθηκε σε μια συστηματική ιδεολογική διαστρέβλωση: Τόνισε ότι «οι δυνάμεις της εργασίας, δηλαδή οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι, έχουν μόνο κοινά συμφέροντα». Σε αυτό το πλαίσιο πρότεινε επίσης τη δημιουργία «μόνιμης ομάδας εργασίας ΣΕΒ και ΓΣΕΕ». Συμπλήρωσε, με το «βλέμμα» στραμμένο στις συλλογικές συμβάσεις, ότι οι επιχειρήσεις οδηγούνται σε «αυξημένες παροχές προς τους εργαζόμενους - χωρίς να χρειάζονται κανενός την προτροπή»! Εκανε λόγο για «διαχρονικότητα των αγκυλώσεων», για την ανάγκη εισόδου «σε τροχιά ανταγωνιστικής και όχι επιδοτούμενης ανάπτυξης», για την «ανταγωνιστική ανασυγκρότηση της οικονομίας» και τον «εκσυγχρονισμό του κράτους». Μίλησε ακόμη για «ηθικό υπόβαθρο» που απαιτείται ώστε να ακουστεί και να... συνυπολογιστεί η φωνή του ΣΕΒ.

Ο απερχόμενος πρόεδρος Ο. Κυριακόπουλος ήταν αυτός που νωρίτερα φρόντισε να συνδέσει τις παραπάνω γενικότητες για την οικονομία και το κράτος με τις απαιτήσεις του ΣΕΒ, αποτιμώντας την πορεία των κυβερνητικών «μεταρρυθμίσεων». Παρ' όλα αυτά η σκληρή κριτική που ο ίδιος άσκησε πέρσι στην κυβέρνηση για καθυστέρηση και ανικανότητα αντικαταστάθηκε με μια «συγκρατημένη» ικανοποίηση. Δεν παρέλειψε όμως να συνδέσει τη διατήρηση της απασχόλησης, του εισοδήματος, των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών με την «ισχυρή και ανταγωνιστική οικονομία», η οποία σύμφωνα με τους βιομήχανους μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από την ολοκληρωτική αποδοχή των αξιώσεών τους και την υποταγή στις απαιτήσεις τους.

Αναλύοντας μια επικαιροποιημένη μελέτη για την «ανταγωνιστικότητα», ο απερχόμενος πρόεδρος του ΣΕΒ επισήμανε ότι: το έλλειμμα «ανταγωνιστικότητας» παραμένει σημαντικό παρά την πρόοδο που έχει συντελεστεί στις επιχειρηματικές υποδομές, την απελευθέρωση των αγορών, τις ιδιωτικοποιήσεις και τη λειτουργία των ΔΕΚΟ. Από τα συμπεράσματα της μελέτης προκύπτει ότι πρέπει: Να μειωθεί άμεσα η φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων. Να γίνουν νέες παρεμβάσεις στην «αγορά» εργασίας - παρά τα «θετικά βήματα» που έχουν γίνει - να αυτονομηθεί ο ΛΑΕΚ, να «αναδιοργανωθεί» ο ΟΑΕΔ. Να απλοποιηθούν περαιτέρω οι διαδικασίες αδειοδότησης των επιχειρήσεων.