ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Γοργοπόταμος του νεοφιλελεύθερου εκσυγχρονισμού!

Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν ήταν τυχαία η παρουσία του Κ. Καραμανλή στο Γοργοπόταμο την Κυριακή. Ο πρόεδρος της ΝΔ πήγε για να δώσει το δικό του, ανώδυνο και εκφυλιστικό περιεχόμενο στην επέτειο και να επιχειρήσει - πάνω στο πρόσφορο έδαφος που δημιουργεί η πολιτική της κυβέρνησης - να μετατρέψει μια κορυφαία στιγμή της Αντίστασης σε ένα «άχρωμο συμβάν», το οποίο μπορεί άνετα να χωρέσει στο νεοφιλελεύθερο εκσυγχρονισμό! «Δεν υπάρχουν πια - ισχυρίστηκε - δεξιοί και αριστεροί. Δεν υπάρχουν εθνικόφρονες και μιάσματα. Υπάρχουν Ελληνες που συναντώνται μέσα από τη διαφορετικότητα των απόψεών τους. Για μια Ελλάδα με ακόμα καλύτερη ποιότητα δημοκρατίας, για την Ελλάδα της πραγματικής ενότητας, για μια Ελλάδα της ανθρωπιάς». Είναι φανερό ότι η κίνησή του κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με αυτή του Χριστόδουλου, δηλαδή της παραχάραξης της ιστορίας και της μετατροπής των φωτεινών συμβόλων του ανειρήνευτου και ασταμάτητου αγώνα του λαού για λευτεριά και προκοπή, σε ακίνδυνα εικονίσματα του νεοφιλελεύθερου εκσυγχρονισμού. Ο εμπαιγμός όμως έχει και τα όριά του.

Περήφανοι για την ωμή επέμβαση

Την ωμή επέμβαση της κυβέρνησης Σημίτη στη Γιουγκοσλαβία, η οποία λειτούργησε απροκάλυπτα ως πράκτορας των συμφερόντων των ΗΠΑ, αποκαλύπτει ο διαβόητος σύμβουλος του υπουργού Εξωτερικών Α. Ρόντος, σε χθεσινή συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία». Αρκεί ένα απόσπασμα για να καταδειχτεί ο ρόλος που έπαιξε, κατ' εντολήν του Γ. Παπανδρέου, ο προαναφερόμενος «σύμβουλος» στη «δημοκρατική αλλαγή» στη Γιουγκοσλαβία. Τρεις μέρες μετά τις εκλογές στη Γιουγκοσλαβία, ο Α. Ρόντος -που βρισκόταν στο Βελιγράδι- επισκέφθηκε τον Κοστούνιτσα, στον οποίο «μετέφερα το μήνυμα του κ. Παπανδρέου, το οποίο συνόψισα ως εξής: "Ασκήστε τη λαϊκή ηγεσία την οποία σας έδωσε ο λαός. Τώρα θα πρέπει να επιλέξετε αν θα τρέχετε στις ξένες πρωτεύουσες να διαπραγματεύεστε ή αν θα αφήσετε πρώτα να ακουστεί η φωνή του λαού"»! Οπως ο ίδιος καυχιέται, αυτός έπεισε τον Κοστούνιτσα, ότι «η μόνη εναλλακτική λύση είναι ο δρόμος»! Φυσικά, η πολιτική αυτή της κυβέρνησης Σημίτη δεν είναι επικίνδυνη μόνο για τους γειτονικούς λαούς. Είναι πρώτα απ' όλα επικίνδυνη για τον ελληνικό λαό και αυτός πρέπει να αναλάβει το βάρος της ανατροπής της.

«Ευρωϋποτακτικοί ρεαλιστές»...

