Την καλύτερη «πάσα» που θα περίμενε η ελληνική κυβέρνηση, έκανε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ), προκειμένου να ικανοποιηθούν άμεσα οι επιθυμίες μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων που αφορούν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

Οι δηλώσεις του προέδρου της ΔΟΕ Χ. Α. Σάμαρανκ, σύμφωνα με τις οποίες η Αθήνα κινδυνεύει να χάσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, αποτελούν το καλύτερο άλλοθι προκειμένου να καλλιεργηθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού ο φόβος της «απειλής» να χαθεί η μεγάλη ευκαιρία του 2004. Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση φαίνεται πως εκτιμά ότι θα αμβλυνθούν οι λαϊκές αντιδράσεις κατά την πορεία υλοποίησης της προετοιμασίας των αγώνων. Κι αυτό γιατί οι κυβερνητικές επιλογές στην υπόθεση των Ολυμπιακών Αγώνων βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα.

Στη λογική αυτή, αμέσως μετά τις δηλώσεις Σάμαρανκ, ο κυβερνητικός μηχανισμός παρουσιάστηκε «αποφασισμένος να δραστηριοποιηθεί». Τις 10 μέρες που ακολούθησαν από τις δηλώσεις του προέδρου της ΔΟΕ, η κυβέρνηση καλλιέργησε ένα κλίμα οργανωτικών αλλαγών, με τον υπουργό Πολιτισμού Θ. Πάγκαλο να φέρεται ως ο απόλυτος «άρχων» της υπόθεσης «2004». Εγιναν συσκέψεις επί συσκέψεων, με μοναδικό όμως αντικείμενο το πώς η υπόθεση θα προχωρήσει ακόμα πιο γρήγορα σε όφελος των πολυεθνικών κολοσσών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος ο Θ. Πάγκαλος, προσπαθώντας να «ερμηνεύσει» τις δηλώσεις Σάμαρανκ, παραδέχτηκε ουσιαστικά ότι πίσω από τις απειλές κρύβεται ακριβώς το μοίρασμα. «Υπάρχει η φάση αυτή που περιέγραψε ως κίτρινη ο κ. Σάμαρανκ, όπου ανοίγουν όλοι οι φάκελοι, ανοίγουν όλα τα δεδομένα και προφανώς εκεί υπάρχει μία αβεβαιότητα και η ανάγκη να πάρει κανείς τις κατάλληλες αποφάσεις στις κατάλληλες στιγμές». Δηλαδή με άλλα λόγια ήρθε η ώρα να μοιραστούν οι δουλιές και γι' αυτό υπάρχει αβεβαιότητα προφανώς σε αυτούς που επιδιώκουν να τις πάρουν και ότι η επιλογή Σάμαρανκ να δηλώσει ευθέως όσα δήλωσε ήταν η κατάλληλη απόφαση την κατάλληλη στιγμή.

«Είναι το πράσινο φως - όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ - προκειμένου να μπορεί η κυβέρνηση, με την επίκληση της επαπειλούμενης απώλειας της διοργάνωσης, την οποία ανάγει περίπου σε "νέα εθνική τραγωδία": να δικαιολογεί τις απ' ευθείας αναθέσεις μεγάλων πακέτων στους πολυεθνικούς κολοσσούς - χορηγούς της ΔΟΕ και να προωθήσει στο οργανωτικό επίπεδο της προετοιμασίας αλλαγές σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση από αυτήν που μέχρι σήμερα έχει ψηφίσει».

