Το να προσθέτει κανείς νέο υλικό σε μια ιστοσελίδα είναι πολύ πιο εύκολη διαδικασία από το να προσθέτει και να αφαιρεί ταυτόχρονα. Μ' αυτό το δεδομένο δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά το γεγονός ότι στο περίφημο «παρατηρητήριο των τιμών» λιανικής πώλησης των αγροτικών προϊόντων δεν μπορεί κανείς να δει τιμές προηγούμενων ημερών και κατά συνέπεια να κάνει συγκρίσεις.
Με δεδομένο πολύ περισσότερο ότι, όπως ισχυρίζεται ο κύριος υπουργός Ανάπτυξης, οι διαμαρτυρίες και τα όσα λέγονται για ανατιμήσεις είναι «αυθαίρετα», οι δε ανατιμήσεις «ανύπαρκτες και φανταστικές», είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί για του λόγου του υπουργού το αληθές δεν παρέχεται η δυνατότητα σε όσους τελικά έχουν πρόσβαση στη σχετική ιστοσελίδα να κάνουν συγκρίσεις τιμών;
Πρώτα από όλα, την ώρα που κυρίαρχη δύναμη κατοχής στο Ιράκ είναι οι ΗΠΑ, που μόλις πριν λίγο ο υφυπουργός άμυνάς της υμνούσε τα οφέλη τα οποία είχαν από την 11η Σεπτέμβρη, αυτομάτως μπαίνει πολύ ψηλά στον κατάλογο των υπόπτων... Πολύ περισσότερο μάλιστα, που η ιμπεριαλιστική δύναμη, τα έχει βρει μπαστούνια στη διαχείριση της κατοχής και αγωνίζεται, να βρει συνενόχους. Πολλά διαρρέονται για προσπάθειες προώθησης καινούριων ψηφισμάτων στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ώστε να μοιραστούν περισσότεροι ιμπεριαλιστές τα βάρη της κατοχής και το κέρδος.
Μπορεί όλες αυτές οι υποθέσεις να είναι υπερβολικές, ή να ισχύουν μόνο εν μέρει. Πάντως, το μυαλό έχει δικαίωμα να σκέπτεται, υπολογίζοντας κίνητρα και όποια γεγονότα μαθαίνει. Μπορεί, τελικά, οι εκτελεστές της επίθεσης, να προέρχονται πραγματικά από κάποια μερίδα της ιρακινής αντίστασης. Σε αυτές τις συνθήκες, ούτε όλοι θα είναι ίδιοι, ούτε την ίδια εφ' όλης της ύλης ευστοχία, θα διαθέτουν...
Τρελαίνεσαι και μόνο που ακούς την ιστορία αυτών των ανθρώπων, δυο εργατών που έχουν κάνει πλούσιους και πλούσιους τον κάθε ένα από αυτούς που σήμερα τους εμπαίζουν. Αυτή και μόνο η ιστορία αρκεί για να ξεσηκώσει τις συνειδήσεις. Κι ας γράφει ό,τι θέλει ο υπουργός Eργασίας στις ανακοινώσεις του.
Μήπως ξαφνικά η ΝΔ διαπίστωσε, με αφορμή την υπόθεση της παράδοσης πριν από δύο χρόνια των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στη γερμανική εταιρία HDW, ότι οι λεγόμενες αποκρατικοποιήσεις, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας που τις συνέπειές του τις υφίστανται οι εργαζόμενοι, ο ελληνικός λαός; Οχι, δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Εξάλλου, η ΝΔ είναι αυτή που λειτουργεί αβανταδόρικα, κάθε φορά που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εκποιεί δημόσιες επιχειρήσεις και δηλώνει μάλιστα από την πλευρά της ότι έτσι δικαιώνεται η πολιτική της και ότι το «σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ» την αντιγράφει. Απλώς, ο δικομματικός καβγάς που τις τελευταίες μέρες ξέσπασε, με αφορμή τα «οικονομικά προβλήματα» που υποτίθεται πως αντιμετωπίζει η γερμανική εταιρία, όπου από τη μια η ΝΔ μιλάει για «σκανδαλώδη» αποκρατικοποίηση, για «φιάσκο» και «αδιαφανείς διαδικασίες» και από την άλλη η κυβέρνηση διαλαλεί ότι αυτή και μόνο αυτή κάνει τις «καλές» αποκρατικοποιήσεις, δείχνει τα όρια τόσο της πολιτικής αυτής, όσο και του ίδιου του δικομματισμού. Η αντιπαράθεσή τους είναι για το ποιος κάνει το «καλύτερο» ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και για το ποιος θα είναι κατά περίπτωση ο «αγοραστής», δηλαδή ποια συμφέροντα τελικά θα επικρατήσουν. Στα όρια αυτά, της κάλπικης δικομματικής αντιπαράθεσης, θέλουν να εγκλωβίσουν την υπόθεση για να μην καταδειχτεί η ταύτιση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στους βασικούς άξονες της πολιτικής που ασκείται.
