Τα παιδιά του πολέμου και της πείνας τον κοιτούν επίμονα. Κάποιοι βάλθηκαν να πουν «με προσμονή»... Ομως, ο Αμερικανός στρατιώτης, που στάλθηκε στη Λιβερία για να επιβάλει (και εκεί...) την ειρήνη με το όπλο στο χέρι, αδυνατεί να αντικρίσει τα παιδιά. Τα «ανθρωπιστικά» άλλοθι μπροστά τους καταρρέουν. Γι' αυτό και ατενίζει αμήχανα κάπου στο πουθενά...