Το ΠΑΣΟΚ μάς εμφανίζει ως το άπαν της δημοκρατίας τη συμμετοχή κάποιου σε μια εκλογική διαδικασία. Ομως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι θεωρητικοί του μοντέλου της συμμετοχικής δημοκρατίας παραδέχονται πως ακόμη κι αν ήταν εφικτή η συμμετοχή ολόκληρης της κοινωνίας στη λήψη μιας απόφασης, η δημοκρατία περιορίζεται από το μηχανισμό που θέτει το ερώτημα. Στην προκειμένη περίπτωση της «συμμετοχικής» διαδικασίας της εκλογής του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να παρατηρήσουμε, ο μηχανισμός, όχι μόνο έθεσε το ερώτημα, αλλά έδωσε και την απάντηση. Υπό αυτή την έννοια, η διεύρυνση της βάσης της εκλογής του νέου ηγέτη του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να προβληθεί ως εμπέδωση της δημοκρατίας.

Παρ' όλα αυτά στο ΠΑΣΟΚ όχι μόνο μιλούν για διεύρυνση της εσωκομματικής τους διαδικασίας, αλλά ζητούν και από τ' άλλα κόμματα να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους. Ας θυμηθούμε, όμως, ποιο είναι το κόμμα που θέλει να δώσει μαθήματα δημοκρατικής συμπεριφοράς.

Είναι το κόμμα του οποίου ο πρώην πρόεδρος Κ. Σημίτης καρατόμησε με ένα του νεύμα το γραμματέα του κόμματος (Λαλιώτη).

Είναι το κόμμα του οποίου η διαδοχή συντελέστηκε μέσα στους τέσσερις τοίχους του διαμερίσματος του Κ. Σημίτη στο Κολωνάκι.

Είναι το κόμμα το οποίο βαφτίζει ως μέγιστο επίτευγμα ότι ο ένας και μοναδικός υποψήφιος δεν ήρθε... δεύτερος.

Ε! Πάει πολύ, το κόμμα που ο ιδρυτής του απέλυε το σημερινό πρωθυπουργό σε συνεντεύξεις Τύπου (1995) και που ο σημερινός του πρόεδρος, μεταξύ άλλων εξελέγη από τον Πάχτα, τον Ανθόπουλο, τον Χρυσανθακόπουλο (αλήθεια ο Νεονάκης ψήφισε;), τους οποίους πριν λίγες μέρες τους είχε «καθαρίσει», επαναλαμβάνουμε πάει πολύ, να εμφανίζεται ως ταγός των δημοκρατικών θεσμών...