Πάσχα είναι σήμερα και ό,τι θέλουμε κάνουμε. Φάγαμε, ήπιαμε, τσουγκρίσαμε τα αυγά, φιληθήκαμε, ευχηθήκαμε, τι άλλο, να είμαστε και του χρόνου καλά. Πάσχα είναι σήμερα, ένα Πάσχα σαν όλα τα άλλα που έχουμε περάσει. Ενα Πάσχα λαμπρό, χαρωπό και κάποιες στιγμές, όπως όλες οι γιορτές, μελαγχολικό, μια και ο νους άθελα πηγαίνει σε «ιδανικές φωνές», που πια δεν ακούμε. Μια ατέλειωτη διαφορετική Κυριακή η σημερινή είναι. Και αν κουραστήκαμε από την πολλή συναναστροφή και αν κάποια στιγμή νιώσουμε ότι επιθυμούμε να αποσυρθούμε και σε άλλους κόσμους να χαθούμε, τότε σας προτείνουμε ένα θαυμάσιο βιβλίο, το εξαιρετικό ιστορικό πόνημα του Ζακ Ατταλί: «1492 Από το Μεσαίωνα στην Αναγέννηση» (Εκδόσεις «Νέα Σύνορα»).

Ο,τι γνώμη και αν έχετε για τον οικονομολόγο και πρώην σύμβουλο του Προέδρου Μιτεράν και πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκροτήσεως και Αναπτύξεως δεν έχει και δε θα πρέπει να έχει καμιά σχέση με τον συγγραφέα Ατταλί, ο οποίος πραγματικά κατάφερε να συγγράψει ένα σύντομο σχετικά και τολμηρό βιβλίο, ένα βιβλίο με χιούμορ που αναφέρεται σε σκοτεινές εποχές.

«1492» λοιπόν, είναι η χρονιά που τρεις καραβέλες θα βρεθούν μπροστά σε μια νέα ήπειρο. Είναι η εποχή που καταρρέει το τελευταίο ισλαμικό βασίλειο στην Ευρώπη, είναι η χρονιά που οι Εβραίοι διώχνονται και διώκονται από την Ισπανία, είναι η χρονιά που ένας Βοργίας εκλέγεται Πάπας. Είναι η χρονιά που στη Γένοβα κόβεται η πρώτη λίρα, είναι η χρονιά που ανακαλύπτεται η σοκολάτα, ο καπνός, το καλαμπόκι και η πατάτα. Είναι η εποχή που η Γενεύη ανακαλύπτει τη σύφιλη, ενώ στο Βατικανό αποτολμάται η πρώτη μετάγγιση αίματος. Στη Νυρεμβέργη ο Μάρτιν Μπέχαϊμ κατασκευάζει το πρώτο ομοίωμα της υδρογείου σφαίρας. Είναι επίσης η χρονιά που "ανακαλύπτεται" η δημοκρατία και η εργατική τάξη και θεμελιώνονται οι οραματισμοί για το νέο άνθρωπο. Η Ευρώπη, δουλωμένη από διάφορους αφέντες, καθώς καταρρέει το δυτικό τμήμα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, λαγοκοιμάται χίλια περίπου χρόνια, ώσπου το 1492, μέσα από παιχνίδια της τύχης, ξυπνά και παραμερίζει ό,τι την κρατά αιχμάλωτη. Και ξεχύνεται για να κατακτήσει τον κόσμο σφάζοντας όσους λαούς δημιουργούν εμπόδια στο διάβα της, οικειοποιούμενη τα πλούτη τους, κλέβοντας τα ονόματα, το παρελθόν και την ιστορία τους. Το 1492 είναι μια χρονιά σημαδιακή, είναι μια χρονιά που οι έρημοι οι Ινδιάνοι δεν ξέρουν τι τους επιφυλάσσει η ατυχία, η φιλοδοξία και ασχημία των κατακτητών.

Σήμερα, που είμαστε στο 2000, ας ρίξουμε μια ματιά στο μακρινό 1492. Ο Ζακ Ατταλί θα μας ξεναγήσει με τρόπο ευχάριστο σε αυτήν την παράξενη, αλλά ενδιαφέρουσα εποχή.