Κυριακή 5 Σεπτέμβρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ποιοι κέρδισαν

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η «Αλφα Μπανκ», όπως είναι γνωστό, είναι «μεγάλος χορηγός» των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Επομένως, τα όσα λέει, σχετικά με αυτούς, έχουν, υποτίθεται, ένα στοιχείο εγκυρότητας. Το λέμε αυτό, γιατί υπολογίζει - όπως διαβάσαμε στο τελευταίο εβδομαδιαίο δελτίο της - ότι το οικονομικό όφελος της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων για τη χώρα ανέρχεται στα 9 δισ. ευρώ (3 και κάτι τρισ. δρχ.), για την περίοδο 2000-2004. Θεωρώντας, λοιπόν, τον υπολογισμό αυτό έγκυρο και επειδή οι εργαζόμενοι και ο λαός, την περίοδο αυτή, δεν έβαλαν τίποτε το «ολυμπιακό» στην τσέπη τους, αντίθετα πλήρωσαν πολύμορφα τις πανάκριβες εγκαταστάσεις και έργα, δικαιούμαστε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως το προαναφερόμενο, τεράστιο ποσό είναι ενδεικτικό των όσων κέρδισε η πλουτοκρατία στο διάστημα αυτό.

Αλλωστε, μια ακόμη απόδειξη της ορθότητας του συλλογισμού μας, είναι και η ολοσέλιδη διαφήμιση της «Αλφα Μπανκ», που δημοσιεύεται σήμερα σε πολλές εφημερίδες. Οταν αποκομίζεις τέτοια κέρδη, λες ένα «ευχαριστώ». Το επιβάλλουν οι στοιχειώδεις κανόνες της ευγένειας...

Προς οικοπεδοποίηση

Ο «Ριζοσπάστης» έχει πάμπολλες φορές ασχοληθεί με το θέμα του χώρου του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό και της αξιοποίησής του. Για παράδειγμα, είχε αποκαλύψει τα πραγματικά σχέδια οικοπεδοποίησης και ξεπουλήματος του χώρου, όταν η απελθούσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μίλαγε για «εθνικό πάρκο», το μεγαλύτερο στην Ευρώπη, κλπ. Από τότε, βέβαια, έχουν γίνει πολλά και διάφορα. Στο χώρο του Ελληνικού τοποθετήθηκαν μια σειρά αθλητικές εγκαταστάσεις για τους Ολυμπιακούς Αγώνες (κλειστά γυμναστήρια, στάδιο χόκεϊ, κανόε - καγιάκ, κλπ.), ενώ, απ' ό,τι διαβάζουμε και πριν καλά καλά τελειώσουν οι Αγώνες, ξεδιπλώνεται έντονο το ενδιαφέρον επιχειρήσεων αξιοποίησης ακινήτων και μεγαλοκατασκευαστικών εταιριών (ακόμη και μεγάλων αλυσίδων λιανικής πώλησης του εξωτερικού), για «το πλέον προνομιούχο οικόπεδο της Αττικής» των 5.500 περίπου στρεμμάτων.

Και μπορεί οι νυν κυβερνώντες να ισχυρίζονται, δημόσια, ότι «το θέμα δεν είναι του παρόντος», αλλά η πρόσφατη δήλωση της δημάρχου Αθηναίων, Ντ. Μπακογιάννη, περί οικοπεδοποίησης τμήματος της έκτασης, δεν πρέπει να αφήνει την παραμικρή αμφιβολία για τα κυοφορούμενα σχέδια.

