Τα «ρετιρέ» και τα «υπόγεια» δεν μπορούσαν φυσικά να λείψουν από τη συζήτηση με τους δημοσιογράφους

-- Κυρία Παπαρήγα, εσείς λέτε, ότι απορρίπτετε τη λογική των ρετιρέ, αλλά η κυβέρνηση λέει, ένας από τους σκοπούς ή τα αποτελέσματα της προωθούμενη ρύθμισης για το Ασφαλιστικό των τραπεζών θα είναι να εξαλειφθούν οι αδικίες και τα προνόμια που υπάρχουν στο χώρο των εργαζομένων. Και λέει συγκεκριμένα, υπάρχουν δύο κατηγορίες εργαζομένων: οι τραπεζοϋπάλληλοι εν προκειμένω, οι προνομιούχοι οι οποίοι βγαίνουν στη σύνταξη 10 και 15 χρόνια νωρίτερα από τους άλλους και με συντάξεις μεγαλύτερες από τους μισθούς τους και υπάρχουν όλοι οι υπόλοιποι.

-- Γιατί δεν ανεβάζει τις συντάξεις των υπολοίπων; Δεν κατάλαβα. Γιατί δεν ανεβάζει τις συντάξεις των 500 ευρώ στα 1.500 ευρώ;

-- Πέραν όμως της κυβέρνησης υπάρχουν και οι εργαζόμενοι. Μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης και των εργαζομένων λένε, ότι είναι ιδιοτελές και άδικο να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, δεδομένων και των οικονομικών δυσκολιών, διότι εμείς φέρ' ειπείν δουλεύουμε στα εργοστάσια και δουλεύουμε σκληρότερα από τους τραπεζοϋπαλλήλους και περιμένουμε να πάμε 65 και 60 για να πάρουμε μια σύνταξη. Και το ερώτημα είναι και καταλήγω, τι απαντάτε σ' αυτούς τους εργαζόμενους και πώς μπορείτε, επειδή είπατε για κοινή δράση των εργαζομένων μαζί με τους τραπεζοϋπαλλήλους, πώς θα πειστούν να έρθουν να συνταχθούν με τον αγώνα των τραπεζοϋπαλλήλων, όταν δεν πιστεύουν στο δίκαιο αυτού του αγώνα;

-- Κατ' αρχήν, μία τέτοια προσπάθεια δεν την κάνουμε τώρα, την κάνουμε χρόνια και πάμε ακριβώς κόντρα στο ρεύμα. Γιατί, κοιτάξτε, σε ορισμένα πράγματα πρέπει να παίρνεις υπόψη σου το ρεύμα, αλλά σε μερικά δεν πρέπει να το παίρνεις καθόλου, ακόμα και αν μείνεις μόνος σου. Και ένας να μείνει, θα γίνουν πολλοί στην πορεία.

Λοιπόν, ξέρεις τι λέμε σ' αυτούς τους εργαζόμενους; Κάτσε φίλε μου, δε σου φταίει ο τραπεζοϋπάλληλος. Και αυτός παίρνει λιγότερα απ' ό,τι προσφέρει. Δεν υπάρχει εργαζόμενος που παίρνει παραπάνω από ό,τι προσφέρει.

Λέγεται, π.χ. ο Γερμανός εργάτης που παίρνει λεφτά και ο Ελληνας δεν παίρνει. Ο βαθμός εκμετάλλευσης του Γερμανού εργάτη μπορεί να είναι μεγαλύτερος από του Ελληνα, γιατί εκεί είναι μεγαλύτερη η παραγωγικότητα εργασίας. Εδώ έχει χαθεί αυτό το θέμα της ταξικής εκμετάλλευσης. Εμείς, λοιπόν, του λέμε του εργάτη, ότι πρέπει να δεις το θέμα απ' αυτή τη σκοπιά.

Δεύτερον, γι' αυτό αυτοί οι εργάτες ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, γιατί δεν έχουν καταλάβει τα δικαιώματά τους, την ουσία της αδικίας που υφίστανται. Γιατί ο εργάτης δε βλέπει πώς τη βγάζει η πλουτοκρατία στη χώρα και την πολυτελή της διαβίωση. Τον πειράζει ο τραπεζοϋπάλληλος που έχει κάτι παραπάνω!

Να πάει μαζί με τον τραπεζοϋπάλληλο και ο τραπεζοϋπάλληλος μαζί με τον εργάτη για να χτυπήσουν τον κοινό αντίπαλο.

Υπάρχουν ηθοποιοί που πεινάνε σήμερα και υπάρχουν άλλοι που δεν ξέρουν τι βγάζουν. Υπάρχουν τραγουδιστές στις πίστες που παίρνουν εκατομμύρια και άλλοι δεν παίρνουν τίποτα. Υπάρχουν δημοσιογράφοι που παίρνουν εκατομμύρια το μήνα και άλλοι που δεν παίρνουν τίποτα ή παίρνουν λιγότερα. Υπάρχουν επιστήμονες που πεινάνε και υπάρχουν και επιστήμονες που πουλάνε και την επιστήμη τους και δεν ξέρουν τι έχουν. Υπάρχουν άνθρωποι με το ίδιο επάγγελμα και ο ένας έχει κότερο και ο άλλος είναι στο νοίκι. Υπάρχουν οι μηχανισμοί που εξαγοράζουν, υπάρχουν, υπάρχουν, υπάρχουν.

Εμείς ξεκινάμε, ότι ο εργάτης και ο υπάλληλος, οι εργατοϋπάλληλοι, έχουν κοινά συμφέροντα. Μετά σε ορισμένα πράγματα, ας πούμε στο ζήτημα της Υγείας, λέμε ίσες υπηρεσίες σε όλους, διότι εάν εγώ έχω καρκίνο ή έχω εγκεφαλικό ή έχω πνευμονοπάθεια, είτε είμαι δημόσιος, είτε ιδιωτικός πρέπει να έχω την ίδια υπηρεσία, όχι διαφορετική.

Δεν μπορεί να είναι άλλη η γέννα της αγρότισσας, άλλη αυτής που έχει ένα μαγαζί και άλλη της τραπεζοϋπαλλήλου. Επομένως πλήρη εξίσωση των κοινωνικών υπηρεσιών. Εξειδικεύσεις θα υπάρχουν, αν υπάρχουν επαγγελματικές ασθένειες, υπάρχουν αυτές που είναι στα κομπιούτερ. Αλλά θα είναι ίδια. Η μητρότητα δεν έχει την ίδια απολαβή. Αλλη άδεια στον έναν κλάδο, άλλη στον άλλον, λες και η γέννα είναι κάτι το διαφορετικό.

Επομένως και στις σημερινές συνθήκες υπάρχουν λύσεις και προγράμματα, που αμβλύνουν τέτοιες διαφορές ιδιαίτερα στον κοινωνικό τομέα. Γιατί να υπάρχει διαφορά στη γέννα, στην περίθαλψη, σε τέτοια πράγματα; Ενα ταμείο δε χορηγεί γυαλιά, άλλο χορηγεί, το ένα ταμείο κάνει εκείνο, το ένα αφαιρεί. Πρέπει να υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια και όλοι να έχουν τα ίδια στον τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών και της Υγείας.

Τέτοιος διάλογος δε γίνεται, δε θέλουν τέτοιο διάλογο τα κόμματα, άλλο διάλογο θέλουν.