Ενας συννεφολόγος που προβλέπει πότε θα βρέξει λίρες, ένας μυστηριώδης ξενοδόχος, μια συμμορία λύκων και δυο φίλοι, που ο ένας γεμίζει και ο άλλος μένει αδειανός, είναι τα κύρια πρόσωπα του έργου που διαδραματίζεται στη μακρινή Κουμπαραδουάη, τη χώρα που ζούνε τα γουρουνάκια - κουμπαράδες. Εκεί που δε βρέχει στάλες, αλλά κάθε λογής νομίσματα. Κάθε φορά που βρέχει τα γουρουνάκια τρέχουν για να γεμίσουν (!). Ο Γουργουριστός γίνεται πάμπλουτος, οι άλλοι μένουν άδειοι... Η συμμορία των λύκων τον κυνηγά και επιβάλλεται η βοήθεια του φίλου για να ξεφύγει. Η συνέχεια διαγράφεται μέσα από σπαρταριστές περιπέτειες που εξελίσσονται επί σκηνής.

Η «Πολιτιστική Παρέμβαση», ο φορέας που με συνέπεια στηρίζει τα τελευταία χρόνια κάθε μορφή προοδευτικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, ενώ δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στο θέατρο για παιδιά, προτείνοντας την ποίηση, την κριτική και τον αγώνα για δικαιοσύνη και ισότητα, επέλεξε φέτος και θα παρουσιάσει στην παιδική σκηνή του θεάτρου «Λαμπέτη», από τις 19 Οκτώβρη (και κάθε Κυριακή 11 π.μ. και 3 μ.μ.), ένα γοητευτικό έργο που φέρει την υπογραφή του ποιητή των παραμυθιών, του Ευγένιου Τριβιζά, «Τα γουρουνάκια κουμπαράδες».

Συνυπάρχοντας πλέον η πείρα και ο δυναμισμός, ο ενθουσιασμός και η ωριμότητα, η εγκυρότητα και η νεανική ανησυχία, η «Πολιτιστική Παρέμβαση» συνεχίζει πιο αποφασιστικά τον αγώνα της για ένα ποιοτικό και ταυτόχρονα λαϊκό θέατρο για παιδιά. Γιατί, όπως επισημαίνει ο πρόεδρος της «Πολιτιστικής Παρέμβασης», Σταύρος Παπαθανασίου, «στόχος δεν είναι μόνο να δημιουργηθούν καλοί αυριανοί θεατές, αλλά να βοηθήσουμε τα παιδιά μέσα από το θέατρο, να ολοκληρώσουν την προσωπικότητά τους. Να αναπτυχθεί η φαντασία τους, να αναπτυχθεί ο μηχανισμός της σκέψης τους για να μπορέσουν να γίνουν ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Το θέατρο είναι ένας βασικός παιδαγωγικός μοχλός, είναι μια διαδικασία που πέρα από την ψυχαγωγία, έχει και βασικό παιδαγωγικό χαρακτήρα. Μπορεί να δώσει κατευθύνσεις, να καλλιεργήσει αξίες, να δώσει, ειδικά στα νέα παιδιά, στηρίγματα, αξίες, ιδανικά, σε ανθρωπιστική κατεύθυνση με πλούσιο ψυχισμό, με πλούσιο συναισθηματικό υλικό, για να μπορέσει να αποκτήσει το παιδί εικόνες, παραστάσεις και να ελέγχει την πραγματικότητα που ζει, να μπορέσει να αντισταθεί και να παλέψει για να αλλάξει όσα προσβάλλουν την προσωπικότητά του, όσα καταργούν το όνειρο, όσα επιβουλεύονται το δικαίωμά του στη ζωή».