Κάποιοι ορμηνεύουν την κυβέρνηση να κάνει «τουμπεκί» και να τα «χώσει» στον τέως, για να δείξει ότι είναι νομιμόφρων έναντι του ευρωπαϊκού δικαστηρίου. Αυτοί οι «συμβουλάτορες» είναι από εκείνους τους «ευρωϋποτακτικούς», που δεν μπορούν ούτε καν να σκεφτούν πως είναι ποτέ δυνατόν και, προπάντων, πρέπον, να ληφθεί οιαδήποτε απόφαση στην Ελλάδα που θα στενοχωρήσει κάποιους στην Ευρώπη.

Υπάρχουν κάποιοι άλλοι που εσκεμμένα μπερδεύουν το ρεαλισμό με τον κυνισμό και σπεύδουν να δικαιολογήσουν, εν πολλοίς, τις απαράδεκτες και προκλητικές απαιτήσεις του Γλύξμπουργκ. Αυτοί λένε: Εντάξει οι Βασιλείς της Ελλάδας δε δούλεψαν ποτέ για ν' αποκτήσουν τη μεγάλη περιουσία τους, αλλά κανένας Βασιλιάς στον κόσμο δε δουλεύει στο... γιαπί. Εντάξει, μπορεί οι Γλύξμπουργκ ν' απέκτησαν την περιουσία εκμεταλλευόμενοι τη δύναμη της «κληρονομικής κορόνας» τους, αλλά δεν είναι οι μόνοι που έγιναν πάμπλουτοι από την εκμετάλλευση και την κλεψιά. Επομένως, ας του δώσουμε τώρα του τέως ό,τι ζητάει κι ας μην ψάχνουμε το πώς και το γιατί...

... μαζί με τους «Γλυξμπουργκικούς»

Υπάρχουν, βεβαίως και οι αμετανόητοι νοσταλγοί που επιμένουν να μας πείσουν ότι οι Γλύξμπουργκ όχι μόνο απέκτησαν νόμιμα την τεράστια περιουσία τους και δικαιούνται την αποζημίωση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δραχμών που ζητούν από το ελληνικό κράτος, αλλά και ότι θα πρέπει ο ελληνικός λαός να ζητήσει συγνώμη από τον τέως που τον στενοχώρησε με το δημοψήφισμα του '74 και τον στενοχωρεί ακόμα, μη αναγνωρίζοντας τα καλά της Βασιλείας και μην επιθυμώντας την αναστύλωσή της στην Ελλάδα. Αυτούς τους τελευταίους, τους γραφικούς, λίγοι τούς παίρνουν στα σοβαρά και, μάλλον, είναι ακίνδυνοι. Περισσότερο επικίνδυνοι είναι οι «συμβουλάτορες ευρωυποτακτικοί» και οι «κυνικοί ρεαλιστές», που, ενώ εμφανίζονται «δημοκρατικοί», συντάσσονται με τους «βασιλικούς» όχι μόνο στο θέμα της αποζημίωσης για την περιουσία, αλλά και στην επιχείρηση ηθικής και, εν πολλοίς, πολιτικής δικαίωσης του τέως. Αν διαφωνούν με την εκτίμησή μας, ας δεχτούν κι αυτοί - όπως πρέπει να κάνουν η κυβέρνηση, η ΝΔ και ο ΣΥΝ - την πρόταση του ΚΚΕ να λυθεί το θέμα διά παντός με σχετική διάταξη στα πλαίσια της αναθεώρησης του Συντάγματος...

Τα ... τρελά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ καθαρά σε όλη την Ευρώπη: Το βοδινό κρέας που καταναλώνουμε δεν ελέγχεται και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτε. Ο κόσμος, για πολλοστή φορά τρομοκρατημένος, προσπαθεί να θυμηθεί πότε ήταν η τελευταία φορά που έφαγε μοσχαρίσια μπριζόλα κι οι δικοί μας εδώ, «πέρα βρέχει»!

Ευτυχισμένοι για τους ελέγχους που κάνουν είναι οι αρμόδιοι υπουργοί, ενώ λένε ότι πρέπει να είμαστε και περήφανοι για την κτηνοτροφία μας. Καλά, περήφανοι είμαστε... Με τη διαφορά, όμως, ότι επειδή έχουν τσακίσει τους κτηνοτρόφους, το 70% του κρέατος που καταναλώνουμε είναι εισαγόμενο!

