«Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, θα υπάρξει εισροή ιεροδούλων, την οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε». Τα παραπάνω ισχυρίστηκε, με δηλώσεις της στο «Ρ», η αρμόδια αντιδήμαρχος του Δήμου Αθηναίων για το θέμα Ηρα Βαλσαμάκη, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει τις προτάσεις της διοίκησης του δήμου για «βελτίωση» του νόμου «περί εκδιδομένων γυναικών». Μ' αυτές τις προτάσεις, ζητά τη «δυνατότητα λειτουργίας οίκων ανοχής σε ξενοδοχεία ή άλλους ανάλογους χώρους, σύμφωνα με τα ισχύοντα σε ξένες χώρες». Ομως, πέρα από αυτήν την απαράδεκτη πρόταση, η διοίκηση του δήμου, με τις κινήσεις της, στην ουσία, νομιμοποιεί τη διακίνηση της πορνείας.

Συγκεκριμένα, όπως φαίνεται στην εισήγηση της Διαπαραταξιακής Επιτροπής, που συστήθηκε για την εφαρμογή του νόμου περί εκδιδομένων με αμοιβή προσώπων, αναφέρει και την εξής πρόταση τροποποίησής του: «Δυνατότητα λειτουργίας οίκων ανοχής σε ξενοδοχεία ή άλλους ανάλογους χώρους, σύμφωνα με τα ισχύοντα σε ξένες χώρες». Και συνεχίζει: «Με δεδομένο ότι είναι δυνατό να προκύψουν προβλήματα κατά την εφαρμογή του Νόμου, τα οποία ενδεχομένως θα οξυνθούν ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, εκτιμάται ότι πρέπει να εξεταστεί η τροποποίηση του Νόμου στην ανωτέρω κατεύθυνση».

Πράγματι, η διοίκηση του δήμου, και παρά τις όποιες φραστικές αντιρρήσεις της, ότι «δεν κάνει εμπόριο γυναικών», όπως μας είπε η Η. Βαλσαμάκη, στην ουσία ανοίγει τους «ασκούς του Αιόλου» στην προαγωγή της πορνείας, υιοθετώντας και προωθώντας τις κυβερνητικές ρυθμίσεις.

Να υπενθυμίσουμε, σ' αυτό το σημείο, ότι η κυβέρνηση, με το νόμο «περί εκδιδομένων με αμοιβή προσώπων» (Ν. 2734/99), περνά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση την εφαρμογή του, η οποία για μια ακόμη φορά χρησιμοποιείται ως ο «ενδιάμεσος κρίκος» υλοποίησης των κεντρικών αποφάσεών της.

Συνεπώς, η απόφαση που πήρε κατά πλειοψηφία ο Δήμος Αθηναίων (με μόνη καταψήφιση από τον Σπύρο Χαλβατζή, επικεφαλής της «Συμπαράταξης για την Αθήνα»), να δώσει άδεια λειτουργίας σε 230 οίκους ανοχής στα όρια της πρωτεύουσας, δεν είναι παρά η κορυφή ενός παγόβουνου, στο βάθος του οποίου κρύβονται τεράστια οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα.

Με τη νομιμοποίηση της πορνείας, θα υπάρχουν τεράστια έσοδα, με τον έλεγχο μέρους του κυκλώματος (να σημειωθεί πως υπάρχει και η «αδήλωτη» πορνεία, η οποία δεν καταγράφεται πουθενά και, συνεπώς, δε γίνεται να νομιμοποιηθεί). Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Δήμος Αθηναίων, σύμφωνα με την πρόσφατη απόφασή του, σημειώνει ότι όσοι οίκοι ανοχής δεν πληρούν τις απαραίτητες προδιαγραφές, όχι μόνο θα σφραγίζεται το αντίστοιχο κατάστημα, αλλά θα πληρώνει και πρόστιμο.

Τα λόγια λοιπόν, της Ηρ. Βαλσαμάκη, ότι, δηλαδή, «ο Δήμος Αθηναίων πρέπει να δείξει προβλεπτικότητα», ενόψει της εισροής ιεροδούλων στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, είναι κενά περιεχομένου. Και αυτό γιατί, αν η διοίκηση του Δήμου Αθηναίων ήθελε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της πορνείας - συνεπώς και της εισροής - θα αντιδρούσε σ' αυτόν το νόμο, ο οποίος, στην ουσία, την καθιστά υπεύθυνη για την εφαρμογή του, ενώ ο δήμος όχι μόνο θα 'πρεπε να είναι αντίθετος, αλλά να αναπτύσσει δράσεις στην κατεύθυνση αποτροπής του φαινομένου της πορνείας. Ομως, η λύση του προβλήματος δεν είναι αυτό που απασχολεί το δήμο.

Από τη στιγμή, όμως, που αποδέχεται το νόμο και προτείνει, μάλιστα, «βελτιωτικές διατάξεις», στην ουσία ανάγεται σε συνδιακινητής της πορνείας και συνένοχος. Από τη μια, αποδέχεται το πρόβλημα και, από την άλλη, εντείνει την ύπαρξη του φαινομένου, νομιμοποιώντας τους οίκους ανοχής και προτείνοντας την εγκατάστασή τους ακόμη και σε ξενοδοχεία - στο όνομα της προβλεπτικότητας.

Το πρόβλημα με την πορνεία έχει πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές διαστάσεις. Είναι πρόβλημα σύμφυτο του καπιταλισμού και, μάλιστα, αναδύει την «μπόχα» αυτής της κοινωνίας. Εχει σχέση με τις συνθήκες και κυρίως με τον τρόπο ζωής, που προβάλλει, με τα μεγάλα κοινωνικά της προβλήματα, όπως αυτό της φτώχειας, της ανεργίας, της ανέχειας, της εξαθλίωσης. Ταυτόχρονα, αποτελεί για τον καπιταλισμό μια από τις πιο επικερδείς μπίζνες. Δεν είναι τυχαίο ότι αναπτύχθηκε το ενδιαφέρον του δήμου ενόψει Ολυμπιάδας, αφού συνδέεται και με τον Τουρισμό. Η πολιτική η οποία στηρίζει αυτό το σύστημα δε θα μπορούσε να ήταν αντίθετη με την ύπαρξη της πορνείας, αν και οι πολιτικοί της αστικής τάξης, υποκριτικά, αν ρωτηθούν, θα πουν ότι δε συνάδει με την ηθική τους και ας είναι μέρος της. Γι' αυτό και όταν σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τότε θα εξαφανιστεί και το φαινόμενο της πορνείας. Είναι, λοιπόν, η ύπαρξή του ένας ακόμη λόγος για να ενταθεί η πάλη ενάντια στο σύστημα.