Το αντικείμενο του «πολέμου»

Η επίσημη έναρξη του «πολέμου» έγινε τις προάλλες, όταν ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γ. Ορφανός, δήλωσε, ότι η ολυμπιακή προετοιμασία των Ελλήνων αθλητών κόστισε το τεράστιο ποσό των 250 εκατ. ευρώ (85 δισεκ. δραχμές). Αμέσως, οι εκπρόσωποι της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, του ΣΕΓΑΣ και Ομοσπονδιών αμφισβήτησαν το ποσό αυτό, κάνοντας λόγο, για υποπολλαπλάσιο κόστος (γύρω στα 17 δισεκ. δρχ.). Ακολούθησε η μη ανανέωση των συμβολαίων των ομοσπονδιακών προπονητών από την ελεγχόμενη από το ΠΑΣΟΚ Κολυμβητική Ομοσπονδία (ΚΟΕ), λόγω έλλειψης χρημάτων, οι σχετικές ανταλλαγές «φιλοφρονήσεων» με τον υφυπουργό και οι διοχετευόμενες από την κυβέρνηση ειδήσεις, ότι θα προχωρήσει άμεσα στον οικονομικό έλεγχο όλων των αθλητικών ομοσπονδιών και στη χρονική μετάθεση των επικείμενων εκλογών σ' αυτές.

Και, βέβαια, οι πάντες παραδέχονται - με τον έναν ή άλλον τρόπο - ότι το πραγματικό αντικείμενο της διαμάχης βρίσκεται στον έλεγχο των αθλητικών ομοσπονδιών και του ΣΕΓΑΣ, μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αλλά, δεν είναι μόνον αυτό. Είναι και τα τεράστια ποσά της κρατικής χρηματοδότησης, που διαχειρίζεται το πολιτικό και αθλητικό κατεστημένο της χώρας και τα οποία ξεπερνούν ετησίως τα 220 εκατ. ευρώ (75 δισεκ. δραχμές). Σε ό,τι αφορά στα πραγματικά προβλήματα, από το ντόπινγκ και την εμπορευματοποίηση, μέχρι το αντιδημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο και τον υποβαθμιζόμενο συνεχώς ερασιτεχνικό αθλητισμό, δεν έχουν καμιά ουσιαστική διαφορά και τα χρησιμοποιούν απλά και μόνο ως προσχήματα...

Η διαφορά...

Είναι γνωστό σε όλους ότι ο τομέας του Πολιτισμού αποτελεί το φτωχό και παραμερισμένο συγγενή των εκάστοτε κρατικών προϋπολογισμών, είτε με κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, είτε με της ΝΔ. Η συμμετοχή του υπουργείου Πολιτισμού - μαζί με το υφυπουργείο Αθλητισμού - στο συνολικό προϋπολογισμό του κράτους δεν ξεπέρασε ποτέ το 0,7%. Το ίδιο συμβαίνει και τα τελευταία χρόνια, παρά το γεγονός πως η χώρα μας είχε αναλάβει την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων (τα απαραίτητα για τα έργα υποδομής, κλπ., χρήματα, δόθηκαν από άλλα κονδύλια). Με μια ...μικρή διαφορά, όμως. Από το 2001 και μετά, με νόμο που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ, ο υπουργός Πολιτισμού και ο υφυπουργός Αθλητισμού διαχειρίζονται και τα κέρδη του ΟΠΑΠ, με τα οποία επιχορηγούνται τα αθλητικά σωματεία. Και, μάλιστα, διαχειρίζονται τα ποσά αυτά, χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο, αφού δεν εγγράφονται καν στον κρατικό προϋπολογισμό. Προσθέστε, τώρα, σε όλ' αυτά και το γεγονός πως τα τελευταία ποσά είναι ετησίως περίπου όσα και ο συνολικός προϋπολογισμός του υπουργείου Πολιτισμού και τότε μπορείτε να καταλάβετε ακόμη καλύτερα τον «αθλητικό πόλεμο» που έχει ξεσπάσει τελευταία...

Πουλήστε τούρκικο λάδι για ελληνικό!

