Αποκαλυπτικό του εργασιακού μέλλοντος που επιφυλάσσουν για τους εργαζόμενους η κυβέρνηση και οι πολιτικοί της συνεταίροι, υπερασπιστές των επιλογών της ΕΕ, είναι το παράδειγμα μιας εργάτριας μερικά απασχολούμενης σε επιχείρηση ιματισμού στη Νάουσα.

Τα στοιχεία της είναι στη διάθεση της εφημερίδας. Η εργάτρια δούλεψε 5 μήνες, απολύθηκε, είναι απλήρωτη και ανασφάλιστη. Ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε το ημερολόγιο εργασίας της για τον μήνα Γενάρη του 2003:

Πέμπτη 2 του μήνα δούλεψε 11 ώρες. Παρασκευή 3, δούλεψε 8 ώρες. Τρίτη 7, δούλεψε 11 ώρες. Τετάρτη 8, δούλεψε 14,5 ώρες. Πέμπτη 9 Γενάρη δούλεψε 28 ώρες (σχόλασε Παρασκευή) με τρία μισάωρα διαλείμματα τα οποία δεν υπολογίζονται στις 28 ώρες δουλιάς. Σάββατο 11, δούλεψε 5 ώρες. Δευτέρα 13, δούλεψε 5,5 ώρες. Τρίτη 14, δούλεψε 5 ώρες. Τετάρτη 15, δούλεψε 10,5 ώρες. Πέμπτη 16, δούλεψε 9,5 ώρες. Παρασκευή 17, δούλεψε 8 ώρες. Σάββατο 18, δούλεψε 1 ώρα. Δευτέρα 20, δούλεψε 8 ώρες. Τρίτη 21, δούλεψε 11 ώρες. Τετάρτη 22, δούλεψε 10,5 ώρες. Πέμπτη 23, δούλεψε 11 ώρες. Παρασκευή 24, δούλεψε 4,5 ώρες.

Το μέλλον του εργάτη - δούλου στον εργοδότη - αφεντικό. Σε απασχολεί όσο θέλει, όποτε θέλει. Σε πληρώνει και σε ασφαλίζει επίσης αν θέλει. Ας τα καμαρώνουν οι κ. Ρέππας - Σκανδαλίδης και συνολικά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ας τα καμαρώνει ο κ. Πολυζωγόπουλος και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που αποδέχτηκαν τα ελαστικά ωράρια απασχόλησης στον κοινωνικό διάλογο του 1998. Ας τα καμαρώνουν οι θιασώτες της ΕΕ.