Η παράσταση ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Γιάννη Βούρου, κινησιολογία - χορογραφία Κέι Χόλντεν, σκηνικά - κοστούμια Μαλαματή Παρίση, μουσική Γιάννη Χριστοδουλόπουλου. Παίζουν: Μιχαέλα Κοκκινογένη, Αρης Πρωτόπαππας, Ελενα Καμηλάρη, Μαίρη Γαρίτση, Γιώργος Τσαπόγας, Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

«Παιδικό θέατρο λέει κάποιος», συμπληρώνει ο Γιάννης Βούρος. «Παιδικό θέατρο; Τι σημαίνει παιδικό θέατρο και τι διαχωρισμός είναι αυτός, με αυτό που αποκαλούμε γενικά θέατρο; Ποιος ή τι είναι αυτό που καθορίζει τις διαχωριστικές γραμμές με αυτό που χαρακτηρίζεται θέατρο για μεγάλους; Θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε σε ολόκληρη βιβλιογραφία και θέσεις εκατοντάδων ειδικών αναλυτών προκειμένου να υποστηρίξουμε την άποψη περί θεματολογίας, αισθητικής, σκηνοθετικών τάσεων και νεοτεριστικών προτάσεων που κάθε χρόνο εισάγονται στη θεατρική σκηνή του τόπου, αλλά και παγκοσμίως, προκειμένου να καθορίσουμε το θεατρικό τοπίο. Εμείς θα σταθούμε σ' αυτά που λίγο - πολύ έχουν λεχθεί από πολλούς. Προετοιμάζουμε τους αυριανούς υπεύθυνους πολίτες, ένθερμους υποστηρικτές του πολιτισμού, του ωραίου, του καλού, του υψηλά ιστάμενου από πλευράς αισθητικής και θεματολογίας θεάτρου. Απευθυνόμαστε στους αυριανούς υγιώς σκεπτόμενους θεατές. Αυτούς που θα αποτελέσουν τη βάση για μια διαφορετική, καλύτερη κοινωνία. Κάνουμε θέατρο. Και το έργο του δοκιμασμένου συγγραφέα Ευγένιου Τριβιζά μάς βοηθά να πλησιάσουμε το στόχο μας. Αξίες όπως η δικαιοσύνη, η ισονομία, η φιλία, η αγάπη, ο αλτρουισμός ζωγραφίζονται μπροστά στα μάτια μας με τα πιο ζωντανά χρώματα, καθώς οι ήρωες του έργου παθαίνουν, μαθαίνουν και εξελίσσονται σκηνή με σκηνή. Αξίες "αστεράκια" που λάμπουν πάνω στη σκηνή και συν τω χρόνω θα μετατραπούν σε φάρους φωτεινούς για να καθοδηγούν τις πορείες των αυριανών εφήβων και αργότερα υπεύθυνων πολιτών αυτής της χώρας, που γέννησε τον πολιτισμό».