Κάτι παραπάνω κι από «ωμός» λαδέμπορας αποδεικνύεται ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ Τζ. Καραμίχας... Εφτασε σε σημείο να καλεί τους ελαιοπαραγωγούς της Λέσβου να αναμειγνύουν το τούρκικο λάδι με το ελληνικό και να το πουλούν στη συνέχεια ως ελληνικό! Σε συνέντευξή του στα τοπικά ΜΜΕ της Λέσβου ο κ. Καραμίχας δήλωσε ανάμεσα σε άλλα: «Το δίλημμα στο οποίο βρισκόμαστε είναι αν θα πρέπει εμείς ως χώρα να προωθήσουμε και το λάδι της Τουρκίας (αναμειγνύοντάς το με το δικό μας) ή θα αφήσουμε το χρόνο να κυλήσει κι έτσι να βλέπουμε τους Τούρκους να πουλούν το δικό μας λάδι στις διεθνείς αγορές». Κι όπως φαίνεται, ο κ. Καραμίχας το είπε τούτο μετά λόγου γνώσεως, αφού συνεχίζοντας σημείωσε: «Αυτό που λέω δεν είναι πολύ προοδευτικό, αλλά έτσι είναι η ζωή». Τι να πει κανείς εδώ! Φαίνεται πως ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ φιλοδοξεί να γίνει και πρόεδρος της λαδο-νοθείας, αρχίζοντας με τούρκικο λάδι...

ΒΙΒΛΙΟ
Ο Μαρξ για τον Επίκουρο

Οσο κι αν ξένοι και ντόπιοι αντίπαλοι του μαρξισμού και του σοσιαλισμού ευελπιστούσαν για το «τέλος της Ιστορίας» και των «παραδοσιακών ιδεολογιών», προσπαθώντας να μας πείσουν ότι «έβγαλε βρώμα η Ιστορία ότι ξοφλήσαμε», ματαιοπόνησαν. Η διαλεκτική κίνηση της Ιστορίας συνεχίστηκε και θα συνεχίζεται, γιατί από τον άνθρωπο δε θα εκλείψουν τα «αισθήματα», που εξέφρασε το 1836, στο ομότιτλο ποίημά του, ο νεαρός φοιτητής Κάρολος Μαρξ: «Δε θα γαληνέψω ποτέ/ Να επιταχύνω πρέπει πάντοτε χωρίς σταματημό/ (...)Ας τη ρισκάρουμε λοιπόν την ύπαρξή μας,/ Χωρίς ανάπαυση κι ακούραστα./ Οχι μουντοί και σκυθρωποί μες στη σιωπή, Χωρίς λαχτάρα ή δράση./ Οχι κλεισμένοι στο εγώ μας,/ Γονατισμένοι κάτω απ' του πόνου το ζυγό,/ Ετσι που πόθος, όνειρο και πράξη/ Για μας να μείνουν στο κενό». Το μαρξικό έργο δε θα πάψει, ποτέ, να ελκύει και να απασχολεί κάθε ανυπότακτη, προοδευτική σκέψη και να εμπνέει τις μέλλουσες, κοινωνικά οραματικές «μεγάλες αφηγήσεις». Αυτή την πίστη αντανακλά το χρησιμότατο δοκίμιο του καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου Αλέξανδρου Α. Χρύση «Ο Μαρξ της εξέγερσης στον κήπο του Επίκουρου» (εκδόσεις Γκοβόστη).