Αλλά, βέβαια, μέτρα υπέρ της εγχώριας κτηνοτροφίας δεν παίρνονται γιατί αυτό το απαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία, όμως, επιτρέπει να διακινούνται ύποπτες ποσότητες κρέατος!

Κατά τα άλλα, υποτίθεται ότι ζούμε σε ευνομούμενα κράτη όπου η ασφάλεια του πολίτη είναι σε πρώτη μοίρα!

ΕΜ ΒΕΒΑΙΑ, βρήκε και τα κάνει όσα κάνει τώρα ο Γλύξμπουργκ, κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τον ακούμε διά μέσου των τηλεοπτικών δελτίων! Αλλά λογικό είναι αφού η κυβέρνηση δε θέλει να λύσει το πρόβλημα στα πλαίσια της συνταγματικής αναθεώρησης.

Μόνο που, όπως είναι λογικό, ο κόσμος αγανακτεί βλέποντας αυτή την κατάσταση και τον διεθνή αυτόν κηφήνα να μας αναλύει αν χρωστάει ή όχι στην εφορία και να μιλάει για περιουσιακές διεκδικήσεις και το ...σπιτάκι, που γεννήθηκε!

Γιατί, φυσικά, πίσω από τα γλυκανάλατα του Γλύξμπουργκ περί «Ελληνα στην εξορία» και τα περί οικογενειακών δεσμών με την Ελλάδα, διακρίνει κανείς τη γελοία κατάσταση στην οποία μας έχει οδηγήσει η κυβέρνηση Σημίτη, αλλά και οι προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Οσο για τις οργίλες και ειρωνικές, υποτίθεται, αντιδράσεις τόσο του Σημίτη όσο και του Ρέππα που είδαμε, δεν μπορούν να κουκουλώσουν την κατάσταση όσο κι αν το θέλουν.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ενιαίο μέτωπο στην αντιλαϊκή επίθεση

Ηαγωνιστική διάθεση και κινητικότητα που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα από τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Είναι προϊόν σοβαρών διεργασιών που έχουν σημειωθεί το προηγούμενο διάστημα ως αποτέλεσμα της ολομέτωπης επίθεσης που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση Σημίτη. Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται πλέον στην πράξη τι σημαίνει το «λιγότερο κράτος» που θέλουν κυβέρνηση -ΝΔ - ΣΕΒ - ΕΕ, τόσο για το ρόλο του δημόσιου τομέα όσο και για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζόμενων σε αυτόν. Γίνεται πλέον αντιληπτό ότι όσο αφήνεται η κυβέρνηση ανενόχλητη να γκρεμίζει ό,τι είναι προς το συμφέρον των λαϊκών συμφερόντων και ταυτόχρονα να το παρουσιάζει ως «εκσυγχρονισμό» και πρόοδο, τόσο θα δημιουργούνται αρνητικά τετελεσμένα, που είναι πολύ δύσκολο στη συνέχεια να ανατραπούν.

