Στην πραγματικότητα που διαμορφώνεται στην Ελλάδα και τον κόσμο, με βάση τη θεώρηση του ΚΚΕ, αναφέρθηκε συνοπτικά χτες, χαιρετώντας στο 7ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ο Θ. Τζιαντζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Παρακάτω δημοσιεύεται ολόκληρη η παρέμβασή του:

«Κύριε πρόεδρε,

κυρίες και κύριοι σύνεδροι,

Εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, θέλω να σας ευχαριστήσω για την πρόσκλησή σας και τη δυνατότητα που μας δίνεται να καταθέσουμε στο συνέδριό σας τις απόψεις μας.

Τα συνέδρια των κομμάτων είναι μια κορυφαία διαδικασία στη λειτουργία τους. Επιδρούν, αποσαφηνίζουν τη φυσιογνωμία τους και οι αποφάσεις τους ασφαλώς ασκούν την ιδιαίτερη επίδρασή τους στην πολιτική ζωή της χώρας, στις ανάγκες και στα δικαιώματα του λαού μας.

Με αυτό το πνεύμα θα μελετήσουμε τις αποφάσεις σας και όπως πάντα, από στάση αρχών και με σαφείς θέσεις για τις ανάγκες της εργατικής τάξης, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων θα συνεχίσουμε την παρέμβασή μας στην κοινωνικοπολιτική ζωή.

Είναι δεδομένο, κύριοι σύνεδροι, ότι τα κόμματά μας έχουν διαφορετική ιστορική διαδρομή και σκοπούς.

Είναι γνωστές οι διαφορετικές ιδεολογικές - πολιτικές προσεγγίσεις μας σε βασικά θέματα που συνδέονται με την εκτίμηση των εξελίξεων στη χώρα μας και στον κόσμο, με τα προβλήματα του λαού και κυρίως με την πολιτική γραμμή πλεύσης για την ουσιαστική αντιμετώπισή τους.

Στα πλαίσια αυτά επιτρέψτε μου να σταθώ σύντομα σ' ορισμένες θέσεις μας.

Ασφαλώς πολλά πράγματα άλλαξαν στον κόσμο και στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.

Σημαντικά ήτανε επίσης και τα γεγονότα δίπλα στη γειτονιά μας με την ιμπεριαλιστική επέμβαση, τον πόλεμο στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή και αλλού. Πολλά παλιά πράγματα συνεχίζουν, υπάρχουν ή εμφανίζονται με νέα μορφή. Είναι αλήθεια ότι για όλα αυτά θα συναντήσει κανείς διαφορετικές εκτιμήσεις μέσα στους εργαζόμενους με έντονο πολιτικοϊδεολογικό φορτίο. Πάρτε για παράδειγμα το φαινόμενο της διεθνοποίησης της παραγωγής, της κοινωνικοποίησης της εργασίας, στα πλαίσια του καπιταλισμού, για τα οποία μίλησε ο Μαρξ. Αυτή η διαδικασία που σήμερα ορισμένοι την ανακαλύπτουν σαν νέο φαινόμενο - σαν παγκοσμιοποίηση - δεν είναι και τόσο νέα. Το ουσιαστικό είναι, ότι τη λεγόμενη έστω παγκοσμιοποίηση είναι αδύνατο να την προσεγγίσει κανείς ουσιαστικά έξω από την ανάπτυξη του καπιταλισμού, χωρίς την κατανόησή της ως καπιταλιστική αγορά.

Αγαπητοί φίλοι εμείς επιμένουμε. Παρ' όλες τις εξελίξεις, με τίποτα και κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί στα σοβαρά και να στοιχειοθετήσει, ότι οι ταξικές αντιθέσεις που χρόνια τώρα χαράζουν το κορμί της κοινωνίας μας, επουλώθηκαν στο παραμικρό. Το αντίθετο. Ολα φωνάζουν και δείχνουν ότι οι πολύπλευρες πιέσεις, η επίθεση του κεφαλαίου προς την εργατική τάξη, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, καλπάζει διεθνώς και στη χώρα μας. Δεν υπάρχει τομέας, πλευρά ή πτυχή των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών που να μη δέχεται χτυπήματα.