Θαυμαστής του μαρξικού έργου, ο Α. Χρύσης εικοσιπεντάχρονος, το 1983 πρωτοδιάβασε τη διατριβή του εικοσάχρονου φοιτητή Κ. Μαρξ, με τίτλο «Διαφορά της δημοκρίτειας και επικούρειας φυσικής φιλοσοφίας», με την οποία το 1841, ανακηρύχτηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Βερολίνου. Στη διατριβή του ο Μαρξ, αντιπαρατιθέμενος στη χεγκελιανή φιλοσοφία, υπερασπιζόμενος (σε αντίθεση με τη δημοκρίτεια), τη θεωρία του Επίκουρου για την «υλικότητα» του ατόμου, την αυτοσυνείδητη κίνηση και Αρνηση των αποκλινόντων ατόμων, με την οποία «σπάζουν τα δεσμά της ειμαρμένης», ο Μαρξ «θεμελίωσε» τη δική του φιλοσοφία της αυτοσυνειδησίας, η οποία έγινε ο «κήρυκας» της ταξικής απόκλισης, εξέγερσης και επανάστασης. Πέρσι, ο Α. Χρύσης, θεωρώντας ότι «η γη κινείται» και ότι αυτό το νεανικό, σχεδόν, άγνωστο, έργο του Μαρξ μπορεί να καταστεί «αντικείμενο προβληματισμού και διαλόγου», «μια ιδεολογική παρέμβαση στη σημερινή ιστορική συγκυρία», έγραψε αυτή την επιστημονικής φύσης, αλλά με «ποιητική» αίσθηση και θέρμη ψυχής, μελέτη. «Ποιητική» θέρμη, γιατί πιστεύει, όπως ο ρομαντικός ποιητής Σίλλερ, τον οποίο θαύμαζε ο Μαρξ, ότι «ο δρόμος για την ανατολή του νέου κόσμου δε φθάνει απευθείας στο νου, περνά προηγουμένως από την καρδιά, απαιτεί την καλλιέργεια μιας βαθύτερης και λεπτότερης αίσθησης από την πλευρά του ανθρώπου».


Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

ΠΡΟΣΩΠΟ
Μπράνκο Τσερβενκόφσκι

Γρηγοριάδης Κώστας

«Τα δημοψηφίσματα είναι ένας από τους πιο δημοκρατικούς τρόπους έκφρασης της βούλησης των πολιτών... Απ' αυτή την άποψη, ίσως δεν είναι κακό οι πολίτες να έχουν την ευκαιρία έκφρασης της γνώμης τους σε ένα σημαντικό ζήτημα όπως το σχέδιο νόμου για την αποκέντρωση της τοπικής αυτοδιοίκησης» έλεγε τις προάλλες ο Πρόεδρος της ΠΓΔΜ, Μπράνκο Τσερβενκόφσκι. Ομως, η μετριοπάθεια και η φαινομενική (τουλάχιστον) ψυχραιμία του προέδρου είναι προπέτασμα καπνού στις ανησυχίες που εκφράζονται, εντός και εκτός Σκοπίων, με αφορμή τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στις 7 Νοέμβρη για την τύχη νομοσχεδίου που αφορά την ενίσχυση δικαιωμάτων της αλβανικής μειονότητας...

Ο κίνδυνος επερχόμενης κρίσης είναι ορατός. Οχι, βεβαίως, επειδή θα διεξαχθεί το δημοψήφισμα, το οποίο θα μποϊκοτάρει η κυβερνώσα συμμαχία Σοσιαλδημοκρατών, Φιλελεύθερων και «Δημοκρατικού Κόμματος Ολοκλήρωσης» ώστε να ακυρωθεί ανεξαρτήτως αποτελέσματος.... Αλλά κυρίως γιατί ο νυν πρόεδρος (πρώην πρωθυπουργός - πρόεδρος της Σοσιαλδημοκρατικής Ενωσης) φέρει και αυτός ευθύνες για το γεγονός πως τα βασικά προβλήματα του λαού (Σλαβομακεδόνων και Αλβανών...) για εργασία και αξιοπρεπή ζωή παραμένουν ανεπίλυτα.

Σίγουρα, ένα δημοψήφισμα δεν αρκεί για να φέρει «καταστροφή». Τι γίνεται, όμως, όταν μία κυβέρνηση έχει στηρίξει την πολιτική της στην εξυπηρέτηση του «στόχου ένταξης» σε ΝΑΤΟ και ΕΕ; Τι γίνεται όταν ταυτίζεται με την κατά γράμμα εφαρμογή της συμφωνίας της Οχρίδας (έμπνευσης ΗΠΑ - ΕΕ) η οποία προσωρινώς (αλλά όχι μόνιμα...) τερμάτισε τις συγκρούσεις στρατού - αυτονομιστών το 2001;


Δ.ΟΡΦ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