Του Μαραγκού από το «ΕΘΝΟΣ της Κυριακής»

Τι αυτονόητη σύμπτωση κι αυτή στα εξάστηλα για την «εθνική περηφάνια»! Πού να κέρδιζε κιόλας η Εθνική... Τι θα γράφανε τότε; Παρασκευή ...κοντή γιορτή.

Αυτονόητη και η σύμπτωση στα περί του «ευρωσυντάγματος». Οσο κι αν ορισμένοι (ποιος άλλος, η «Αυγή») προσπαθούν να θολώσουν τα νερά μιλώντας για «χλωμό» «ευρωσύνταγμα», λες και θα μπορούσε να ήταν φωτεινό το έκτρωμα.

Κι ως συνήθως, στα ψιλά πάντα οι ειδήσεις:

Για τον πράκτορα, που, ενόψει Ολυμπιακών, επανεμφανίζεται, κραδαίνοντας, τι άλλο; Τις δάφνες του γι' αυτό που ξέραμε, αλλά τώρα ομολογείται.

Για τις ετοιμασίες των ενόπλων να εκδράμουν στο Ιράκ, για να υπερασπιστούν όπως και στην Κορέα ...τα σύνορα της πατρίδας.

Για τις κάμερες, που δε βλέπουν μόνον, αλλά και ακούνε τα μύρια όσα.

Για τη δημοκρατία στη χώρα - «πρότυπο της ελευθερίας».

Στα καθ' ημάς, η ακρίβεια που τσακίζει και απλά διαπιστώνεται ως περίπου αυτονόητο παράλληλο της τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων, αυτής της γιγαντιαίας επιχείρησης των πολυεθνικών, όπου άλλοι κερδίζουν κι άλλοι ...σκούζουν.

Αχ! Αλίμονό του, που 'μαθε να περπατά σκυφτός...

και δόξα τους που μάθανε να περπατούν πάντα ψηλά.

Ολόστητοι «ορθοβαδίζοντες κι ορθοστατούντες»*.

`Η, για να το πούμε αλλιώς: Καιρός να ανοίγουμε και κάνα βιβλίο, γιατί και η ανοχή στην επιχείρηση αποβλάκωσης μέσα απ' τα εξάστηλα έχει τα όριά της.

* Σπονδή στο Βίτσι, στην Κούλα, στο Πλατύ, στα Κουλουκουθούρια, στο Μαλιμάδι... (τόποι εκτός εξάστηλων, ευτυχώς).