Μέρες τώρα βασανίζονται τα επιτελεία του υπουργείου Ανάπτυξης, για να βρουν τρόπους αντιμετώπισης της ακρίβειας στην αγορά. Σκέφτονται, ιδρώνουν και ξαναϊδρώνουν, κατεβάζουν και ανταλλάσσουν ιδέες και προτάσεις. Κι από πάνω, έχουν και τον Κ. Κουλούρη, που θέλει έργα και αποτελέσματα... Τελικά, απ' ό,τι φαίνεται, ο οργασμός αυτός θα καταλήξει στα ...φοβερά μέτρα της επέκτασης των ενδεικτικών τιμών σε περισσότερα προϊόντα, πιθανόν σε όλα όσα θεωρούνται ευρείας κατανάλωσης και στην υποχρεωτική ανάρτηση τιμοκαταλόγων από τους ελεύθερους επαγγελματίες...

Σημειώνουμε τα παραπάνω, γιατί κατανοούμε πολύ καλά τα προβλήματα των επιτελών του υπουργείου Ανάπτυξης. Εδώ, υπήρχαν ανατιμήσεις και ακρίβεια σε παλιότερους καιρούς, όταν οι τιμές των προϊόντων καθορίζονταν και οι σχετικές υπηρεσίες (αγορανομία, κλπ.) λειτουργούσαν και είχαν ουσιαστικές αρμοδιότητες, πόσο μάλλον, τώρα, σε καιρούς «ελεύθερης» αγοράς. Τέλος πάντων, θεωρούμε σκόπιμο να τους πληροφορήσουμε ότι πάντα στον καπιταλισμό οι κυρίαρχες πολιτικές μισθών και τιμών είχαν ως πρώτιστο στόχο τους τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των λίγων «εχόντων και κατεχόντων». Το ίδιο ακριβώς γίνεται και σήμερα και, μάλιστα, σε πολύ μεγαλύτερη έκταση, ένταση και βάθος, καθώς η πολιτική των «διαρθρωτικών αλλαγών» έχει απελευθερώσει την ασυδοσία της ολιγαρχίας και ο εντεινόμενος συνεχώς κεφαλαιοκρατικός ανταγωνισμός ξεσπά στις πλάτες των εργαζομένων.

Ας μην απογοητεύονται, λοιπόν, που δε βρίσκουν αποτελεσματικά μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας, στα πλαίσια των νόμων της αγοράς και της πολιτικής, που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Δε φταίνε αυτοί, αλλά η πολιτική της κυβέρνησης.