«Δεν υπάρχει περίπτωση να είσαι άνθρωπος - ακόμα και με μικρό το αρχίγραμμα "α" - και να μη συγκλονιστείς από το ρεπορτάζ του "Ταχυδρόμου" για το Πολυτεχνείο. Διαβάζοντάς το, κατεδαφίζεται μέσα σου κάθε ψευδαίσθηση για τη φύση και το χαρακτήρα της κρατικής βίας. Ανθρωπόμορφα κτήνη με στολές και γαλόνια πυροβολούσαν αδιακρίτως οτιδήποτε ζωντανό κυκλοφορούσε μπροστά από το οπτικό τους πεδίο. Οι κανίβαλοι προκειμένου να χορτάσουν την ...πείνα τους δε δίστασαν να πυροβολήσουν στο κεφάλι ένα μωρό μόλις πεντέμισι χρόνων! Και για να μην ξεχνιόμαστε: α) Οι Ντερτιλήδες, οι Σταθάκηδες, οι Λυμπέρηδες και όλα τα μέλη της άγριας συμμορίας γαλουχήθηκαν και αναρριχήθηκαν από τους πολιτικούς προγόνους αρκετών σημερινών αστέρων της ...Δημοκρατίας. Και β) τριάντα χρόνια μετά το μακελειό, υπάρχουν ακόμα και σήμερα νεκροί που δεν έχουν αναγνωριστεί! Ε, ψιτ, σε σένα το λέω. Σε σένα που διασκεδάζεις τη δειλία σου παριστάνοντας τον αδιάφορο. Γιατί το Πολυτεχνείο πέρασε, αλλά χωρίς "Πολυτεχνεία" τίποτα δε μένει!».

Του Δημήτρη Δανίκα, από τη χτεσινή «Στήλη Αλατος» στα «ΝΕΑ».