Για το «πόθεν έσχες» των βουλευτών και τη δραστηριοποίησή τους στο χρηματιστήριο, ρωτήθηκε η Αλέκα Παπαρήγα:

- Μιας και μιλήσατε για φτωχούς και για πλούσιους, φτωχοί και πλούσιοι υπάρχουν και στη Βουλή. Προ δύο ημερών είχαμε στα χέρια μας, όλοι οι συνάδελφοι του πολιτικού ρεπορτάζ, τις δηλώσεις πόθεν έσχες των πολιτικών. Αν θυμάμαι καλά, εσείς είχατε μόλις 30 ευρώ κατάθεση στην Εθνική Τράπεζα, όλη σας η βουλευτική αποζημίωση έχει κατατεθεί στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας...

- Οχι μόνο εμένα, όλων των βουλευτών.

- Του Κομμουνιστικού Κόμματος, σύμφωνοι. Την ίδια στιγμή, από άλλα πόθεν έσχες προέκυπτε ότι υπήρχαν πάμπλουτοι βουλευτές, βουλευτές οι οποίοι έπαιξαν μυθικά ποσά στο Χρηματιστήριο, άλλοι έχασαν, άλλοι κέρδισαν και είναι ένα ερώτημα που ήθελα να σας απευθύνω από καιρό. Πώς αισθάνεστε γι' αυτές τις δύο ταχύτητες μέσα στο Εθνικό Κοινοβούλιο, τις δύο οικονομικές ταχύτητες;

- Ζούμε σε μία ταξική κοινωνία και αυτή θα υπάρχει και μέσα στο Κοινοβούλιο. Ποιο είναι το περίεργο;

- Το περίεργο είναι ένας βουλευτής να έχει παίξει ένα εκατομμύριο ευρώ στο Χρηματιστήριο.

- Μη μας κάνουν εντύπωση, λοιπόν, οι διαφορετικές περιουσίες που έχουν οι βουλευτές. Εντάξει και ένας μπορεί να πήρε και από τον πατέρα του. Εν πάση περιπτώσει, μπορεί κι εγώ να είχα έναν πατέρα που να είχε λεφτά και να μου τα είχε αφήσει, δε θα ήταν κακό αυτό.

Μιλάμε τώρα όταν είναι προϊόν άλλων συναλλαγών. Κατ' αρχήν σε κάθε κόμμα, νομίζω, ανάλογα με την πολιτική του είναι και η ταξική του σύνθεση και στο επίπεδο των στελεχών και των αξιωμάτων.

Η σύνθεση του Κόμματός μας είναι λαϊκή. Κι αυτοί που, ας πούμε, μπορεί να έχουν ένα επάγγελμα καλύτερα αμειβόμενο δεν ανήκουν στην αστική τάξη. Εχουμε τραπεζοϋπαλλήλους, έχουμε και ανέργους. Λοιπόν, είναι η σύνθεση του Κόμματός μας τέτοια και έχει αντανάκλαση και στα στελέχη.

Υστερα να σου πω και κάτι άλλο. Ποιος στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας θα αφιέρωνε - ας πούμε - ξέρω εγώ το 24ωρό του ή το 8ωρό του εργαζόμενος και σε άλλη δουλιά, αν ήταν ιδιοκτήτης μεγάλης επιχείρησης; Αυτό θα ήταν μια εξαίρεση, ούτε μέλος του Κόμματος δε θα γινόταν.

Δηλαδή οι άνθρωποι που είναι μέσα στο Κόμμα, ανεξάρτητα από αξιώματα, είναι άνθρωποι του λαού, οι οποίοι ζουν τα προβλήματα.

- Για σας δεν τίθεται ηθικό θέμα, όταν κάποιοι άνθρωποι από το Εθνικό Κοινοβούλιο έχουν παίξει στο Χρηματιστήριο και οι ίδιοι άνθρωποι βγαίνουν και λένε για το Χρηματιστήριο και το σκάνδαλο;

- Πολλά ηθικά θέματα δημιουργεί. Και οργή υπάρχει για την υποκρισία, γιατί όταν παίζεις 50 εκατομμύρια, σημαίνει ότι έχεις και άλλα 200. Αλλά πρόσεξε να δεις, το ζήτημα για μας είναι πολιτικό.

