Ο απόστρατος στρατηγός Τζέι Γκάρνερ, που προαλειφόταν καιρό ως επικεφαλής της «προσωρινής» κατοχικής διοίκησης, έφθασε στη Βαγδάτη δέκα μέρες μετά την πτώση της. Δεν έμεινε παρά μερικά 24ωρα. Προσπάθησε να συνεννοηθεί με τους φυλάρχους και την, εξ Ουάσιγκτον, «αντιπολίτευση». Κρίθηκε ανεπαρκής, όπως και το κυβερνητικό αμερικανικό σχήμα που τον συνόδευε. Εγκατέλειψαν το Ιράκ λίγες μέρες αργότερα, με ορισμένους να κατηγορούν την Ουάσιγκτον ότι «ήταν εντελώς απροετοίμαστη για την επόμενη μέρα».

Αρχές Μάη, επικεφαλής της κατοχικής διοίκησης αναλαμβάνει ο Πολ Μπρέμερ, συνεργάτης του Κίσινγκερ. Δύο μήνες μετά, παρουσιάζει ένα σχετικά αντιπροσωπευτικό δείγμα των πολιτικών δυνάμεων του Ιράκ (συμπεριλαμβανομένης της «αντιπολίτευσης» του Πενταγώνου) ως Κυβερνητικό Συμβούλιο. Διαλύει τον εναπομείναντα ιρακινό στρατό. Εκπαιδεύει καινούριες δυνάμεις ασφαλείας. Στόχος η ριζική αναδιάρθρωση της «κρατικής δομής». Δεν προβλέπει, όμως, ότι ο ιρακινός λαός δε θα συνεργαστεί.