Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ υπόσχονται να λύσουν τα μεγάλα προβλήματα του ελληνικού λαού, χωρίς να διευκρινίζουν με ποια συγκεκριμένα μέτρα. Για παράδειγμα, όταν τίθεται το ερώτημα στους προέδρους των δύο κομμάτων και άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ποια συγκεκριμένα μέτρα θα πάρετε για τη λύση του Α ή Β προβλήματος, εκείνοι: Πρώτον, υπόσχονται με «νέο ήθος» και «νέο ξεκίνημα» (ο Γ. Παπανδρέου) ή με «νέους κανόνες και πολιτικές» και την «επανίδρυση του κράτους» (ο Κ. Καραμανλής). Δεύτερον, εναποθέτουν τις ελπίδες τους για την επίλυση των χρόνιων προβλημάτων της οικονομίας στους «υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας» και το «νοικοκύρεμα» των δημόσιων οικονομικών (καταπολέμηση φοροδιαφυγής, εισφοροδιαφυγής και σπατάλης). Τρίτον, επικεντρώνουν την πολιτική αντιπαράθεση στο παρελθόν, επιχειρώντας να αποδείξουν ότι ήταν καλύτερη η αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοσε η ΝΔ (στην περίοδο από το 1990 μέχρι το 1993) ή το ΠΑΣΟΚ (από τον Οκτώβρη του 1993 μέχρι σήμερα). Τέταρτον, πλειοδοτούν σε επιμέρους ζητήματα, όπως ποιο από τα δύο κόμματα «θα» δώσει μερικά ευρώ παραπάνω για την αύξηση των συντάξεων πείνας στους απόμαχους της δουλιάς ή για τα επιδόματα ελεημοσύνης (στους εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους, τους άπορους κλπ.).

Αν ήταν να λύνονται τα προβλήματα με ευχές και γενικόλογες υποσχέσεις, ίσως ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος και στην Ελλάδα θα είχαν λυθεί τα περισσότερα από τα παραπάνω προβλήματα που ταλανίζουν τον ελληνικό λαό. Ομως, η ανεργία, η φτώχεια, η υποαπασχόληση, η υπερχρέωση στις τράπεζες, η υπερφορολόγηση των λαϊκών εισοδημάτων, οι υποβαθμισμένες κοινωνικές υπηρεσίες δεν είναι προβλήματα που δημιουργήθηκαν από μόνα τους. Δημιουργήθηκαν με την εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων και πολιτικών, που εξυπηρετούσε κάποιους.

Με βάση, λοιπόν, αυτή την αλήθεια, η αντιμετώπιση των παραπάνω μεγάλων λαϊκών προβλημάτων απαιτεί πολιτικές και πολιτική βούληση για μεγάλες ρήξεις και ανατροπές. Ακόμη και η «κουτσή Μαρία» ξέρει πως δεν είναι δυνατό να λυθεί κανένα πρόβλημα, χωρίς να θιγούν κάποια συμφέροντα. Δε γίνεται, για παράδειγμα, να λύσεις το πρόβλημα της ανεργίας με τη διατήρηση «ελαστικών εργασιακών σχέσεων» (που αξιοποιούνται από τους επιχειρηματίες για να επιδιώκουν τη μεγιστοποίηση των κερδών τους, αγοράζοντας φτηνότερα την εργατική δύναμη) και να τα έχεις καλά και με τους εκμεταλλευτές και με τους εκμεταλλευόμενους. Δε γίνεται, επίσης, να επιδιώκεις σαν κυβέρνηση τη μείωση του πληθωρισμού και να τα έχεις καλά και με τους εργαζόμενους και με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, χωρίς να θιγούν ούτε η αγοραστική δύναμη των μισθών ούτε τα κέρδη. Οπως, επίσης, δε γίνεται να μειώσεις το δημόσιο χρέος και να διατηρείς παράλληλα άθικτα και τα προνόμια του μεγάλου κεφαλαίου και τις κοινωνικές παροχές.

Καθώς η οικονομία λειτουργεί με το νόμο των «συγκοινωνούντων δοχείων», είναι ολοφάνερο πως οι υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για την εφαρμογή μέτρων και πολιτικών που θα είναι στην υπηρεσία και του ΛΑΟΥ και των ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ είναι κάλπικες. Την αλήθεια αυτή τη βεβαιώνει η εμπειρία των τελευταίων 30 ετών, που λέει ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έπαιρναν πίσω στο πολλαπλάσιο τις αυξήσεις μισθών, συντάξεων, επιδομάτων και άλλων κοινωνικών παροχών, που έδιναν (το εκάστοτε κυβερνών κόμμα) παραμονές των εκλογών. Ετσι, για τα λίγα «ψίχουλα» που μοίραζαν προεκλογικά, μέχρι να κερδίσουν τις εκλογές - το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ ζητούσαν μετά τις εκλογές (όποιο από τα δύο κόμματα γινόταν κυβέρνηση) και έπαιρναν πίσω ολόκληρα καρβέλια.

Γι' αυτό όσοι δε θέλουν να υποστούν τις συνέπειες των αντιλαϊκών πολιτικών, που έχουν κάνει ευαγγέλιό τους και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ (καθώς έχουν αποδεχτεί τη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος και αρνούνται να συγκρουστούν με τα μεγάλα συμφέροντα), έχουν την ευκαιρία να τιμωρήσουν τους εκπροσώπους του δικομματισμού ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ στις εκλογές της 7ης Μάρτη. Το κόμμα που πρωτοστάτησε στους αγώνες για μεγάλες πολιτικοοικονομικές ρήξεις, με στόχο την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.