Ο Ν. Ζαχαριάδης νεκρός στο Σοργκούτ της Σιβηρίας

Ο Ν. Ζαχαριάδης υπήρξε αταλάντευτα κομμουνιστής, παρά τα λάθη και τις αδυναμίες του, παρά τις πικρίες του.

Από τις αρχές του Μάρτη του 1956 έως τις αρχές Ιούνη του 1962 θα εργαστεί στην ΕΣΣΔ ως διευθυντής δασικής επιχείρησης στο Μποροβίτσι, κοντά στο Νόβγκοροντ. Από το Μποροβίτσι θα επισκεφτεί την ελληνική πρεσβεία στη Μόσχα και θα καταθέσει αίτηση προς την ελληνική κυβέρνηση, ζητώντας να του επιτραπεί να γυρίσει στην Ελλάδα και να δικαστεί, για να αποδείξει το αβάσιμο των κατηγοριών, που έχει εξαπολύσει η ντόπια ολιγαρχία εναντίον του και εναντίον του Κόμματος. Για την ενέργειά του αυτή θα σταλεί στο Σοργκούτ της Σιβηρίας, όπου θα ζήσει απομονωμένος έως την 1η Αυγούστου του 1973, οπότε και έθεσε ο ίδιος τέρμα στη ζωή του.

Στο τελευταίο γράμμα του, τρεις μέρες πριν το θάνατό του στις 28 Ιουλίου του 1973, προς την καθοδήγηση του ΚΚΕ υπογραμμίζει:

«Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει και να το λερώσει χρησιμοποιώντας το όνομά μου... Το Κουκουέδικο πέρασε πολλές αντάρες και μπόρες, όμως να το ξεριζώσει κανένας δεν μπόρεσε, γιατί αφτό θα σήμαινε να ξεριζώσει τον ίδιο το λαό. Παρόλες τις δοκιμασίες που τόδερναν και το δέρνουν το ΚΚΕ είναι αθάνατο. Το γράμμα αφτό το γράφω για να βουλώσω το στόμα σε όλους αφτούς που θα βάλουν τώρα τις φωνές. Με το ΚΚΕ δεν είχα ούτε έχω ανοιχτούς λογαριασμούς. Ούτε μπορούσα ποτέ νάχω. Απόλη μου την ψυχή εύχομαι σ' αυτούς που φορτώθηκαν το πολύ δύσκολο έργο να ξαναστήσουν το κουκουέδικο στα πόδια του, να πετύχουν απόλυτα και ολοκληρωτικά».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα και ο επίτιμος πρόεδρος του Κόμματος Χ. Φλωράκης, πάνω από το φέρετρο του Ν. Ζαχαριάδη, στην κηδεία του στην Αθήνα το 1991