Στο κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους προωθείται η υποταγή λαών και χωρών, φουντώνουν οι ανταγωνισμοί, οι εστίες πολέμου. Ολες οι μερίδες του μονοπωλιακού κεφαλαίου σταθερά απαιτούν βαθύτερες αναδιαρθρώσεις σε βάρος της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων για να διασφαλίσουν την κερδοφορία τους, τη δυνατότητά τους να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του διεθνούς ανταγωνισμού. Στα πλαίσια αυτά εξαπολύεται ένα νέο κύμα περιορισμού των συλλογικών και ατομικών ελευθεριών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης με πρόσχημα την "τρομοκρατική απειλή", τις "ακραίες πεποιθήσεις". Η κατάσταση θα χειροτερεύσει με το λεγόμενο Ευρωσύνταγμα, καθώς ενσωματώνει όλες τις μέχρι τα τώρα αντιδραστικές ρυθμίσεις, διευρύνοντας παραπέρα την κρατική καταστολή και στρατιωτικοποίηση.

Είμαστε ριζικά αντίθετοι στη μετεξέλιξη των Ενόπλων Δυνάμεων σε "επαγγελματικό στρατό", στην αλλαγή της αποστολής τους για δράση εκτός συνόρων, αλλά και στο εσωτερικό για καταστολή του λαϊκού κινήματος στα πλαίσια των σχεδιασμών του ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Δυστυχώς, μετά το 1990, υπάρχει μια παράδοση ενεργητικής συμμετοχής των ελληνικών κυβερνήσεων στα Βαλκάνια ακολουθώντας τη λογική της "νέας τάξης". Γι' αυτό μας ανησυχεί η κυβερνητική κινητικότητα σήμερα στο χώρο, με αφορμή και το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου. Μας ανησυχεί μια υποβόσκουσα φιλολογία για διευθετήσεις και επαναχάραξη των συνόρων, ενώ ταυτόχρονα η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατηγορεί την Ελλάδα ότι δεν αναγνωρίζει τις εθνικές μειονότητες.

Μας ανησυχεί η μεσογειακή πολιτική του ΝΑΤΟ, η εμπλοκή της χώρας μας στο στρατηγικό σχέδιο "εκδημοκρατισμού" δήθεν του αραβικού κόσμου, που συνεπάγεται νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή. Αυτό εξυπηρετεί η προβοκάτσια της δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου, που υπονομεύει την ενότητα και σταθερότητά του, δίνοντας παραπέρα αφορμή για υπονόμευση της Συρίας και εφαρμογή του "σχεδίου της ευρύτερης Μέσης Ανατολής".

Δε θα σας κουράσω με άλλα ζητήματα. Με λίγα λόγια, θεωρούμε ότι είμαστε μπροστά σε μια κατάσταση, όπου σταθερά διευρύνεται η πόλωση ανάμεσα στον πλούτο και τη φτώχεια.

Οι διάφορες συνταγές διαχείρισης των λαϊκών προβλημάτων αναδείχνονται πλέον αναποτελεσματικές.

Η συσσώρευση προβλημάτων, η όξυνση αντιθέσεων και ανταγωνισμών ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Γίνεται πιο έκδηλη η αντίθεση ανάμεσα στις δυνατότητες για κοινωνική ευημερία, που δίνει η πρόοδος της επιστήμης, της τεχνικής και στην καπιταλιστική αξιοποίησή της. Θεωρούμε ότι απ' όλη τουλάχιστον τη μεταπολιτευτική περίοδο έχουν γίνει ορατοί οι δύο δρόμοι για την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας:

• Ο ένας είναι ο δρόμος που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών, των καπιταλιστών, σε βάρος του λαού, ο δρόμος της προσαρμογής και υποταγής στις αντεργατικές, αντιλαϊκές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ.
• Ο άλλος είναι ο δρόμος της συγκρότησης του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης, που μπορεί να δώσει προοπτική για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, τη νεολαία. Θεωρούμε ότι δεν υπάρχει υπερταξικός ή τρίτος δρόμος. 'Η θα υπηρετεί τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό, το καπιταλιστικό σύστημα ή θα υπηρετεί το λαό και θα έχει προοπτική το σοσιαλισμό.

Το Κόμμα μας, όπως γνωρίζετε, αυτό τον άλλο δρόμο υποστηρίζει και σ' αυτή την κατεύθυνση θέλουμε να εκφράζεται η λαϊκή συσπείρωση, η συμμετοχή και δημιουργία.

Αγαπητοί σύνεδροι, με επίγνωση της απόστασης που χωρίζει τη δική μας θεώρηση από τη δική σας, αλλά και με αναγνώριση της βαρύτητας που έχει η παρουσία σας στην πολιτική ζωή, σας εύχομαι καλή δουλιά στις εργασίες του συνεδρίου σας».