Μετά την ομιλία ακολούθησε πλούσια συζήτηση με τους φοιτητές της Νομικής Σχολής που είχαν κατακλύσει την αίθουσα. Η συζήτηση περιστράφηκε τόσο γύρω από το «ευρωσύνταγμα» αυτό καθ' εαυτό, όσο και γύρω από γενικότερα ζητήματα σχετικά με την ΕΕ και τις θέσεις του ΚΚΕ.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ερωτήθηκε κατά πόσον το «ευρωσύνταγμα» θα μπορούσε να αποτελέσει δέσμευση για τα κράτη - μέλη, σε σχέση με τη συμμετοχή σε πολέμους, όπως για παράδειγμα στον πρόσφατο πόλεμο στο Ιράκ. Απαντώντας, τόνισε ότι τα ταξικά συμφέροντα κουρελιάζουν τους νόμους και τα συντάγματα. Είπε ότι το ίδιο το ευρωσύνταγμα προβλέπει στρατιωτικές αποστολές και συνδρομή στο ΝΑΤΟ, προσθέτοντας ότι προβλέπεται και το δικαίωμα του αποχωρισμού αν κάποια χώρα διαφωνήσει. Χαρακτηριστικά επισήμανε ότι «τη διέξοδο για να κάνουν πόλεμο θα τη βρουν».

Σχετικά με το κατά πόσον το ευρωσύνταγμα κατοχυρώνει την ελεύθερη διακίνηση μεταναστών, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε ότι η πολιτική της ΕΕ για τους μετανάστες δεν είναι σταθερή, αλλά μεταβάλλεται ανάλογα με την ανάγκη των κρατών - μελών για φτηνό εργατικό δυναμικό. Αυτή τη στιγμή, που η ανεργία μεγαλώνει, η ΕΕ βάζει περιορισμούς στη μετανάστευση.

Σε ερώτηση, κατά πόσον το ΚΚΕ έχει απορριπτική στάση και στάση αποχής, η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε ότι το ΚΚΕ μετέχει παντού και είναι υπέρ της διαμόρφωσης συσπείρωσης και συμμαχίας. Θέτοντας το ζήτημα της κατεύθυνσης, στην οποία θα κινείται μια συνεργασία, επισήμανε ότι δε θα μπορούσε το ΚΚΕ να συμφωνήσει με το Μάαστριχτ και τον Ευρωστρατό, με τα οποία συμφωνούν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ.

Σχετικά με την ALCA και την ALBA στη Λ. Αμερική - θέμα για το οποίο ρωτήθηκε - η Αλ. Παπαρήγα τόνισε ότι η πρώτη είναι μια καπιταλιστική ενοποίηση με «καπέλο» τις ΗΠΑ και η δεύτερη είναι μια μορφή εναντίωσης στη δημιουργία μιας ένωσης τύπου ΕΕ στη Λ. Αμερική. Εκείνο που έχει σημασία, υπογράμμισε, είναι η συμμετοχή των λαϊκών μαζών σε αυτές τις διαδικασίες.

Στην κατάληξη της συζήτησης, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την άλλη μορφή ενοποίησης που προτείνει το Κόμμα, σημείωσε ότι μέσα από την πάλη ενάντια στην καπιταλιστική ενοποίηση που είναι η ΕΕ, πρέπει η δράση να προχωράει, ώστε να προκαλέσει ρήγματα, να αποδυναμωθεί η ΕΕ, με τη σταδιακή αποσύνδεση χωρών και την ανάπτυξη άλλων μορφών συνεργασίας μεταξύ τους και με τρίτες χώρες, στη βάση του αμοιβαίου συμφέροντος στην προοπτική της Ευρώπης του σοσιαλισμού. Παράλληλα, σημείωσε, ότι μελετώντας την πείρα του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και των συνεργασιών που είχαν δημιουργηθεί, μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα από τα θετικά και τα αρνητικά για τη μελλοντική δράση μας.