Μια γεύση ανικανοποίητου, μια γεύση από ένα καλοκαίρι που δεν έζησα, έχω σήμερα. Πικρή γεύση. Πάει, δηλαδή πέρασε, αυτό ήταν; Οχι, δε γίνεται, να παραταθεί πρέπει, με κάθε τρόπο. Ανομο και έννομο. Ανομη, άραγε, να 'ναι η φαντασία; Πάμε ένα ταξίδι μακρινό; Πάμε σε μέρη, που μονάχα σε καρτ ποστάλ ή στον κινηματογράφο βλέπουμε; Πού χρόνος, πού χρήματα; Δε θέλω απαισιοδοξίες. Θα βρούμε τρόπο να φτάσουμε ως εκεί. Λέω να κάνω μια κρέμα Μάνγκο και να μεταφερθώ άκοπα και ανέξοδα σε κάποιο από αυτά τα νησιά. Στη μέση του πουθενά, με τα πράσινα κρυσταλλένια νερά και με τους κοκκοφοίνικες και τα μάνγκο στη στεριά. Πάμε;

Το εισιτήριό μας κοστίζει: Χίλια γραμμάρια από φρέσκο χυμό από ώριμο μάνγκο, διακόσια γραμμάρια ζάχαρη άχνη, ένα χυμό λεμόνι, επτά φύλλα ζελατίνας, πεντακόσια γραμμάρια κρέμα γάλακτος χτυπημένη και τρία ασπράδια αυγών. Θα λιώσουμε τα φύλλα στο ζεστό νερό, αφού προηγουμένως τα έχουμε μαλακώσει σε κρύο. Ρίχνουμε λίγο από το χυμό των μάνγκο, ανακατεύουμε γρήγορα και αδειάζουμε το μείγμα ζελατίνης μέσα στον υπόλοιπο χυμό, μαζί με εκατόν πενήντα γραμμάρια από τη ζάχαρη. Συνεχίζουμε, ανακατεύουμε και ρίχνουμε το χυμό από το λεμόνι. Αφήνουμε να πήξει, χωρίς να παγώσει, και ρίχνουμε την κρέμα γάλακτος. Στο τέλος, χτυπάμε μαρέγκα τα ασπράδια μαζί με την υπόλοιπη ζάχαρη και ανακατεύουμε με το μάνγκο. Σερβίρουμε σε ατομικές φόρμες ή σε μια μεγάλη και το αφήνουμε στο ψυγείο για 2 ώρες τουλάχιστον. Το ξεφορμάρουμε με τη βοήθεια ζεστού νερού και σερβίρουμε με μαύρα σταφύλια. Με την πρώτη κιόλας κουταλιά, ζαλίστηκα από την ευωδιά, από την όμορφη γεύση και από τον τροπικό ήλιο.