Οσο για τον Ευγένιο Τριβιζά... νομίζουμε ότι ξέρουμε πολλά... Μπορεί όμως και να ξέρουμε λίγα. Γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι παρά... ένας... εξερευνητής, εφευρέτης, ταχυδακτυλουργός και ζογκλέρ μελάτων αυγών. Εχει ανακαλύψει το νησί των Πυροτεχνημάτων, τη Φρουτοπία, το Κουνουπακιστάν, το Πιπερού, τη χώρα των Χαμένων Χαρταετών, το Γαλαξία των Λεγεώνων και την Πολιτεία με όλα τα χρώματα εκτός από το ροζ. Ο Ευγένιος ζει στο νησί των Πυροτεχνημάτων με τον παπαγάλο του τη Σύνθια, τον άσπρο ελέφαντα τον Πουκιπόν, τον Οράτιο το αόρατο πράσινο καγκουρό, τον Πελέ τον ταχυδρομικό πελεκάνο, τον Παντελή τον απότομο ιπποπόταμο και τη Λιλή την παρδαλή λεοπάρδαλη. Κάθε τόσο μαζί με τους φίλους του τον καπετάνιο Βαρθολομαίο Μπορφίν και τον Αλέξη Πτωτιστή ταξιδεύουν στα πέρατα του κόσμου, σώζουνε πριγκίπισσες από δράκους και δράκους από πρίγκιπες και προσπαθούν να βρούνε το χαμένο όγδοο χρώμα του ουράνιου τόξου. Οι γνωστότερες εφευρέσεις του Ευγένιου είναι ο γαργαλιός (ένα μηχάνημα που σε γαργαλάει όταν είσαι λυπημένος), το ηλεκτρικό ρουφοσκόπιο (ένας συνδυασμός τηλεσκοπίου και ηλεκτρικής σκούπας, με το οποίο όχι μόνο βλέπει κανείς τα αστέρια αλλά, άμα θέλει, τα ρουφάει και τα κάνει γιρλάντες), ο ενισχυτής ροχαλητού (που δυναμώνει εκατό φορές το ροχαλητό σου όταν κοιμάσαι και τρομάζει τους διαρρήκτες) και η χαμαιλεοντική μπογιά (που, αν βάψεις το δωμάτιό σου μ' αυτή, αλλάζει κάθε πρωί χρώμα ανάλογα με το όνειρο που έβλεπες προτού ξυπνήσεις. Αν έβλεπες τη θάλασσα, είναι μπλε με άσπρες ρίγες και, αν έβλεπες λαμπρίτσες, κόκκινο με μαύρες βούλες). Ο Ευγένιος έχει ανακαλύψει επίσης το φαγώσιμο χαρτοπόλεμο, την μπανιέρα με τις δώδεκα τρύπες, τον ιπτάμενο ανεμόμυλο, την τσουλήθρα με σκαλοπάτια στο κατέβασμα, τη μελωδική ομπρέλα, το παπιγιόν για νάνους και τον αναδρομικό καθρέφτη (που σε κάνει όπως ήσουνα πριν από δέκα χρόνια). Ο Ευγένιος έχει επίσης μια μοναδική συλλογή από σπάνια κομμάτια παλιών παραμυθιών. Η συλλογή αυτή περιλαμβάνει ένα πούπουλο από το μαξιλάρι όπου κοιμόταν η Πεντάμορφη πριγκιποπούλα, το κορδόνι από το δεξί παπούτσι του Παπουτσωμένου Γάτου, ένα τούβλο από το σπίτι που είχαν χτίσει τα Τρία Γουρουνάκια, τη φούντα από το σκουφάκι της Κοκκινοσκουφίτσας και το φιτίλι από το λυχνάρι του Αλαντίν. Μερικοί, βέβαια, υποστηρίζουν ότι όλα αυτά δεν είναι αλήθεια και ότι ο Ευγένιος είναι ένας εγκληματολόγος που ζει στο Λονδίνο και διδάσκει στο πανεπιστήμιο του Reading. Δεν έχουν όμως δίκιο. Στην πραγματικότητα, ο εγκληματολόγος είναι ο δίδυμος αδερφός του.

«Ο Ευγένιος Τριβιζάς, όπως αναδύεται μέσα από τα 90 περίπου έργα του, είναι ένας προικισμένος ποιητής παραμυθιών και θεατρικών έργων που απευθύνονται σε παιδιά - σε μικρά και "μεγάλα", σε αποδέκτες που ηλικιακά είναι παιδιά και σε αποδέκτες που συναισθηματικά μπορεί να νιώσουν παιδιά» (Γ. Μπαμπινιώτης).

«Ευγένιος Τριβιζάς - ο ποιητής παραμυθιών. Εκείνο όμως που εκπλήσσει είναι η θεατρική τεχνική που από την πρώτη στιγμή χαρακτήρισε τη γραφή του Ευγένιου Τριβιζά. Υπάρχει μια άνεση στη δημιουργία θεατρικού ρυθμού. Μια οικονομία σπάνια στους διαλόγους και στη δοσολογία των καταστάσεων, μια σοφία στην εναλλαγή και τις εντάσεις, μια σκηνική ευφράδεια συνδυασμένη με ώριμη στρατηγική και τακτική» (Κ. Γεωργουσόπουλος).