Ηπρόσφατη έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ήρθε να προσδιορίσει με σαφήνεια το «πού το πάει» η κυβέρνηση στο δημόσιο τομέα. Τα συγκεκριμένα μέτρα που υποδεικνύει ο διεθνής ιμπεριαλιστικός οργανισμός δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολιών. Ο δημόσιος τομέας και η κρατική μηχανή θα πρέπει επιστρατευτούν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο για να επιτευχθούν οι «ιεροί» στόχοι του νεοφιλελεύθερου εκσυγχρονισμού, δηλαδή η ανταγωνιστικότητα και η παραγωγικότητα συνολικά του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Στόχοι που επιτυγχάνονται με μείωση του «κόστους εργασίας», σκλήρυνσης της λιτότητας, παραπέρα δραστικό περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων, κατακρεούργηση των κοινωνικών δαπανών, ολοκληρωτικό ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων, εκχώρηση βασικών λειτουργιών και υπηρεσιών του δημοσίου στους ιδιώτες, με κράτος - αρωγό και στυλοβάτη των συμφερόντων του κεφαλαίου. Ετσι, το ΔΝΤ διαπιστώνει ότι «οι αυξήσεις στους μισθούς και στην απασχόληση στο δημόσιο τομέα για το 2000 είναι αρκετά υψηλότερες από ό,τι στο σύνολο της οικονομίας, καταδεικνύοντας την ανάγκη για περαιτέρω αποφασιστικά βήματα»! Δε διστάζει μάλιστα να μιλήσει πιο συγκεκριμένα, αξιώνοντας παραπέρα «περιορισμό των δαπανών και περικοπές που μπορούν να λάβουν τη μορφή περιορισμού των δαπανών για μισθούς». Οι υποδείξεις του ΔΝΤ αγκαλιάζουν όλες τις πλευρές λειτουργίας του δημόσιου τομέα, ο οποίος, σύμφωνα με την κυρίαρχη ιδεολογία, αποτελεί το «μεγάλο ασθενή» και εκεί θα πρέπει να επικεντρωθούν οι «χειρουργικές επεμβάσεις». Στο πλαίσιο αυτό συνιστά συγχώνευση και κατάργηση δημοσίων οργανισμών, κατάργηση της μονιμότητας για τους νεοπροσλαμβανόμενους στο δημόσιο τομέα και αντικατάστασή της από τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τη σύνδεση μισθού παραγωγικότητας, τη «χρήση εξωτερικών υπηρεσιών» (διάβαζε ανάθεση στους ιδιώτες λειτουργιών της δημόσιας διοίκησης), υποχρεωτικές μετατάξεις κ.ά. Ταυτόχρονα, για το ΔΝΤ είναι ευπρόσδεκτες οι επιχειρούμενες μεταρρυθμίσεις στην υγεία και το ασφαλιστικό «για να μην υπάρξει σημαντική αύξηση των εισφορών στην κοινωνική ασφάλιση ή στις δημόσιες δαπάνες για συντάξεις».

Είναι φανερό ότι το νομοσχέδιο για τη «μεταρρύθμιση του ΕΣΥ», οι ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα των μεγάλων δημοσίων επιχειρήσεων, οι επερχόμενες αλλαγές στο ασφαλιστικό, η υλοποίηση του προγράμματος «Πολιτεία» στη δημόσια διοίκηση κ.ο.κ. αποτελούν πλευρές των νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεων που επιχειρούνται στο δημόσιο τομέα. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν την πολυτέλεια να τις αντιμετωπίζουν ως μεμονωμένα «επεισόδια» και μέτωπα, αλλά ενιαία και συνολικά, φροντίζοντας να αντιτάξουν το δικό του Μέτωπο. Μέτωπο που βρίσκεται σε άρρηκτη σύνδεση με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που βρίσκονται αντιμέτωποι με την ίδια αντιλαϊκή επίθεση, που αυτό το διάστημα κορυφώνεται με το νομοσχέδιο για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Είναι επιτακτική όσο ποτέ η ανάγκη για συντονισμό και γενίκευση των λαϊκών αγώνων και η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Πίσω από το λούστρο του τεχνοκράτη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Καμία αγωνία δεν έχουν οι εργαζόμενοι αν θα κάνει ή όχι κόμμα ο Αβραμόπουλος. Χρόνια τώρα, που το «αστέρι» του βρίσκεται με ετερόφωτο φως στην πολιτική σκηνή, είχαν πολλές φορές την ευκαιρία να διαπιστώσουν ότι βρίσκεται στην «απέναντι όχθη». Αντιλαμβάνονται επίσης ότι κάποιοι οικονομικά ισχυροί που βρίσκονται πίσω του θέλουν να τον «βγάλουν στη σέντρα» για να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα και σκοπιμότητες. Είναι καιρός όμως να τελειώνουμε με τους μύθους που δημιουργούν γύρω από το όνομα του Αβραμόπουλου. Πολύ περισσότερο που ο ίδιος εμπαίζει και προκαλεί τον ελληνικό λαό. Τελευταίο παράδειγμα, η τοποθέτησή του για τη «βασιλική» περιουσία, όπου ο Αβραμόπουλος υποστήριξε ότι «το ζήτημα είναι νομικό και κακώς προσεγγίζεται πολιτικά, διότι πολιτικά μάς γυρνάει πίσω»! Αυτή, η δήθεν «τεχνοκρατική» και «σοβαρή» προσέγγιση πίσω από την οποία βέβαια φαίνεται ξεκάθαρα ότι τάσσεται υπέρ του συμβιβασμού με τον Γλύξμπουργκ, δείχνει πόσο επικίνδυνοι είναι όλοι αυτοί οι δήθεν άχρωμοι και ατσαλάκωτοι διαχειριστές του συστήματος. Λίγο όμως να «ξύσει» κανείς πίσω από το λούστρο που έχουν δημιουργήσει, φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι πολύ πιο αδίστακτοι από άλλους ομοϊδεάτες τους.