Εκπρόσωποι πάνω από 20 δευτεροβάθμιων και πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων κι άλλων μαζικών φορέων της Λάρισας συμμετείχαν σε σύσκεψη που διοργάνωσε το Εργατικό Κέντρο της πόλης, με θέμα την ανάγκη ανάπτυξης της πάλης για την καθιέρωση της απλής αναλογικής. Κι αν η συμμετοχή δείχνει το ενδιαφέρον που υπάρχει γι' αυτό το θέμα, η απόφαση των συμμετεχόντων να συμβάλουν στη δημιουργία - μαζί και με πολλούς άλλους - ενός πλατιού, αγωνιστικού κινήματος για την καθιέρωση της απλής αναλογικής, ως πάγιου εκλογικού συστήματος, σηματοδοτεί ότι αυτό το πολιτικό αίτημα μπορεί να γίνει λαϊκή υπόθεση και τότε μπορεί να υλοποιηθεί κιόλας. Βεβαίως, χρειάζεται να γίνουν ακόμα πολλά και από περισσότερους, αλλά μια «καλή αρχή» είναι το πρώτο μεγάλο κέρδος...
Τα περί... εξορθολογισμού της φορολογικής πολιτικής που επαγγέλλονται, όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Απλώς θεωρούν ότι έτσι θα είναι πιο αποτελεσματικό το σύστημα και ευκολότερα θα «εντοπίζει» τους μικρο-μεσαίους που θεωρούνται η λεία.
Οσο για τους υποχρεωτικούς ελέγχους σε μεγάλες επιχειρήσεις, που μας ανακοίνωσαν, να θυμίσουμε ότι ουδέποτε από το υπουργείο Οικονομίας έλειπαν οι ελεγκτικές δυνατότητες. Η βούληση να «βάλει χέρι» στους πραγματικά «κατέχοντες» έλειπε.
ΛΥΣΗ ΔΕ ΒΡΗΚΑΝ για την υπόθεση των υποχρεώσεων της γερμανικής ιδιοκτησίας των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά οι αρμόδιοι. Το χειρότερο όμως είναι πως... δηλώνουν αισιόδοξοι.
Με δεδομένο, μάλιστα, πως δε λείπουν εκείνοι που ευχαρίστως θα έπαιρναν... ένα μεζεδάκι ακόμη απο τον κρατικό κορβανά, εμείς μάλλον πρέπει να αισθανόμαστε απαισιόδοξοι, μια και θα πληρώσουμε τα σπασμένα.
ΟΧΙ ΠΩΣ ΘΑ έλυναν τα πραγματικά προβλήματα που δημιουργούν την ακρίβεια οι ενδεικτικές τιμές στα προϊόντα που πωλούνται στα σούπερ μάρκετ, όμως είναι χαρακτηριστική η στάση του υπουργού Ανάπτυξης μόλις το αρνήθηκαν οι βιομήχανοι τροφίμων και οι ιδιοκτήτες των αλυσίδων: Το απέκλεισε...
Να υποθέσουμε ότι το γεγονός... έκανε έξαλλο τον υφυπουργό Ανάπτυξης Κίμωνα Κουλούρη, που δηλώνει υπέρμαχος του καλαθιού της νοικοκυράς και του καταναλωτή; Να θεωρήσουμε ότι θα «τα βροντήξει και θα φύγει»;
Με ύφος χιλίων καρδιναλίων εμφανίστηκε χτες σε ραδιοφωνικό σταθμό ο υφυπουργός Ανάπτυξης Κ. Κουλούρης να κομπάζει γιατί, όπως είπε, κατόπιν της παρουσίας του στο εστιατόριο του αεροδρομίου της Κέρκυρας, που διαχειρίζεται μεγάλη αλυσίδα του κλάδου, η τελευταία ανακοίνωσε ότι θα εξετάσει το ενδεχόμενο μείωσης των τιμών κάποιων από τα προϊόντα που διαθέτει - μπορεί κιόλας να το έκανε. Αυτό που αποκαλύπτει η άμεση προθυμία της εταιρίας να ανταποκριθεί στην «παρατήρηση» του κύριου υφυπουργού, ότι δηλαδή τα περιθώρια κέρδους που έχει είναι τόσο μεγάλα που ακόμα κι αν μειώσει κάποιες τιμές πάλι κερδισμένη θα είναι, δεν μπορεί αποτελεί μέρος της κυβερνητικής προπαγάνδας και ασφαλώς αποσιωπάται.