Στην πραγματικότητα ο κυβερνητικός μηχανισμός δε σταμάτησε ούτε μία στιγμή να... «δουλεύει». Απλά, οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν ένα τεράστιο πεδίο σύγκρουσης μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και το μοίρασμα πρέπει να είναι «προσεκτικό». Από τη στιγμή που η λέξη «Αθήνα» βγήκε από το στόμα του Σάμαρανκ, το Σεπτέμβρη του 1999, ξέσπασε ένας σκληρός «πόλεμος» συμφερόντων. «Πόλεμος» που αφορούσε στο μοίρασμα της τεράστιας πίτας των Ολυμπιακών Αγώνων:Ολυμπιακά έργα, διαχείριση Ολυμπιακών έργων, τηλεπικοινωνίες, νέες τεχνολογίες, πληροφορική, ξενοδοχειακή υποδομή, ραδιοτηλεοπτική μετάδοση των αγώνων, ασφάλεια, ιατρικές υπηρεσίες, εμπορική εκμετάλλευση του Ολυμπιακού Σήματος, προγράμματα μάρκετινγκ, εθελοντισμός, τροφοδοσία των αθλητών, υπηρεσίες Τύπου, διεξαγωγή τελετών, Πολιτισμός, μεταφορά και διακίνηση, εκπαίδευση, εκτύπωση εισιτηρίων και διαφημιστικών φυλλαδίων.

Πρόκειται για ένα «πακέτο» πολλών τρισεκατομμυρίωνδραχμών. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο ο προϋπολογισμός της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004» ανέρχεται - με τα μέχρι στιγμής δεδομένα - στα 544 δισ. δραχμές. Ομως, αυτός ο προϋπολογισμός αφορά μόνο την οργάνωση των αγώνων και όχι τα Ολυμπιακά έργα και τη δημιουργία των κατάλληλων υποδομών για τη διεξαγωγή τους.

Το χρονικό διάστημα Σεπτέμβρης 1997 - Απρίλης 2000 ήταν ένα διάστημα με αρκετές επιχειρηματικές και πολιτικές συγκρούσεις που αφορούν το θέμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο αγώνας δρόμου των οικονομικών συμφερόντων διεξάγεται μέσω των πολιτικών τους εκπροσώπων. Συγκεκριμένα:

• Το Φλεβάρη 1998 ξέσπασε η πρώτη διαμάχη, μέσω επιστολών, μεταξύ Βενιζέλου (τότε υπουργός Πολιτισμού) - Λαλιώτη - Βερελή(τότε υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ) για το ποια από τα συμφέροντα που εξυπηρετεί ο καθένας θα έχει το πάνω χέρι στην εκτέλεση των Ολυμπιακών έργων.
• Το Γενάρη 2000 ο Κ. Λαλιώτης αναλαμβάνει την αρμοδιότητα κατασκευής των Ολυμπιακών έργων. Την ίδια χρονική περίοδο ο Γ. Βασιλακόπουλος, πρώην γενικός γραμματέας Αθλητισμού του ΠΑΣΟΚ, καταγγέλλει «διασπάθιση δημοσίου χρήματος» και «πλιάτσικο» στην υπόθεση των Ολυμπιακών Αγώνων.
• Αμέσως μετά τις εκλογές του Απρίλη και με αφορμή τις δηλώσεις Σάμαρανκ, ο υπουργός Πολιτισμού Θ. Πάγκαλος - παλιός φίλος του υποψήφιου διαδόχου για την προεδρία της ΔΟΕ, Ζ. Ρογκ - εμφανίζεται ως ο κυρίαρχος των Αγώνων.

«Μια προσωπικότητα της εμβέλειας του κ. Πάγκαλου μπορεί να εξασφαλίσει το συντονισμό όλων των συναρμόδιων υπουργείων». Αυτή η δήλωση του Ζ. Ρογκ, προέδρου της Συντονιστικής Επιτροπής της ΔΟΕ για την Ολυμπιάδα του 2004, σφράγισε τον κύκλο των πολιτικών συγκρούσεων που αφορά το θέμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Φαίνεται πως η κυβέρνηση έλαβε το μήνυμα της ΔΟΕ. Το κατάλληλο πρόσωπο που θα πάρει τις κατάλληλες αποφάσεις βρέθηκε και οι πολυεθνικές μπορούν να είναι ήσυχες ότι όλα θα πάνε καλά.