Ο... ειρηνιστής Σολάνα

«Βάλαμε σκοπό μας να τους βοηθήσουμε (σσ αναφέρεται στη Σερβία) και εργαστήκαμε σκληρά για να στηρίξουμε τη δημοκρατική αντιπολίτευση και τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης. Αλλά τα εύσημα για την αποφασιστική, γενναία αλλαγή ανήκουν μόνο σε αυτούς. Ανήκουν στους ηγέτες της αντιπολίτευσης και το λαό της...».

Αυτά αναφέρει ο γνωστός και μη εξαιρετέος Χαβιέ Σολάνα, ανώτατος εκπρόσωπος της ΕΕ για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας σήμερα και πρώην ΓΓ του ΝΑΤΟ (κατά την περίοδο των «ανθρωπιστικών» βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία), με άρθρο του σχετικά με τη διάσκεψη του Ζάγκρεμπ. Και ο κύριος ΚΕΠΠΑ συνεχίζει: «οι νέες προκλήσεις του 21ου αιώνα πρέπει να αντιμετωπιστούν από κοινού. Η λίστα των θεμάτων είναι μακρά: καλή γειτονία, αποστρατιωτικοποίηση της περιοχής, ανάπτυξη της τοπικής υποδομής, οικονομική συνεργασία, συνεργασία ενάντια στις υπερ-εθνικές προκλήσεις...».

Κι όλ' αυτά λέγονται σε μια περίοδο, που τα Βαλκάνια έχουν γεμίσει με στρατεύματα κατοχής και η μπότα του ΝΑΤΟ τσαλαπατάει ολόκληρους λαούς, ενώ το χρήμα έρευσε και ρέει άφθονο για να δημιουργηθούν καινούρια προτεκτοράτα του ιμπεριαλισμού. Μια ψευδεπίγραφη ειρήνη, με το πιστόλι στον κρόταφο είναι αυτή που ευαγγελίζεται ο Σολάνα. Γι' αυτό η αντιΝΑΤΟική συσπείρωση των βαλκανικών λαών είναι σήμερα επιτακτική ανάγκη. Ενα πρώτο, σοβαρό βήμα έγινε, ήδη, με τη συνδιάσκεψη κομμάτων και κινημάτων στη Θεσσαλονίκη, που φιλοξένησε το ΚΚΕ.