Στο ίδιο πλαίσιο της διαμόρφωσης εντυπώσεων για κατανάλωση ο Κ. Κουλούρης έκανε αναφορά με... «νόημα» στα γνωστά εστιατόρια γρήγορου φαγητού «Εβερεστ» και «Γκούντις» για τις τιμές που επιβάλλουν. Στην πραγματικότητα, βέβαια, η νέα τακτική που φαίνεται να εισάγει ο υφυπουργός Ανάπτυξης, το να ονοματίζει δηλαδή επιχειρήσεις, δεν είναι κάτι για το οποίο «ιδρώνει το αυτί» του εκάστοτε επιχειρηματία. Πολύ περισσότερο σε περιπτώσεις όπως οι συγκεκριμένες, που ουσιαστικά έχουν αποσπάσει τέτοια μερίδια αγοράς έχοντας εκτοπίσει μικρότερα μεμονωμένα και γειτονικά μαγαζιά του κλάδου, που ανά πάσα στιγμή μπορούν να διαμορφώνουν όπως θέλουν τις τιμές, ακόμα και να τις μειώνουν προκειμένου να προσελκύσουν πελάτες και σε κάθε περίπτωση να μετρούν μεγάλα κέρδη.
Αναφερόμενος στο φαινόμενο πώς γίνεται οι Αμερικανοί πολίτες να υποστηρίζουν μια κυβέρνηση που ψεύδεται τόσο εμφανώς, ο Γκ. Βιντάλ, λέει χαρακτηριστικά: «Τα ΜΜΕ ανήκουν στους ίδιους ανθρώπους που κατασκευάζουν τα όπλα, που ελέγχουν όλες τις πηγές ενέργειας και που πληρώνουν πολιτικούς: το 2001 έδωσαν 3 δισ. δολάρια στον Μπους και τον Γκορ για την προεκλογική εκστρατεία τους. Οι Αμερικανοί πολίτες έχουν ελάχιστη - αν όχι καθόλου - ενημέρωση για τη δική τους χώρα και τις αποφάσεις της κυβέρνησής τους, πολύ λιγότερη για τον υπόλοιπο κόσμο». Είπατε τίποτα για χειραγώγηση;!
Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Χοσέ Μαρία Αθνάρ μια μέρα μετά τη βομβιστική επίθεση κατά του κτιρίου του ΟΗΕ στη Βαγδάτη (στην οποία σκοτώθηκε και ένας Ισπανός πλοίαρχος) τόνισε σε ανακοίνωσή του ότι «η ανάγκη ενίσχυσης της διεθνούς συνεργασίας κατά της τρομοκρατίας γίνεται τώρα ακόμα πιο επιτακτική». Ο Αθνάρ στην ίδια ανακοίνωση έσπευσε επίσης να υπογραμμίσει ότι μια από τις προτεραιότητες της κυβέρνησής του είναι η πάταξη της εσωτερικής τρομοκρατίας (δηλαδή τόσο της οργάνωσης ΕΤΑ, αλλά και όλων των ριζοσπαστών Βάσκων αυτονομιστών).
Το θέμα φυσικά δεν είναι ότι ο τρομολάγνος Αθνάρ άντλησε αυτά τα συμπεράσματα από την πρόσφατη επίθεση. Αλλωστε, ο ρόλος του στον πόλεμο και στην παραπλάνηση των Ισπανών για τα «όπλα μαζικής καταστροφής» του Ιράκ είναι καλά καταγεγραμμένος. Το θέμα είναι ότι την ίδια στιγμή που η ισπανική κοινή γνώμη στη μεγάλη πλειοψηφία της αντιτίθεται στη συμμετοχή της χώρας στην κατοχή του Ιράκ, η κυβέρνηση έχει ήδη στείλει στην περιοχή περίπου 1.000 στρατιώτες. Πόσο ακόμα θα μπορεί να μιλάει ο Αθνάρ για την «ανάγκη πάταξης της τρομοκρατίας», αν αρχίσουν να υπάρχουν απώλειες μεταξύ των Ισπανών στρατιωτών;