Η βασιλική θαλαμηγός της εποχής!

Η ιστορία, λένε οι δημιουργοί της - και εμείς δεν έχουμε ειδικές περί της Ταϊλάνδης γνώσεις ούτε και άλλους ιδιαίτερους λόγους να διαφωνήσουμε - στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα! Γιατί, φαίνεται, οι βασιλικές οικογένειες της Ασίας, είναι στο δεκαπλάσιο χειρότερες από τις ευρωπαϊκές! Αφού, με αφάνταστη ευκολία, σκοτώνουν ακόμα και τα ίδια τους τα παιδιά, για την εξουσία!

Η ταινία δε διεκδικεί Οσκαρ ιστορικής καταγραφής και ανάλυσης. Δε στοχεύει προς τα εκεί. Θέλει να είναι μια εμπορική ταινία με αναφορές στην ιστορία. Και το καταφέρνει με τον καλύτερο τρόπο. Μάλιστα, μερικές στιγμές, είναι τέτοια η φωτογραφική και ενδυματολογική αισθητική της, που έχεις την αίσθηση ότι τα κάδρα τα σχεδίασε και τα ζωγράφισε ο Λoτρέκ! Ο σκηνοθέτης και το επιτελείο του καταφέρνουν να σε μπάσουν στην υγρασία και το μυστήριο του τόπου και του τοπίου. Καταφέρνουν, ακόμα, να σε παρασύρουν στα ερωτικά πάθη άρρωστων για την εξουσία ανθρώπων.

Συνωμότες, πράκτορες, δολοφόνοι, εταίρες, εραστές... Ενα τρομερό υλικό για μια όπερα. Μια όπερα που θα έκανε τον Ριγκολέτο να φωνάξει: «Βασιλείς (και αυλικοί βέβαια), γενιά καταραμένοι»! Ωστόσο η πριγκίπισσα, για την παράδοση (αχ! αυτή η παράδοση, μερικές φορές), με την τελευταία πράξη της ζωής της, που πεθαίνει προσπαθώντας να σώσει την πατρίδα της από την επίθεση της γειτονικής Βιρμανίας, έγινε θρύλος για τον τόπο της (ο τίτλος της ταινίας).

Παίζουν: Τζόνι Aνφον, Μ. Λ. Πιγιάπας Μπιρομπάκντι, Μάι Καροεπούρα.