Την προσήλωση της κυβέρνησης στην εμβάθυνση της αντιλαϊκής πολιτικής της στην Υγεία, της εμπορευματοποίησης και των ιδιωτικοποιήσεων προς όφελος του κεφαλαίου, που πλήττει καίρια τις λαϊκές ανάγκες, επαναβεβαίωσε ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, κατά την παρουσίαση της περιβόητης «Χάρτας Σύγκλισης». Ετσι, εξήγγειλε την αύξηση των δαπανών για την Υγεία από το 2,7% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος στο 4% μέχρι το 2008. Η όποια αύξηση της χρηματοδότησης, βέβαια, όσο είναι σε ισχύ και δράση ο ιδιωτικός τομέας στην Υγεία, γίνεται στη βάση της εμπορευματοποίησης, μακριά απ' το λαϊκό αίτημα για πλήρη χρηματοδότηση, ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας, με κατάργηση του ιδιωτικού τομέα. Στην ίδια τη «Χάρτα», άλλωστε, τονίζεται ότι πρέπει να υπάρχει σχέση συνεργασίας και συμπλήρωσης της ιδιωτικής και δημόσιας περίθαλψης. Στο ίδιο πνεύμα, προωθείται για όλα τα Ταμεία (ιδιαίτερα τα τέσσερα μεγάλα - ΙΚΑ, ΟΠΑΔ, ΟΑΕΕ, ΟΓΑ) να υπάρξει «ένας ελάχιστος κανονισμός παροχών στην κατεύθυνση της ασφάλισης της ανάγκης και του κινδύνου καταστροφικής απώλειας εισοδήματος». Που προοιωνίζεται την παραπέρα περικοπή των παροχών για την Υγεία, την αύξηση των δαπανών των εργαζομένων για την περίθαλψη.

Πολύ πέρα απ' τις ανάγκες και οι εξαγγελίες για αύξηση του ιατρικού προσωπικού στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) κατά 1.000 άτομα, αφού αναγκαία είναι η αύξηση των ίδιων των μονάδων ΠΦΥ - σύμφωνα με παλαιότερες εξαγγελίες του διοικητή του ΙΚΑ, Μ. Νεκτάριου, χρειάζονταν 200 ακόμα μονάδες για να λειτουργήσει ένα ολοκληρωμένο σύστημα ΠΦΥ. Ο Κ. Σημίτης ανέφερε ακόμα ότι κάθε ασφαλισμένος θα έχει τον οικογενειακό γιατρό του μέχρι το 2008. Ο οικογενειακός γιατρός, βάσει των σχεδιασμών της κυβέρνησης όμως, είναι ένας ιδιώτης γιατρός που λειτουργεί ως «θυροφύλακας» του συστήματος Υγείας, εξοβελίζοντας την πραγματική έννοια του οικογενειακού γιατρού.

Στο ίδιο πνεύμα ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε αύξηση του νοσηλευτικού προσωπικού σε πάνω από 10.000 άτομα, χωρίς να διευκρινίσει αν οι προσλήψεις αυτές αφορούν σε μόνιμο προσωπικό ή προσλήψεις με 18μηνες συμβάσεις που αποτελούν «μπάλωμα» στις ανάγκες (οι κενές οργανικές θέσεις στα νοσοκομεία και ΚΥ ξεπερνούν τις 25.000) και επεκτείνουν τη μερική απασχόληση και στα νοσοκομεία.