--Τούτες τις μέρες συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από τη μεταπολίτευση. Τι έδωσε η περίοδος αυτή, παίρνοντας υπόψη τις προσδοκίες και τις ανάγκες του λαού και της νεολαίας της χώρας μας;

-- Δ.Α.: Αυτή η περίοδος έδωσε οπωσδήποτε ορισμένες νίκες, κατακτήσεις στο λαό και το κίνημά του, δεν εκπλήρωσε όμως πλέρια τις ελπίδες και τους πόθους του ελληνικού λαού. Μέσα στην περίοδο των τριάντα χρόνων που μεσολάβησαν από την πτώση της δικτατορίας, ο ελληνικός λαός και το επαναστατικό κίνημα της χώρας μας έχει αποκτήσει μια μεγαλύτερη πείρα από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης και τη δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Θα μπορούσαμε μέσα σ' αυτά τα τριάντα χρόνια να εξετάσουμε τέσσερα κατά βάση ζητήματα που δίνουν το στίγμα της πορείας του λαϊκού και γενικότερα του επαναστατικού κινήματος στη χώρα μας.

Πρώτον: Πριν τριάντα χρόνια, όπως είναι γνωστό, η πτώση της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας αποτέλεσε νίκη του ελληνικού λαού, άνοιξε δυνατότητες για την ανάπτυξη της πάλης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Η πτώση της χούντας ήταν αποτέλεσμα της ασίγαστης αντίστασης του ελληνικού λαού με κορυφαίο σημείο τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η διεθνής αλληλεγγύη. Στις 23 Ιούλη του 1974 το στρατιωτικοφασιστικό καθεστώς κάτω από το βάρος και της προδοσίας της Κύπρου κατέρρευσε.

Δεύτερο: Καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της αντιδικτατορικής πάλης έπαιξε η δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, οι φίλοι και οι οπαδοί του Κόμματος, στις φυλακές και τις εξορίες, οι πολιτικοί πρόσφυγες στις σοσιαλιστικές χώρες, η οικοδόμηση κομματικών οργανώσεων και οργανώσεων βάσης της ΚΝΕ μέσα σε δύσκολες συνθήκες συνεχών διώξεων, η διάδοση του παράνομου «Ριζοσπάστη» και του «Οδηγητή», ο ραδιοφωνικός σταθμός της «Φωνής της Αλήθειας», αναδείχτηκαν σε εμψυχωτές της πάλης ενάντια στη δικτατορία και την αμερικανοκρατία. Το Κόμμα μας εκείνη την περίοδο ταυτόχρονα επιδίωκε την κοινή δράση των αντιδικτατορικών δυνάμεων βάζοντας σαν άμεσο ζήτημα την ανατροπή της δικτατορίας και το άνοιγμα του δρόμου για να δεχτεί πλήγματα, να αποδυναμωθεί, να καταργηθεί η εξουσία του καθεστώτος των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού. Ταυτόχρονα, δηλαδή, με την πάλη ενάντια στη δικτατορία επιδιώκαμε η πτώση της να ανοίξει το δρόμο για γενικότερες αλλαγές και όχι απλά να φύγει η δικτατορία και να επανέλθουμε στο αστικό καθεστώς της προδικτατορικής περιόδου. Η προσπάθεια αυτή του Κόμματος δε βρήκε ανταπόκριση από άλλες αντιστασιακές οργανώσεις. Αυτές οι δυνάμεις έβαζαν πάνω απ' όλα τα δικά τους στενά ταξικά συμφέροντα. Στην ίδια δε περίοδο αρνητικό ρόλο έπαιζαν οι διασπαστές του Κομμουνιστικού Κόμματος, οι γνωστοί αναθεωρητές που έφταναν εκείνη την περίοδο μέχρι τη λεγόμενη πολιτικοποίηση του χουντικού καθεστώτος.

Τρίτο: Με την πτώση της δικτατορίας, δε στάθηκε δυνατό να δοθεί ριζική αλλαγή υπέρ του λαού γιατί το ΚΚΕ, η εργατική τάξη, το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα γενικότερα δεν ήταν στον απαιτούμενα βαθμό ισχυρά και οργανωμένα, ώστε να επιβάλλουν ριζοσπαστική λύση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Στην εξουσία, λοιπόν, με την πτώση της δικτατορίας ήρθε ένας συνασπισμός αστικών κομμάτων και δυνάμεων που εξέφρασε ένα συμβιβασμό ανάμεσα στις χουντικές δυνάμεις, τους Αμερικανούς, άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τον αστικό πολιτικό κόσμο. Η στρατηγική δηλαδή της άρχουσας τάξης ήταν να υπάρξει μια τέτοια μετάβαση, έτσι ώστε να μη θιγούν γενικότερα τα συμφέροντα των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού. Αυτός ο περιορισμένος χαρακτήρας της αλλαγής τότε έφερε τη σφραγίδα του και στη συνέχεια. Αυτή τη σφραγίδα είχε και η πολιτική μετέπειτα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που στην ουσία μπλόκαραν το ριζοσπαστισμό που είχαν αποκτήσει οι μάζες με την πτώση της δικτατορίας.