Τι άλλο γνωρίζουν;

Πολλά ερωτήματα γεννά η πρόσφατη απόφαση του υπουργού Ανάπτυξης, σύμφωνα με την οποία αίρονται οι απαγορεύσεις για την ανέγερση ξενοδοχειακών συγκροτημάτων σε περιοχές της Αττικής, που χαρακτηρίζονταν μέχρι τώρα «τουριστικά κορεσμένες», αλλά δύο απ' αυτά έχουν ιδιαίτερη σημασία:

Επαψαν οι περιοχές αυτές και γενικότερα η Αττική, να είναι «τουριστικά κορεσμένες»; Και αν όχι - όπως λένε και τα σχετικά στοιχεία, που δίνουν σήμερα πληρότητα των μονάδων πολυτελείας γύρω στο 50% - τι θα κάνουν οι νέες μονάδες, μετά την παρέλευση των δυο - τριών βδομάδων της διάρκειας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004;

Και δεύτερο, με ποιους όρους και προϋποθέσεις θα έρθουν οι όποιοι «μεγαλοσχήμονες» της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» να επενδύσουν γύρω στα 100 δισ. δραχμές, όπως λέγεται, για την ανέγερση νέων ξενοδοχειακών μονάδων; Αποκλειστικά και μόνο με την ελπίδα, ότι στην περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων θα αποσβέσουν τις επενδύσεις και θα κερδίσουν κι από πάνω; Οχι, βέβαια, αφού κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Τι άλλο έχουν, επομένως, υπόψη τους;

Ιδια τα «μεγάλα αφεντικά»

Το διαβάσαμε κάπου και μας έκανε εντύπωση. Γι' αυτό και το σημειώνουμε, αφού πρώτα το διασταυρώσαμε: Η μεγάλη γερμανική εταιρία «Χόχτιφ», που έχει αναλάβει και την κατασκευή -όπως και την εκμετάλλευση για μερικές δεκαετίες - του αεροδρομίου των Σπάτων, είναι η ίδια εταιρία που είχε κατασκευάσει και το καταφύγιο του Αδόλφου Χίτλερ.

Βλέπετε, μπορεί ο φασισμός να νικήθηκε, αλλά στη Γερμανία, τόσο στην προπολεμική όσο και στη σημερινή, τα «μεγάλα αφεντικά» παρέμειναν τα ίδια...

Φαντάζεται...

«Η δική σας άποψη είναι ότι αυτή η βήμα προς βήμα προσέγγιση με την Τουρκία μπορεί να αποδώσει καρπούς;» ρωτιέται ο Ευάγγ. Βενιζέλος από τα «Νέα». Και η απάντηση: «Φυσικά μπορεί να αποδώσει καρπούς, γιατί είναι ενταγμένη, φαντάζομαι, σε ένα συνολικότερο στρατηγικό σχεδιασμό...».

Γιατί, όμως, χρησιμοποιεί τη λέξη «φαντάζομαι» ο υπουργός Πολιτισμού; Δηλαδή, δεν έχουν ποτέ συζητήσει σχετικά, ούτε στο Υπουργικό Συμβούλιο, ούτε στο Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ, του οποίου είναι μέλος; Μόνον ο Γ. Παπανδρέου και η Μ. Ολμπράιτ γνωρίζουν τον συνολικότερο στρατηγικό σχεδιασμό..;

Τα μέτρα δε θα περάσουν

Εναν πόλεμο σε πολλά μέτωπα διεξάγει εδώ και καιρό η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να υλοποιήσει μια βαθιά αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική, αναιρώντας δικαιώματα και κατακτήσεις, όχι μόνο των εργαζομένων, αλλά και όλου του λαού. Προωθούνται ρυθμίσεις για τις εργασιακές σχέσεις, για την υγεία, για τη δημόσια διοίκηση, εφαρμόζονται οι αντιδραστικές αλλαγές στην παιδεία και σύντομα «ανοίγει» το ασφαλιστικό. Ο νέος κρατικός προϋπολογισμός στοιχειοθετεί μια ακόμη περίοδο λιτότητας, αποτελεί εγγύηση εξαθλίωσης. Ταυτόχρονα, υλοποιείται εδώ και χρόνια μια πολιτική, που πλήττει τα δικαιώματα των συνταξιούχων, των αγροτών και των μικρομεσαίων επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων. Παλιές και νέες ρυθμίσεις σμίγουν σε ένα πλαίσιο ασφυκτικό και επώδυνο για τα λαό. Η επίθεση έχει αρχίσει και κανείς δεν μπορεί να μείνει «ουδέτερος». Κυβέρνηση, κεφάλαιο και Ευρωπαϊκή Ενωση οραματίζονται και κοπιάζουν για ένα μεσαίωνα εργασιακό, μα και κοινωνικό.

