Νέα... «ποιοτικά» χαρακτηριστικά προσλαμβάνουν πλέον οι αξιώσεις των μεγαλοβιομηχάνων της χώρας, οι οποίοι - με αιχμή του «δόρατος» την απρόσκοπτη αύξηση των υπερκερδών τους στα πλαίσια της ΟΝΕ - επιζητούν τη σκλήρυνση της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής, σε όλα τα επίπεδα. Ενδεικτικό του πόσο επιτακτικοί γίνονται οι βιομήχανοι στις αξιώσεις τους, είναι και η οξεία κριτική της διοίκησης του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) στην... κυβέρνηση. Και η κριτική γίνεται, τόσο για το χρονοδιάγραμμα των λεγόμενων «διαρθρωτικών» αλλαγών (δηλαδή των ιδιωτικοποιήσεων) όσο και για το «πνεύμα» αυτών των ιδιωτικοποιήσεων. Κατά τη γνώμη της ηγεσίας του ΣΕΒ, τώρα που μπήκαμε στην ΟΝΕ, οι «διαρθρωτικές αλλαγές» δε γίνονται στη βάση της πραγματικής απελευθέρωσης των αγορών, αφού υπάρχει έντονος ακόμα ο «κρατικισμός» στις δημόσιες επιχειρήσεις, αλλά και η επιφυλακτικότητα στην απελευθέρωση των αγορών. Σε ό,τι δε, αφορά την αγορά εργασίας, οι βιομήχανοι δηλώνουν ότι το αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης «οδηγεί σε μια αγορά εργασίας πιο άκαμπτη από την παρούσα κατάσταση και όχι σε ευελιξία», ενώ ο πρόεδρος του ΣΕΒ Οδ. Κυριακόπολους προχώρησε και σε ύβρεις κατά των εργαζομένων...

Τα παραπάνω, διατυπώθηκαν χτες στα πλαίσια της καθιερωμένης μηνιαίας συνάντησης του προεδρείου του ΣΕΒ με τους εκπροσώπους του Τύπου. Στη συνάντηση αυτή, κυριάρχησε η... έντονη και σκληρή κριτική των βιομηχάνων, για την τακτική της κυβέρνησης στο ζήτημα της απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων, ζητώντας (από την κυβέρνηση) να αφήσει τους «κοινωνικούς εταίρους» να τα βρουν μεταξύ τους, όντας βέβαιοι, ότι η συγκεκριμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ θα συμφωνούσε με το ΣΕΒ. Χαρακτηριστικά ειπώθηκε «σε ορισμένα σημεία θα κέρδιζαν οι βιομήχανοι και σε άλλα σημεία οι εργαζόμενοι...»

Χτες για άλλη μια φορά οι βιομήχανοι ανέδειξαν σε μείζον ζήτημα την αύξηση της «ανταγωνιστικότητας» της ελληνικής οικονομίας, επισημαίνοντας ότι, κατ΄' αυτόν τον τρόπο, θα μειωθεί η ανεργία στη χώρα και όχι με νόμους που «αγκυλώνουν» την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας. Υπό αυτά τα πλαίσια, και διατυμπανίζοντας σε όλους τους τόνους ότι οι βιομήχανοι θα... χάσουν από το αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Οδ. Κυριακόπουλος, διατύπωσε σαφείς απειλές, ότι «οι βιομηχανίες προκειμένου να αντεπεξέλθουν στο... αυξημένο κόστος, είναι βέβαιο ότι θα προχωρήσουν σε μείωση προσωπικού». Στην ουσία, δηλαδή, απείλησε με απολύσεις των εργαζομένων από τις βιομηχανίες, αν οι αλλαγές στα εργασιακά, δε γίνουν όπως... επιθυμούν οι βιομήχανοι. Λίγο πριν όμως είχε παραδεχτεί ότι τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές βιομηχανίες έχουν αυξήσει σημαντικά τα κέρδη τους... Επίσης, ομολόγησαν δημόσια, ότι φέτος - για πρώτη φορά - οι επενδύσεις των Ελλήνων βιομηχάνων, ήταν μεγαλύτερες στο εξωτερικό, παρά στο εσωτερικό. Εξωτερικό, εννοούν τις βαλκανικές χώρες, για τις οποίες επενδύσεις, επιδοτούνται αδρά από το ελληνικό δημόσιο, ενώ για τα επόμενα 4 χρόνια έχουν εξασφαλίσει τουλάχιστον 180 δισεκατομμύρια δραχμές.

Το ό,τι οι βιομήχανοι θα όξυναν την κριτική τους και θα αύξαναν τις απαιτήσεις τους, είχε διαπιστωθεί από την πρόσφατη (πριν δύο βδομάδες) δημοσιοποίηση της μελέτης του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας εντός της ΟΝΕ, στην οποία γινόταν λόγος για την εφαρμογή μιας «στιβαρής πολιτικής» σε όλα τα επίπεδα. Αυτό το στίγμα, το απέδωσε εύγλωττα ο Οδ. Κυριακόπουλος, που ανέφερε ότι «με την είσοδό μας στην ΟΝΕ, περιμέναμε να γίνουν πολλά πράγματα, ωστόσο δεν έχει γίνει τίποτα».

Είναι φανερό ότι οι βιομήχανοι, απροκάλυπτα πλέον, προκαλούν το κοινό αίσθημα απαιτώντας μια ακόμη πιο σκληρή αντεργατική πολιτική, πιστεύοντας ότι «τώρα που γυρίζει μπορούμε να αρπάξουμε τα μέγιστα» απειλούν έμμεσα για μείωση προσωπικού, αλλά και για κλείσιμο επιχειρήσεων, ζητούν την πλήρη κατάργηση των όποιων ελέγχων υφίστανται οι επιχειρήσεις, και επιζητούν για τους εργαζόμενους και στο χώρο εργασίας το ρόλο του σκλάβου. Να τι είπε χτες μεταξύ άλλων για το οχτάωρο και τους εργαζόμενους ο «νέος και φιλόδοξος» και προβεβλημένος από τα ΜΜΕ Οδ. Κυριακόπουλος: «Δεν μπορούμε να μιλάμε για οχτάωρο, όταν αυτές τις 8 ώρες τις μετράμε από τη στιγμή που τους μαζεύουμε από το δρόμο(!) μέχρι τη στιγμή που σχολάνε. Οχτώ ώρες δουλιάς, σημαίνει οχτώ ώρες πραγματικής δουλιάς και όχι τρεις καφέδες κατά την ώρα εργασίας και ένα διάλειμμα του ενός τετάρτου. Αυτά θα πρέπει να εξαλειφθούν»...!