Παράνομα ιδιωτικά ανθρακωρυχεία, κάπου στην τεράστια Κίνα! Οι άνθρωποι δουλεύουν σε συνθήκες περασμένων αιώνων. Δυο άθλιοι τυχοδιώκτες επωφελούνται αυτής της κατάστασης. Βρίσκουν διάφορα αφελή και άνεργα θύματα, τα παίρνουν μαζί τους στα παράνομα αυτά ανθρακωρυχεία. Εκεί τα εμφανίζουν σαν συγγενείς τους. Στη συνέχεια τα σκοτώνουν. Μετά εμφανίζουν το θάνατό τους σαν εργατικό ατύχημα, αποτέλεσμα των ανύπαρκτων μέτρων ασφαλείας. Εκβιάζουν τα αφεντικά και παίρνουν τις αποζημιώσεις των θυμάτων. Μια μέρα συναντάνε έναν άνεργο 16χρονο...

Μπορεί αυτά να συμβαίνουν στη σημερινή Κίνα; Η χώρα είναι τόσο αχανής που, τουλάχιστον ο σοβαρός Δυτικός θεατής, αδυνατεί να τα αποδεχτεί ή να τα απορρίψει. Αφού, αντικειμενικά, αδυνατεί να ελέγξει την πιστότητα των λόγων και των έργων. Ετσι, βλέποντας την ταινία του Γιανγκ, που εμφανίζεται με τα χαρακτηριστικά (και στη φόρμα και στο περιεχόμενο) του ντοκουμέντου, έχει δυο επιλογές. Η μια είναι να της παραδοθεί (συναισθηματικά) και η άλλη να την απορρίψει (λογικά).

Η ταινία, ισχυρίζονται οι δημιουργοί της, λέει την αλήθεια. Γυρίστηκε ολοκληρωτικά στην Κίνα όπου, σύμφωνα με το γραφείο διανομής, είναι απαγορευμένη. Ο σκηνοθέτης, που «φοβάται» ακόμα για τη ζωή του, δηλώνει, στις συνεντεύξεις του, πως δε στρέφεται ενάντια στην κινεζική κυβέρνηση, ούτε στην οικονομική πολιτική της! Αυτά, βέβαια, δε φαίνονται από την ταινία. Αντίθετα στην ταινία επικρατεί το απόλυτο χάος. Εχεις την αίσθηση πως απουσιάζει κάθε μορφή νόμου και τάξης σε αυτή τη χώρα. Ο καθένας κάνει ό,τι του γουστάρει... Αυτή η απολυτότητα δε σε διευκολύνει. Αντίθετα σε κάνει καχύποπτο για να αποδεχτείς αυτά που συμβαίνουν στην οθόνη. Επιπρόσθετα, η αδύνατη κινηματογραφική «γλώσσα» της ταινίας, σε κάνει ακόμα πιο επιφυλακτικό. Καθώς πουθενά, και σε κανένα σημείο του έργου, δεν μπαίνεις μέσα σε αυτό. Η «κατασκευή» είναι τέτοια που παραμένεις πάντα παρατηρητής!..

Είναι γνωστοί οι δυτικοί πολιτικοί σχεδιασμοί για την Κίνα. Πολλοί απ' αυτούς τους σχεδιασμούς, όπως αντιλαμβάνεστε, θα υλοποιηθούν και με την τέχνη. Δεν έχω στοιχεία να χαρακτηρίσω έτσι το έργο του Γιανγκ. Θεωρώ, όμως, ότι είναι μεροληπτικό. Δε λέει ολόκληρη την αλήθεια. Κάπου σε κάποιο σημείο, βέβαια, κάπου αναφέρεται ότι η «απελευθέρωση» της οικονομίας στην Κίνα έχει ήδη φτιάξει μια νέα τάξη ανθρώπων. Τους αδίστακτους. Ομως, έως εκεί! Πάντως, έτσι ή αλλιώς, εύχεσαι «Τα Τυφλά Εγκλήματα» να μην είναι αληθινά. Αν είναι αληθινά τότε τα πράγματα για την Κίνα θα είναι πολύ χειρότερα από τις υπόλοιπες σοσιαλιστικές χώρες. Το μέγεθος της Κίνας σηματοδοτεί και το μέγεθος της καταστροφής...

Παίζουν: Λι Γι Ξιάνγκ, Γουάνγκ Σουανγκμπάο, Γουάνγκ Μπαπκβιάνγκ.