Είχε το δικό του πρόγραμμα ο θάνατος, πάντα το έχει! Εισχώρησε διακριτικά και αθόρυβα μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου με σκοπό να πάρει μαζί του τη Μαρία Ρεζάν, για να διακόψει μια ζωή "χωρίς πρόγραμμα", για να φιμώσει - για πάντα τούτη τη φορά - τη βαθιά, γυναικεία φωνή που ήταν οικεία σε όλους μας. Ο δημοσιογράφος όμως ζει και μετά το θάνατό του μέσω των γραπτών του. Να το λησμόνησε άραγε ο δίδυμος αδελφός του Υπνου: Ο Θάνατος;

Μια επιστολή προς τον Χαρίλαο Φλωράκη, γραμμένη στις 17 του Δεκέμβρη του 2003 από τη συνάδελφο Μαρία Ρεζάν, η οποία θα αναπαύεται από αύριο στις 14.00 στο Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας, έρχεται για μια ακόμη φορά να αποδείξει την αρετή της στη διαφωνία. Να μη συμφωνεί, αποφεύγοντας το σκόπελο της εμπάθειας και να αναγνωρίζει χωρίς δισταγμό τις αρετές του ιδεολογικού της αντιπάλου.

Γράφει η Μαρία Ρεζάν:

Αγαπητέ Χαρίλαε

Σε πολλά δε συμφωνώ μαζί σου και μεταξύ αυτών στα κομμουνιστικά σου αλλά δεν μπορώ να να μην σου πω πως τα λόγια που είπες για τη μάνα σου στην παρουσίαση του βιβλίου του Μίκη με κατασυγκίνησαν. Θα πήρες πολλές καρδιές μανάδων σαν κι εμένα που σε άκουσαν και σε διάβασαν. Με τη σειρά μου θα μου επιτρέψεις να πω -παραφράζοντας τη μάνα σου- πως άνθρωπος που τιμά έτσι τη μητέρα του δεν μπορεί παρά να είναι καλός άνθρωπος. Να έχεις την ευχή της Και τις δικές μου ευχές, σαν μητέρας τεσσάρων τέκνων, για τον καινούριο χρόνο που έρχεται.

Νά 'σαι πάντα καλά, γερός και δυνατός.

Με την αγάπη μου

Μαρία Ρεζάν.

Η Μαρία Ρεζάν γεννήθηκε στην Αθήνα το 1921, από Μικρασιάτες γονείς Εβραϊκής καταγωγής. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική της σταδιοδρομία στα τέλη της δεκαετίας του '50 στην εφημερίδα Ελευθερία, όπου υπήρξε και υπεύθυνη της καλλιτεχνικής σελίδας. Το 1966 δημιούργησε την πρώτη της ραδιοφωνική παρέα με την Τασσώ Καββαδία ενώ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι από όπου επέστρεψε το 1978. Εργάστηκε στις εφημερίδες «Το Βήμα» και «Καθημερινή». Το 1980 από το Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας παρουσίασε την εκπομπή: Μια ώρα έτσι, χωρίς πρόγραμμα. Μια εκπομπή που διακόπηκε δυο φορές πριν σταματήσει οριστικά το 1984.