Με αντάρτικα τραγούδια, όπως ο ίδιος επιθυμούσε, εκατοντάδες, συγγενείς, φίλοι και συναγωνιστές, είπαν χτες, στο Γ' Νεκροταφείο, το τελευταίο αντίο στον παλαίμαχο αγωνιστή και σύντροφο Στέλιο Μπουντούκη.

Γεννημένος στην Πέτρα της Μυτιλήνης, ήρθε σε ηλικία 14 χρονών στην Αγια Σοφία του Πειραιά και δούλευε σαν καζατζής στα λεβητοποιία της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος.

Από μικρός εντάχτηκε στον αγώνα. Στη διάρκεια της Κατοχής ήταν μέλος της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ και είχε την ευθύνη για τη διακίνηση του παράνομου Τύπου. Υπήρξε πρόεδρος του σωματείου λεβητοποιών Πειραιά και πρωτοστάτης των αγώνων του κλάδου.

Καθοριστική ήταν άλλωστε η συμβολή του, είτε ως πρόεδρου του σωματείου, είτε ως γενικού γραμματέα, στο μεγαλειώδη πολύμηνο αγώνα των λεβητοποιών το 1963 για το εφτάωρο που για πρώτη φορά εφαρμόστηκε τότε όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Πάντα ο ίδιος έλεγε, όπως τόνιζαν χτες συνάδελφοί του, ότι οι αγώνες που δίνονται πρέπει να 'ναι πάντα νικηφόροι και να δίνουμε τα πάντα για να το πετύχουμε. Στους αντιπάλους του πάλι έλεγε πως «ποτέ δε θα με κάνετε να ξεστρατίσω από την τάξη μου».

Τα τελευταία χρόνια, μετά από ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου και ως αναγνώριση της τεράστιας προσφοράς του στον κλάδο, ήταν επίτιμος πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου. Στεφάνια μεταξύ άλλων κατέθεσαν το ΠΑΜΕ Πειραιά, η ΠΕΑΕΑ, η Κομματική Οργάνωση Πειραιά του ΚΚΕ κ.ά.

Στη μνήμη του Στέλιου Μπουντούκη κι αντί για στεφάνι στη σορό του, προσφέρουμε 30 ευρώ στην Αχτίδα Υγείας, μέσω ΚΟΒ «Τζάνειου».

Οικογένεια: Κ. Καλαρουτάκου - Β. Αμπελογιάννη