Από αυτήν την άποψη, ο επιβεβλημένος αγώνας δεν μπορεί παρά να δοθεί ενάντια στο σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής για την ανατροπή της. Συνακόλουθα, αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να δοθεί «αυτόνομα», από δυνάμεις σκόρπιες που θα προσπαθήσουν να αντιμετωπίζουν τις ανατροπές που τους αφορούν άμεσα. Και καθώς τα διάφορα νομοσχέδια και οι άλλες ρυθμίσεις βρίσκονται κοντά στην ψήφιση ή πλησιάζουν γοργά, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για την ένταση και το χρόνο του αγώνα: Πρέπει να είναι άμεσος, να έχει συνέχεια και διαρκή κλιμάκωση, να είναι συσπειρωτικός και ενωτικός, ώστε να είναι και ισχυρός. Η κυβέρνηση δηλώνει αποφασισμένη, και είναι, να περάσει τα αντεργατικά μέτρα και κάθε άλλο μέτρο, στο οποίο έχει καταλήξει. Οι εργαζόμενοι δηλώνουν αποφασισμένοι να εμποδίσουν τα αντεργατικά μέτρα, αλλά και συνολικά τις ρυθμίσεις που χειροτερεύουν τη ζωή τους. Το έδειξαν με τη συμμετοχή τους στην απεργία στις 10 Οκτώβρη, με τη μαζικότητα του παλλαϊκού συλλαλητηρίου του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, το δείχνουν με τη συμμετοχή τους στις απεργιακές κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη, το δείχνουν και στις περιοδείες που γίνονται από κλιμάκια του ΠΑΜΕ στους χώρους δουλιάς.

Η σύγκρουση είναι δεδομένη και το αποτέλεσμά της εξαρτάται αποκλειστικά από τους εργαζόμενους. Τα αντεργατικά μέτρα μπορούν να αποκρουστούν, το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί. Μένουν λίγες μέρες ακόμη για την πανεργατική απεργία στις 7 Δεκέμβρη. Κάθε ένας εργαζόμενος ξεχωριστά επωμίζεται ευθύνη για το παρόν και το μέλλον του. Η ανταπόκριση στο αγωνιστικό κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων είναι καθοριστική. Κάθε χώρος δουλιάς πρέπει να γίνει «οχυρό» πάλης ενάντια στα μέτρα. Κάθε σωματείο πρέπει ενεργητικά να δουλέψει για τη συμμετοχή στην απεργία. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Οι εργαζόμενοι ενωμένοι αποτελούν το μόνο αντίπαλο δέος στην κυβέρνηση και τους κεφαλαιοκράτες.

Η χώρα πρέπει να «νεκρώσει», όπως και η κυβερνητική πολιτική. Χρόνια πριν, σε πολλές εργατικές γειτονιές σε όλη τη χώρα, οι εργάτες που πήγαιναν κάθε πρωί στη δουλιά σχημάτιζαν ανθρώπινα «ποτάμια». Αυτά τα «ποτάμια» πρέπει να ξανακυλήσουν τη μέρα της απεργίας και να συνενωθούν σε έναν αγωνιστικό «χείμαρρο», που θα παρασύρει στο πέρασμά του κάθε μέτρο σε βάρος τους, κάθε πολιτική που θέλει να τους καταδικάσει στη σύγχρονη δουλεία, κάθε συσχετισμό που υπονομεύει την αντίσταση της εργατικής τάξης.

Ο «Λουδοβίκος»

Ο,τι εγώ

νομοθετώ,

να το δεχόσαστ'

απαιτώ,

αδιαφορώ

αν σας αρέσει

το κάθε «μέτρο» μου

το φέσι!

* * *

Σ' ό,τι ψηφίζω

στη Βουλή