Εγώ ούτε μπορώ να αποδείξω ότι κάποιος τα έκλεψε, δεν μπορώ τώρα να μπω σ' αυτή τη λογική να ψάχνω τον καθένα. Αλλά θα σου πω όμως και κάτι άλλο: Οι άνθρωποι αυτοί είναι και συνεπείς από μια πλευρά. Αυτό το σύστημα υπηρετούν, εδώ που το λέμε. Δηλαδή, θα ήταν άθλιο αν έπαιζαν στο Χρηματιστήριο και είχαν περιουσίες οι βουλευτές του ΚΚΕ που δεν εισπράττουν το μισθό τους. Τότε θα έλεγε κανείς: Καλά πού τα βρήκες και έπαιξες; Δηλαδή, αν πάω εγώ να παίξω στο Χρηματιστήριο, το πρώτο πράγμα που θα δημιουργηθεί είναι όχι αν έπαιξα, πού τα βρήκα και έπαιξα, γιατί για να παίξω, πρέπει να έχω.

Μετά το θεωρώ και υποκρισία αυτό που γίνεται γενικά. Δηλαδή, πιάνουν τους βουλευτές μεμονωμένα και όχι τα κόμματα, τα προγράμματα, το έδαφος πάνω στο οποίο έχουμε αυτή τη σύνθεση της Βουλής. Εντάξει, δε θα παίξει στο Χρηματιστήριο, θα πάει αλλού, κάτι άλλο θα κάνει, θα τα γράψει σε άλλο όνομα κλπ.

Το κυριότερο όμως είναι ότι αυτοί οι βουλευτές είναι συνεπείς, διότι γι' αυτά παλεύουν. Με συγχωρείς, και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας γι' αυτά δεν πάλευαν; Εγώ δε θεωρώ ότι είναι ανέντιμοι, δεν τους κατηγορώ γι' αυτό το πράγμα, είναι πολύ συνεπείς, ούτε έχω στοιχεία να τους κατηγορήσω ότι είναι προϊόν κλοπής. Επιβεβαιώνεται ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντα και της τάξης στην οποία ανήκουν και του συστήματος που υπηρετεί αυτή την τάξη. Μπορεί να οργίζομαι, αλλά η οργή δεν είναι πολιτική, είναι συναισθήματα.

Να σας πω τι μ' ενοχλεί. Οταν βγαίνει κάποιος στο βήμα και μιλάει για τους φτωχούς και κάθε φορά προβάρει και το ύφος του. Υπάρχουν μερικοί που μιλάνε, όταν μιλάνε, για το συνταξιούχο λες και έχουν κάνει πρόβα στον καθρέφτη, παίρνουν άλλο ύφος.

Εγώ έχω παρατηρήσει, όχι μόνο σε μένα και σε όλους τους συντρόφους, ότι πιθανόν να μιλάμε με μία ψυχρότητα γι' αυτά. Δηλαδή όταν λέμε συνταξιούχοι, φτωχοί εμείς το αισθανόμαστε, δε χρειάζεται να κάνουμε έτσι το ύφος μας και να κλαίμε, γιατί το εννοούμε αυτό το πράγμα. Καταλάβατε; Δηλαδή, λέμε οι άνεργοι και δεν αισθανόμαστε την ανάγκη να πάρουμε ένα ανάλογο ύφος. Εχω παρατηρήσει μερικούς οι οποίοι προβάρουν το ανάλογο ύφος. Οταν είναι για άνεργους εκείνο, για την αγροτιά το άλλο. Αυτό είναι μία μορφή υποκρισίας, αλλά είναι μέσα στο επικοινωνιακό παιχνίδι.