Ο Πρόεδρος Μπους επιμένει ότι το Ιράκ είναι το «πρότυπο» εκδημοκρατισμού ολόκληρης της Μέσης Ανατολής. Ολο και λιγότεροι μοιάζουν να τον πιστεύουν, όπως και τους «συμμάχους» του, μετά την ολική κατάρρευση και του προσχήματος των όπλων μαζικής καταστροφής. Ενα χρόνο μετά, πληθαίνουν οι φωνές, και εντός ΗΠΑ, που ζητούν τερματισμό της κατοχής και μιλούν για «νέο Βιετνάμ».

Κάποιοι άλλοι, όπως ο Τζέιμς Γούσλεϊ, πρώην διευθυντής της CIA, υποστηρίζουν με περισσή κυνικότητα ότι «πρόκειται για τον 4ο Παγκόσμιο Πόλεμο και ο κύριος εχθρός δεν είναι ο κομμουνισμός, αλλά ο ισλαμιστικός εξτρεμισμός. Σίγουρα θα κρατήσει περισσότερο από τους δύο πρώτους παγκόσμιους πολέμους. Ελπίζω να κρατήσει λιγότερο από τον Τρίτο, κατά του κομμουνισμού, που έγινε γνωστός ως Ψυχρός Πόλεμος».

Το βέβαιο είναι ότι, ελλείψει αντίπαλου δέους, οι, μέχρι πρότινος, «σύμμαχοι» τραβούν ο ένας το χαλί κάτω από τα πόδια του άλλου, αποδεικνύοντας ότι στη διανομή «ζωνών επιρροής» και εκμετάλλευσης των λαών δεν υπάρχουν παρά μόνον ευκαιριακές λυκοφιλίες. Ο χρόνος μένει να δείξει πώς θα καταλήξει αυτός ο, μέχρι στιγμής, «υπόγειος» πόλεμος στους κόλπους των «ισχυρών», με αντίπαλο δέος, πλέον, τους ίδιους τους λαούς και τους αγώνες τους.