Το κουδούνι χτυπάει σήμερα ξανά στα σχολεία της χώρας, με την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς, με την εκπαίδευση να είναι στο επίκεντρο των εξαγγελιών της κυβέρνησης, προκειμένου να πείσει ότι πασχίζει για τη μόρφωση των παιδιών. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ γνωρίζει ότι η πολιτική της στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας ταλανίζει τα λαϊκά κυρίως στρώματα και γι' αυτό επιχειρεί με υποσχέσεις να αντιστρέψει μια πραγματικότητα που όλο και περισσότερο αναδεικνύει ότι η Παιδεία έχει καταντήσει εμπόρευμα. Αυτό δείχνει το γεγονός ότι το σύνολο των λαϊκών οικογενειών που έχουν παιδιά στην εκπαίδευση, από το νηπιαγωγείο έως το πανεπιστήμιο, ξοδεύουν οι ίδιες από το εισόδημά τους 3 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο για εξωσχολικά μαθήματα, γλώσσες, στέγαση και σίτιση φοιτητών, άλλες δραστηριότητες των νέων, όπως αθλητισμός, μουσική. Παρά τα δήθεν «πακέτα» η Παιδεία χρυσοπληρώνεται και ο οικογενειακός προϋπολογισμός της λαϊκής οικογένειας πηγαίνει στην παραπαιδεία, ενώ αυξάνεται και ο αριθμός αυτών που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σχολείο.

Οι χτεσινές προεκλογικές κυβερνητικές εξαγγελίες ότι ...θα δοθούν στην επόμενη τετραετία, 2004-'08, το 5% του ΑΕΠ για την εκπαίδευση είναι άλλο ένα προπέτασμα καπνού. Προηγήθηκαν τα επιδόματα-ψίχουλα σε φοιτητές ή οικογένειες ανέργων, αλλά και η έπαρση για τη δήθεν κοσμογονία, που συντελέστηκε τα προηγούμενα χρόνια. Ταυτόχρονα, η πραγματικότητα της υποβάθμισης του παιδαγωγικού χαρακτήρα του σχολείου με το διπλό δίκτυο Λύκειο-ΤΕΕ, του ρόλου του εκπαιδευτικού, η χρησιμοποίηση των απασχολήσιμων εργαζομένων, ωρομίσθιων και αναπληρωτών, για την κάλυψη των οργανικών κενών σημαίνει επιδείνωση των όρων με τους οποίους παρέχεται η παιδεία. Τα όποια μερεμέτια ή οι όποιοι εκσυγχρονισμοί, με δεδομένη την κατεύθυνση της προσαρμογής της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς και στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, δεν αντιμετωπίζουν σε καμία περίπτωση τις σύγχρονες και αυξημένες ανάγκες των παιδιών των εργατικών στρωμάτων για μόρφωση.

Ισα ίσα, η πολιτική που εφαρμόζεται οδηγεί στην ένταση των ταξικών φραγμών στην Παιδεία. Η επιδίωξη στο δοσμένο εκμεταλλευτικό σύστημα η Παιδεία να λειτουργεί έτσι ώστε να επιδρά στην αναπαραγωγή του πιο αποτελεσματικά, σήμερα γίνεται ακόμη πιο επιτακτική με την παραγωγή μισοκαταρτισμένων, αυριανών απασχολήσιμων. Τα επικοινωνιακά λοιπόν τεχνάσματα της κυβέρνησης και η πλειοδοσία από την πλευρά της ΝΔ στην ίδιας κατεύθυνσης αντιλαϊκή πολιτική δεν πρέπει να παραπλανήσουν τους εργάτες, τους αγρότες, τους μικροεπαγγελματίες.

Μπροστά και στις επερχόμενες εκλογές, οι εργαζόμενοι πρέπει και με την ψήφο τους, προτάσσοντας την υπόθεση της Παιδείας των παιδιών τους, να καταδικάσουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που με την πολιτική εξυπηρέτησης του κεφαλαίου οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Ομως, δε φτάνει μόνον η καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής με την ψήφο, απαιτείται πιο αποφασιστικά να δυναμώσει το μέτωπο διεκδίκησης αναβάθμισης της βασικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης με καθιέρωση του ενιαίου 12χρονου υποχρεωτικού σχολείου, σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης μετά τη βασική και ενιαία ανώτατη εκπαίδευση που θα δίνει πραγματικούς επιστήμονες. Και χρειάζεται να συνδεθεί με την πάλη για ριζικές αλλαγές στην κοινωνία, με τη διεκδίκηση λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, που μπορούν πραγματικά να δώσουν δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλους με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.