Τέταρτο: Το ΚΚΕ στις συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά την πτώση της δικτατορίας συνέχισε την αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική πάλη. Αυτός ο αγώνας για τα προβλήματα και τη λύση τους, μαζί με το βάθεμα του αντιιμπεριαλιστικού χαρακτήρα των αγώνων, έδωσε κατακτήσεις. Αρκετές απ' αυτές σήμερα παίρνονται πίσω μετά και τις ανατροπές στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Κατά συνέπεια, η όλη περίοδος που εξετάζουμε δίνει μια τεράστια πείρα που υποδηλώνει ότι ο αγώνας για την απαλλαγή από το καθεστώς και την εξουσία των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, δηλαδή του κεφαλαίου, παραμένει επίκαιρος. Τα οικονομικά, δημοκρατικά, κοινωνικά δικαιώματα της εργατικής τάξης και του λαού που καθημερινά καταπατούνται, ιδανικά και αξίες που ενέπνευσαν την αντιδικτατορική πάλη ζητούν δικαίωση και εκπλήρωση.

-- Πολύ νερό κύλησε στ' αυλάκι από το 1974, αλλά τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα του λαού - όπως σημειώσατε κι εσείς - παραμένουν άλυτα και πολλά απ' αυτά οξύνονται. Σε ποιους κυρίως παράγοντες οφείλεται το γεγονός αυτό;

-- Δ.Α.: Πράγματι όλα τα προβλήματα οξύνονται και κατακτήσεις παίρνονται πίσω. Ποιοι παράγοντες συντελούν σ' αυτό. Καταρχήν το ίδιο το καθεστώς της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης που οδηγεί στη φτώχεια, παίρνει πίσω κατακτήσεις, περιορίζει δικαιώματα, που οδηγεί σε πολέμους βλέπε κατοχή στο Ιράκ, η κατάσταση στο Κυπριακό κ.α., είναι η πολιτική που διαιωνίζει τα συμφέροντα αυτού του καθεστώτος, η πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ. Είναι η πολιτική που απορρέει από την ΕΕ και ταυτόχρονα σ' αυτή την κατάσταση συμβάλλει φυσικά ο δυσμενής συσχετισμός δύναμης που υπάρχει σε παγκόσμιο επίπεδο και στη χώρα μας και που φυσικά σηματοδοτήθηκε από τις ανατροπές στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.

-- Πώς βλέπει σήμερα το ΚΚΕ την αντιμετώπιση αυτών των παραγόντων;

-- Δ.Α.: Η μόνη απάντηση στις σημερινές συνθήκες είναι να ανέβει η πάλη της εργατικής τάξης σε συμμαχία με τη φτωχή αγροτιά, τα πιο λαϊκά μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού, μαζί με τη νεολαία, τις γυναίκες, όλα τα καταπιεζόμενα στρώματα, να συγκροτούνται μέτωπα πάλης και να βαθαίνει ο αντιμονοπωλιακός και αντιιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της πάλης. Αμεσος στόχος και επιδίωξή μας είναι να συγκροτηθεί το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο Πάλης, γιατί είναι η μόνη άμεση απάντηση και λύση στη σημερινή κατάσταση όπως αυτή έχει διαμορφωθεί. Είναι ώριμο και αναγκαίο να δρομολογηθούν μέτρα σε επίπεδο οικονομίας, ώστε να ικανοποιούνται λαϊκές ανάγκες. Υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση της καπιταλιστικής παραγωγής. Είναι ώριμο να φύγει από τη μέση το εμπόδιο της μεγάλης καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, να κοινωνικοποιηθούν μεγάλες επιχειρήσεις να γίνουν λαϊκή περιουσία κι αυτό μπορεί να το εξασφαλίσει μόνο η λαϊκή εξουσία, η εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, ώστε ο παραγόμενος πλούτος να ανήκει σ' αυτούς που τον παράγουν.

-- Οι πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις αποτέλεσαν μια δοκιμασία της πολιτικής αυτής. Ποιες είναι οι σχετικές εμπειρίες και εκτιμήσεις;

-- Δ.Α.: Επιγραμματικά, και οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις σηματοδοτούν μια τάση, το ΚΚΕ και η πολιτική του πρόταση να ριζώνει περισσότερο στην εργατική τάξη, να κερδίζει έδαφος η πρόταση για το μέτωπο της λαϊκής συμμαχίας.

