Ο μεν Μαρξ πρόθυμος, ο δε Συνασπισμός ασθενεί. Γι' αυτό, ακολουθώντας τα εισόδια της Θεοτόκου, αποφάσισε να δεχτεί στις κουρασμένες τάξεις του εισοδιστές τροτσκιστές και πάσης φύσεως αριστεριστές. Η ιστορική φράση «to be or not to be» κυκλοφορεί στα χείλη των μελών του Συνασπισμού, όταν βλέπουν ποιοι είναι αυτοί που μπαίνουν στο σαλόνι τους. Κι εγώ ομολογώ ότι τα έχω χάσει με τους τροτσκιστές. Στην παρούσα φάση, μου θυμίζουν αυτό που έλεγε ο Μπαλζάκ: «Το χαρακτηριστικό του ηλίθιου είναι να κάνει το γύρο του κόσμου ψάχνοντας κάτι που υπήρχε μέσα στο σπίτι του». Ποια Γεωργία Βασιλειάδου έστησε τέτοιο συνοικέσιο; Αυτή δεν είναι συμμαχία, είναι ανταλλαγή αιχμαλώτων.

Ο μεν Μαρξ πρόθυμος, αλλά ο αριστερισμός ασθενεί. Αφού δεν προκύπτει ιδεολογική ενότητα, η σχέση θα ακολουθήσει αυτό που ορίζει το τυπικό της Καινής Διαθήκης, και συγκεκριμένα η παραβολή του ασώτου: Ο καλός γιος παρακολουθεί την επιστροφή του ασώτου από τη διαρκή επανάσταση. Ο άσωτος αφήνει για λίγο την Τέταρτη Διεθνή για ένα δωμάτιο τέσσερα επί τέσσερα, όπου θα ζήσει με τον Κωνσταντόπουλο. Οι αριστεριστές που φώναζαν κάποτε ότι αποτελούν το μέλλον της επανάστασης θα έχουν το τέλος του χαμαιλέοντα, που πιστεύει ότι θα ζήσει για πάντα απλά και μόνο επειδή μπορεί και προσαρμόζεται.

Ο πρόθυμος Μαρξ ούτε έκανε ούτε ζήτησε παραχωρήσεις ποτέ και δε σύναψε καμιά αμφίβολη πολιτική συμμαχία, αφού απέφευγε κάθε μορφή καταδικασμένου από χέρι συμβιβασμού. Κι όταν υπέγραφε προγράμματα δράσης, απέφευγε το συνηθισμένο ρεπερτόριο, περί αιώνιας δικαιοσύνης και ηθικής προόδου, τα συνήθη συνθήματα των δημοκρατικών κινημάτων της εποχής, επειδή τα θεωρούσε άχρηστα αναμασήματα, που έδειχναν σύγχυση πνεύματος και αναποτελεσματικότητα στη δράση.