Τρίτη 10 Φλεβάρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Συμμετοχική... χειραγώγηση

Η ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή από το ΠΑΣΟΚ προκειμένου να επικυρωθεί η προειλημμένη απόφαση ανάδειξης του Γιώργου Παπανδρέου σε νέο πρόεδρό του, ήταν σίγουρα ένα καλοστημένο προεκλογικό επικοινωνιακό τρικ. Παρουσιάζεται ως το απαύγασμα της «δημοκρατίας, της συμμετοχής και της ανανέωσης», αλλά επί της ουσίας είναι ο ορισμός της «συμμετοχικής» κοροϊδίας. Και αυτό γιατί μέσα από μια κομματική κινητοποίηση που ενισχύθηκε από μύριους όσους μηχανισμούς, συμπεριλαμβανομένων και των ΜΜΕ, επιχειρείται να περάσει στην κοινή γνώμη ότι κάτι αλλάζει. Οτι ο κόσμος που ψήφισε έχει ουσιαστικό λόγο στη διαμόρφωση της πολιτικής.

Πέρα από τις απόλυτα φυσιολογικές ενστάσεις, όπως ότι ο νέος ηγέτης δε θα λογοδοτεί σε κανέναν και ότι προδιαγράφεται ένα μοντέλο «ενός ανδρός αρχή», υπάρχει το κυριότερο. Η επιδίωξη να γίνει το όλο εγχείρημα δέσμευση, συνενοχή και εν λευκώ εξουσιοδότηση για νέα πιο αντιδραστικά μέτρα υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και της «νέας τάξης». Η όλη διαδικασία επίσης αποτέλεσε έναν ακόμα μηχανισμό χειραγώγησης, πεδίο εκβιασμών και εξαγοράς συνειδήσεων, πράγμα που καταγράφεται έντονα σε διάφορες περιοχές της χώρας.

Το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ που δόθηκε στη δημοσιότητα δεν αφήνει κανένα περιθώριο ότι η εξέλιξη θα είναι σε σαφώς πιο αντιλαϊκή κατεύθυνση. Εκθειάζεται η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που θα συνεχιστούν με μεγαλύτερη ένταση. Σε αυτό χτυπιούνται παραπέρα τα εργατικά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων. Σ' αυτό τορπιλίζεται η δημόσια Εκπαίδευση, η δημόσια Υγεία. Με το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ εξασφαλίζονται ακόμα μεγαλύτερα προνόμια για το μεγάλο κεφάλαιο, ενώ τα λαϊκά στρώματα οδηγούνται σε παρατεταμένη λιτότητα, φτώχεια και ανεργία. Στην ίδια λογική κινείται και το πρόγραμμα της ΝΔ, αφού στα βασικά ζητήματα ακολουθεί την ίδια πολιτική με το ΠΑΣΟΚ και διαφέρει μόνο στις διαδικασίες και τους ρυθμούς εφαρμογής της.

Το συμπέρασμα επομένως που βγαίνει και πρέπει να απασχολήσει τους εργαζόμενους, είναι ότι η «ανανέωση» και η δημοκρατία κρίνεται και φαίνεται πρώτα και κύρια από τα προγράμματα των κομμάτων. Και εκεί οι συνεταίροι του δικομματισμού το μόνο που προτείνουν είναι η παλιά συνταγή της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, που διαιωνίζει την καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι. Το πραγματικά καινούριο, η ουσιαστική ανανέωση για τα λαϊκά στρώματα μπορεί να έρθει μόνο αν και στις ερχόμενες εκλογές ο δικομματισμός βγει λαβωμένος με ενισχυμένο το ΚΚΕ. Επομένως η μόνη συμμετοχή που έχει νόημα για τους εργάτες, τους αγρότες, τους νέους είναι η συμμετοχή στους αγώνες και στην κάλπη, για ρήγματα στη σημερινή αντιλαϊκή πολιτική για την ανατροπή της στην πορεία.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