Δεν είναι τυχαία η τάση ανόδου στα μεγάλα αστικά κέντρα και ιδιαίτερα στην Αθήνα και όλες τις πρωτεύουσες νομών. Πράγμα που είναι θετικό όχι μόνο για το Κόμμα αλλά γενικότερα για το λαό. Ενα δεύτερο είναι ότι μέσα από την καθημερινή πάλη και τις εκλογές ένας κόσμος που σκέφτεται πιο ριζοσπαστικά, που προσδιορίζεται ως αριστερός κόσμος αρχίζει να επανασυσπειρώνεται γύρω από την πρόταση του ΚΚΕ και το Κόμμα μας και μάλιστα αυτό το γεγονός εάν συνυπολογιστεί με το πλήγμα που δέχτηκε ο οπορτουνισμός δηλαδή η ηγεσία του Συνασπισμού, είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο. Επίσης, προσεγγίζει την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ ένας απλός κόσμος και από άλλους χώρους και αυτή η προσέγγιση δημιουργεί δυνατότητες να γίνεται πιο διακριτός ένας ριζοσπαστικός πόλος με αντιμονοπωλιακά, αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά που αρχίζει πλέον να διαμορφώνεται στη χώρα μας και ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα. Είναι ένα βήμα μπροστά που δείχνει τις δυνατότητες, αλλά και την αναγκαιότητα να γίνουν πιο αποφασιστικά βήματα στην κατεύθυνση της υπόθεσης του λαϊκού μετώπου.

-- Το ζήτημα - κλειδί, δηλαδή, βρίσκεται στο λαϊκό μέτωπο και την αντίστοιχη εξουσία. Πόσο ρεαλιστικό και άμεσο όμως είναι αυτό και, μάλιστα, σε συνθήκες τόσο δυσμενούς διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων;

-- Δ.Α.: Κατά τη γνώμη μας είναι ρεαλιστικό από την άποψη ότι είναι η μόνη πρόταση που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και γενικότερα των λαϊκών στρωμάτων, ρεαλιστικό δηλαδή είναι ό,τι σήμερα συμφέρει το λαό. Απ' αυτή την άποψη υπάρχει ρεαλιστικότητα και κατά τη γνώμη μας η πρότασή μας για τη συγκρότηση του Μετώπου και οι διεκδικήσεις που απορρέουν απ' αυτή την πρόταση έχουν ρεαλιστικότητα και από την εξής άποψη: Ενώ από τη μια μεριά έχει συγκεντρωθεί ένας τεράστιος πλούτος που έχει παραχθεί από την εργατική τάξη και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, το ύψος των αμοιβών, των μισθών, των συντάξεων, η υγεία, η παιδεία κ.λπ., βρίσκονται σε άθλια κατάσταση. Κατά συνέπεια, υπάρχουν οι δυνατότητες να εξυπηρετηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού μας αλλά αυτό δε συμβαίνει. Αρκετές φορές το ΚΚΕ αποτύπωσε αυτές τις ανάγκες σε συγκεκριμένα αιτήματα που πρόβαλε και κατά τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, όπως το αίτημα για κατώτερο μισθό 1.100 ευρώ, για κατώτατη σύνταξη 880 ευρώ, δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία κ.λπ. Το κύριο ζήτημα είναι ότι πρέπει να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης, να ενισχυθεί περαιτέρω το ΚΚΕ, να κερδίσει έδαφος η πρότασή του για το λαϊκό μέτωπο, ώστε να γίνει και πράξη. Ετσι εμείς εννοούμε τη ρεαλιστικότητα και πίσω απ' αυτή τη γραμμή δεν υπάρχει ελπίδα η εργατική τάξη και ο λαός να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους και να χειραφετηθούν αλλά ούτε ελπίδα για αποφασιστική αντίσταση στα αντιλαϊκά μέτρα που έρχονται.

-- Στη βάση όσων αναφέρατε προηγούμενα, σε ποια ζητήματα εκτιμάτε ότι πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή του το Κόμμα και γιατί;

-- Δ.Α.: Κύρια προσοχή πρέπει να δώσουμε στην προσπάθεια να βαθαίνει η πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, ο προσανατολισμός αυτός του εργατικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος και ιδιαίτερα η μεγάλη προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε είναι ως Κόμμα να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας ώστε συνολικά να πρωτοστατήσουμε στην οργάνωση των μαζών. Δηλαδή, να οργανωθούν στα ταξικά συνδικάτα, στους μαζικούς φορείς, να ενισχυθούν περισσότερο οι ριζοσπαστικές συσπειρώσεις που έχουν ήδη συγκροτηθεί, ιδιαίτερα το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η συσπείρωση για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες, οι επιτροπές ειρήνης ενάντια στους πολέμους και τον ιμπεριαλισμό. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών είναι ότι πρέπει να ενταθεί στο έπακρο η δουλιά μας σε ό,τι αφορά στην πρότασή μας, με εκλαΐκευση και διάδοσή της. Επιδίωξη και φιλοδοξία μας είναι οι ΚΟΒ να γίνουν οργανωτές, εμψυχωτές μαζών, μαζί με οπαδούς και συμμάχους κι ακόμα καλύτερα και να οργανώνουν και να θέτουν σε κίνηση τις μάζες και να αποκτούν μεγαλύτερη δυναμική οι αγωνιστικές συσπειρώσεις και οι συμμαχίες που προωθούμε για το λαϊκό μέτωπο.